Temat interpretacji

Czy od wynagrodzeń pracowników tymczasowych oddelegowanych do pracy w Holandii należy obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia, czy od wynagrodzeń pracowników tymczasowych oddelegowanych do pracy w Holandii należy obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do pracy w Holandii.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe.

1. Wnioskodawca jest agencją pracy tymczasowej. Zamierza rekrutować i zatrudniać osoby, które, w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Osoby te będą zatrudnione na podstawie podlegających prawu polskiemu umów o pracę na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy. Spółka nie posiada w Holandii zakładu lub stałej placówki w rozumieniu Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. Spółka zamierza zawierać z podmiotami holenderskimi umowy o świadczenie usług, na podstawie których zobowiązana będzie do dostarczania kontrahentom pracowników tymczasowych posiadających odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie. Pracownicy tymczasowi będą przebywać w Holandii przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego się w danym roku podatkowym. Kontrahenci Spółki będą mogli zrezygnować z korzystania z pracowników, jeżeli nie będą oni spełniać wymaganych kwalifikacji, zgodnie z zawartą ze Spółką umową o świadczenie usług. Kontrahenci Spółki będą wyznaczać pracownikom tymczasowym zadania i kontrolować ich wykonanie, jak również zapewniać narzędzia i materiały niezbędne do wykonania prac. Spółka będzie zobowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej kontrahentom przez pracowników tymczasowych przy wykonaniu pracy tymczasowej - na zasadach i w granicach obowiązujących pracownika zgodnie z przepisami o odpowiedzialności materialnej pracowników. Za wykonaną pracę pracownicy tymczasowi otrzymywać będą wynagrodzenie wyłącznie od Spółki. Wynagrodzenie Spółki w ramach umów zawieranych z podmiotami holenderskimi kalkulowane będzie w oparciu o liczbę godzin przepracowanych przez pracowników tymczasowych na rzecz kontrahentów Spółki.
2. Wnioskodawca zamierza zatrudniać pracowników w trybie art. 174¹ § 1 Kodeksu pracy na podstawie porozumienia zawartego z pracodawcą - Spółką z o.o. z siedzibą w Polsce (przedsiębiorstwem leasingującym) i za zgodą jej pracowników, wyrażoną na piśmie. Podczas zatrudnienia u Wnioskodawcy, pracownicy przedsiębiorstwa leasingującego przebywać będą na urlopie bezpłatnym w tym przedsiębiorstwie. Wszyscy pracownicy będą mieli miejsce zamieszkania na terytorium Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zamierza następnie oddelegować ww. pracowników do pracy w Holandii na okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym w celu wykonywania przez Wnioskodawcę usług na rzecz kontrahentów holenderskich, na podstawie zawartych z nimi umów na wykonywanie usług z zakresu inżynierii lądowej i gazownictwa. Odpowiedzialność i ryzyko związane z wynikami pracy wykonywanej przez pracowników ponosić będzie Wnioskodawca. Będzie również określać we własnym zakresie kwalifikacje i liczbę pracowników niezbędnych do prawidłowego wykonania usług na rzecz kontrahentów holenderskich. W okresie pobytu za granicą pracownicy będą wynagradzani przez Wnioskodawcę, posiadać będą ważną umowę o pracę z Wnioskodawcą, a ich wynagrodzenie wypłacane będzie i ponoszone przez Wnioskodawcę. W okresie oddelegowania zakres zadań i prac wykonywanych przez oddelegowanych pracowników będzie określany przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem przebywającego w Holandii jego pracownika - koordynatora. Będzie on wydawał pracownikom wiążące polecenia w celu prawidłowego wykonania przez nich świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Narzędzia i materiały niezbędne do wykonania usług w zakresie inżynierii lądowej i gazownictwa dostarczać będą kontrahenci holenderscy we własnym zakresie. Wynagrodzenie Wnioskodawcy w ramach umów zawieranych z podmiotami holenderskimi kalkulowane będzie w oparciu o liczbę godzin świadczonych usług z zakresu inżynierii lądowej i gazownictwa. Wnioskodawca zakłada, iż oddelegowani do pracy w Holandii pracownicy po okresie świadczenia pracy za granicą powrócą do pracy u Wnioskodawcy. Przewidywany okres pobytu oddelegowanych pracowników w Holandii nie przekroczy 183 dni, jednakże Wnioskodawca w chwili obecnej nie może przesądzić jednoznacznie, czy okres ten nie ulegnie przedłużeniu. Wnioskodawca wskazuje, iż nie posiada w Holandii zakładu lub stałej placówki w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania łączącej Polskę z Holandią.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy od wynagrodzeń pracowników tymczasowych należy obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest odpowiedź na pytanie zawarte w pkt 1. W zakresie pytań zawartych w pkt 2 i 3 wydane zostaną odrębne interpretacje.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwestie związane z opodatkowaniem wynagrodzeń za pracę osób mających miejsce zamieszkania w Polsce, otrzymywanych z pracy najemnej wykonywanej w Holandii, regulują przepisy Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 roku (Dz. U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120), zwanej dalej Konwencją.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Konwencji, uposażenia, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (tj. w tym przypadku w Polsce) otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w tym drugim Umawiającym się Państwie (tj. w Holandii), wówczas otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie (tj. w Holandii).

Powołany powyżej przepis daje prawo do opodatkowania dochodu z pracy zarówno w Holandii, jak i w Polsce.

Od powyższej zasady istnieje wyjątek zapisany w art. 15 ust. 2 Konwencji, z którego wynika, iż bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym,
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie,
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków oznacza, że wynagrodzenie uzyskane w Holandii może być tam opodatkowane. W przypadku, gdy umowy o pracę zostaną podpisane za okresy przekraczające 183 dni, warunek określony w punkcie a), nie jest spełniony i wynagrodzenia uzyskane w Holandii powinny być tam opodatkowane od początku zatrudnienia.

Ponadto, gdy pracownik mający miejsce zamieszkania w Polsce uzyskuje dochodowy za pracę w Holandii, zawsze podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce, bez względu na okres pobytu za granicą i bez względu na to, że w Holandii został odprowadzony z tego tytułu podatek.

W świetle art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane, jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy, stosunku służbowego, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Od powyższej zasady istnieją wyjątki, a mianowicie zgodnie z art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracowników z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, pod warunkiem, że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a.

W ocenie Spółki, w opisanym stanie faktycznym spełnione zostały warunki określone w art. 15 ust. 2 Konwencji, a zatem wynagrodzenia, jakie otrzymywać będą zatrudniani przez Spółkę pracownicy tymczasowi za pracę wykonywaną w Holandii, podlegać będą opodatkowaniu tylko w Polsce.

Wobec powyższego Spółka, jako płatnik, stosownie do przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie zobowiązana do obliczenia, pobierania oraz odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za pracę wykonywaną w Holandii za cały okres pobytu pracowników w tym państwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei art. 4a powyższej ustawy stanowi, iż przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jednocześnie, na podstawie art. 32 ust. 6 ww. ustawy, zakład pracy nie pobiera zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracownika z pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pod warunkiem że dochody te podlegają lub będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na wniosek podatnika zakład pracy pobiera zaliczki na podatek dochodowy, stosownie do przepisów ust. 1-5, z uwzględnieniem art. 27 ust. 9 i 9a ustawy.

W świetle powyższych przepisów dla rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca ma obowiązek naliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych przez pracowników mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z pracy wykonywanej poza jej terytorium konieczne jest rozstrzygnięcie kwestii, czy dochody te będą podlegać opodatkowaniu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca deleguje zatrudnione osoby do pracy w Holandii. W przedmiotowej sprawie mają więc zastosowanie przepisy Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120).

W myśl art. 15 ust. 1 Konwencji, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 2 Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Powyższe uregulowanie stanowi wyjątek od reguły zawartej w ust. 1 art. 15 Konwencji i wskazuje, że wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule trzy warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Holandii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Zgodnie z pierwszym warunkiem, odbiorca winien przebywać w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Drugi warunek stanowi, iż wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie (w Holandii). Należy zaznaczyć, iż warunek ten należy interpretować zgodnie z Komentarzem do art. 15 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku. Punkt 8 Komentarza do art. 15 ust. 2 stwierdza, iż pracodawcą w tym znaczeniu jest osoba mająca prawo do prowadzenia prac oraz ponosząca związane z tym ryzyko i odpowiedzialność. W przypadku więc międzynarodowego najmu siły roboczej funkcje te spełnia na ogół użytkownik siły roboczej. W tym kontekście funkcji pracodawcy nie można przypisać pośrednikowi.

W celu rozstrzygnięcia, który podmiot (pośrednik, czy faktyczny użytkownik siły roboczej) powinien być uznany za pracodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 pkt b) Konwencji, należy poddać analizie m.in. następujące okoliczności:

• kto ponosi odpowiedzialność lub ryzyko związane z wynikami pracy pracowników;

• czy na użytkowniku spoczywa obowiązek instruowania pracownika;

• czy prace wykonywane są w miejscu znajdującym się pod kontrolą i odpowiedzialnością użytkownika;

• czy wynagrodzenie pośrednika oblicza się na podstawie czasu wykorzystanego na pracę lub na podstawie jakiegoś związku między wynagrodzeniem pośrednika a pracą pracownika;

• czy narzędzia i materiały dostarczane są przez faktycznego użytkownika pracy;

• czy liczbę i kwalifikacje pracowników określa tylko pośrednik, czy też faktyczny użytkownik pracy.

W przypadku, jeśli analiza powyższych okoliczności doprowadzi do wniosku, iż faktycznym pracodawcą jest użytkownik siły roboczej (zagraniczny kontrahent), należy uznać, iż warunek określony w art. 15 ust. 2 pkt b) Konwencji nie jest spełniony, a zatem wynagrodzenie oddelegowanych pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji (tj. w Holandii i w Polsce). Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w Polsce należy zastosować określoną w art. 23 Konwencji metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z ww. art. 23 ust. 5 lit. a) Konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Niderlandach, to Rzeczpospolita Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, jaka została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która odpowiada tej części dochodu, która ma być opodatkowana w Niderlandach.

Z kolei, zgodnie z trzecim warunkiem, wynagrodzenie nie może być ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie, tj. w Holandii.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza zatrudniać osoby, które w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Holandii zakładu lub stałej placówki w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą a Królestwem Niderlandów. Spółka zamierza zawierać umowy o świadczenie usług z kontrahentami holenderskimi, na podstawie których zobowiązana będzie do dostarczania kontrahentom pracowników tymczasowych posiadających odpowiednie kwalifikacje i doświadczenie. Pracownicy tymczasowi będą przebywać na terenie Holandii w okresie krótszym niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego lub kończącego się w danym roku podatkowym. Kontrahenci Spółki będą wyznaczać pracownikom tymczasowym zadania i kontrolować ich wykonanie, jak również zapewniać narzędzia i materiały niezbędne do wykonania prac. Będą mogli zrezygnować z korzystania z pracowników, jeżeli nie będą oni spełniać wymaganych kwalifikacji, zgodnie z zawartą ze Spółką umową o świadczenie usług.

Za wykonaną pracę pracownicy tymczasowi otrzymywać będą wynagrodzenie wyłącznie od Spółki. Wynagrodzenie Spółki w ramach umów zawieranych z podmiotami holenderskimi kalkulowane będzie w oparciu o liczbę godzin przepracowanych przez pracowników tymczasowych na rzecz kontrahentów Spółki.

Analiza elementów zaprezentowanego zdarzenia przyszłego wskazuje, iż za faktycznego pracodawcę w świetle ww. Konwencji należy uznać kontrahenta holenderskiego. Zatem nie zostanie spełniony drugi warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt b) Konwencji, a tym samym nie zostaną spełnione łącznie wszystkie warunki wskazane w art. 15 ust. 2 Konwencji, pozwalające wynagrodzenie za pracę pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, uzyskane z tytułu pracy w Holandii, opodatkować tylko w Polsce, nawet gdyby pozostałe warunki z art. 15 ust. 2 Konwencji zostały spełnione. Wobec tego wynagrodzenia pracowników świadczących pracę na rzecz kontrahenta holenderskiego na terytorium Holandii podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 Konwencji, zarówno w Holandii, jak i w Polsce, z uwzględnieniem przewidzianej w art. 23 Konwencji metody unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem Wnioskodawca jako płatnik nie będzie miał obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do organu podatkowego w Polsce od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Holandii w sytuacji, kiedy nie występuje w roli pracodawcy.

Reasumując, ponieważ nie zostaną spełnione wszystkie warunki przewidziane w art. 15 ust. 2 Konwencji, gdyż Wnioskodawca pełnić będzie w stosunku do oddelegowanych pracowników jedynie rolę pośrednika, a nie pracodawcy, to na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i odprowadzenia do organów podatkowych w Polsce zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom oddelegowanym do pracy w Holandii, stosownie do art. 32 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPB2/415-167/11-3/AKr, interpretacja indywidualna
IPTPB2/415-167/11-4/AKr, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi