Temat interpretacji

Czy faktura wystawiona z błędami formalnymi oraz z pominięciem faktury zaliczkowej może stanowić podstawę do zaliczenia w koszty (w formie bezpośredniej lub jako koszt pośredni?)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r. (data wpływu 3 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na szkoleniu kierowców (PKW 11.80). Nie jest podatnikiem VAT czynnym, a Jego przedsiębiorstwo ma formę firmy jednoosobowej. W 2008 roku oddał do innej firmy do remontu uszkodzony środek trwały (autobus szkoleniowy). Wnioskodawca uiścił zaliczkę na wykonanie zlecenia w kwocie 3.000 PLN (nie otrzymując faktury zaliczkowej). W momencie, w którym zleceniobiorca uznał za datę zakończenia usługi, wystawił Zainteresowanemu fakturę VAT (załączono do wniosku).

Oryginał faktury nie został Wnioskodawcy doręczony.

Faktura zawiera następujące błędy:

• niewłaściwe określenie odbiorcy (brak nazwy, NIP-u odbiorcy); fakturę wystawiono na nazwisko, imię, i adres (niepełny) osoby fizycznej a nie firmy,
• nieprecyzyjne określenie sposobu zapłaty (oznaczenie got. nie odzwierciedla zaistniałego faktu zapłaty za usługę ani nie określa terminu zapłaty gotówki),
• w części adnotacji obok informacji o wpłaconej zaliczce nie powołano się na datę, nr faktury zaliczkowej, której nie wystawiono.

Pod względem rachunkowym faktura jest poprawna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy faktura wystawiona z błędami formalnymi oraz z pominięciem faktury zaliczkowej może stanowić podstawę do zaliczenia w koszty (w formie bezpośredniej lub jako koszt pośredni)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów winny być oparte o dokumenty spełniające wymogi § 12 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r. Nr 152 poz. 1475 ze zm.). Do chwili usunięcia wad dokument nie stanowi potwierdzenia poniesionego kosztu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ustawy,
• być właściwie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodu, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, nie wymienione w art. 23 ww. ustawy.

Wydatki na remont uszkodzonych środków trwałych, co do zasady stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednakże, wydatki takie muszą być udokumentowane w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2008 roku oddał do innej firmy do remontu uszkodzony środek trwały (autobus szkoleniowy). Wnioskodawca uiścił zaliczkę na wykonanie zlecenia w kwocie 3.000 PLN (nie otrzymując faktury zaliczkowej). W momencie, w którym zleceniobiorca uznał za datę zakończenia usługi, wystawił Zainteresowanemu fakturę VAT (załączono do wniosku). Faktura zawiera takie błędy jak niewłaściwe określenie odbiorcy, nieprecyzyjne określenie sposobu zapłaty, a w części adnotacji obok informacji o wpłaconej zaliczce nie powołano się na datę, nr faktury zaliczkowej, której nie wystawiono.

Powołany wyżej przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zarówno przepisy dotyczące prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i przepisy dotyczące prowadzenia ksiąg rachunkowych traktują faktury VAT jako podstawową formę dokumentowania zakupu towarów handlowych. Aby faktury te jednak posiadały moc dowodową, muszą spełniać warunki wynikające z przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) oraz przepisów wykonawczych wydanych na podstawie ww. ustawy.

W myśl § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów.

Natomiast stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż otrzymana przez Wnioskodawcę faktura zawierająca błędy, jako niespełniająca wymogów formalnych określonych w odrębnych przepisach, nie może stanowić podstawy do zaliczenia udokumentowanego nią wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że w zakresie problematyki dotyczącej podatku od towarów i usług wniosek został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Do wniosku Zainteresowany dołączył kserokopię faktury. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jej oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu