Temat interpretacji

Moment zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków marketingowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków marketingowych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków marketingowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem (komandytariuszem) niemającej osobowości prawnej spółki spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej zwanej w skrócie Spółką). Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest budowa i sprzedaż domów i lokali mieszkalnych, garaży oraz lokali użytkowych (tzw. działalność deweloperska). Ze swojej działalności Spółka uzyskuje zyski, które w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w jej zyskach stanowią dla Wnioskodawcy przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka prowadzi księgi rachunkowe.

W chwili obecnej Spółka realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne w postaci budowy osiedla mieszkaniowego (dalej zwane w skrócie Przedsięwzięciem lub Inwestycją). Przedsięwzięcie to wykonywane jest etapami od roku 2007, a termin jego zakończenia na dzień dzisiejszy nie jest możliwy do precyzyjnego określenia. Przedsięwzięcie będzie bowiem realizowane przynajmniej do roku 2013, jednakże jest wysoce prawdopodobne (co ściśle zależy od popytu), że będzie ono kontynuowane również po roku 2013.

Pierwsze przychody z realizacji przez Spółkę Przedsięwzięcia (sprzedaży domów i mieszkań wybudowanych w ramach Przedsięwzięcia) zostały przez Wnioskodawcę (jako wspólnika Spółki, która nie ma osobowości prawnej) uzyskane w roku 2009. Od tego momentu przychody z realizacji Przedsięwzięcia osiągane są w każdym kolejnym roku podatkowym (2010 i 2011). Będą one uzyskiwane również w kolejnych latach, aż do zakończenia Przedsięwzięcia (przy czym daty jego ostatecznego zakończenia - jak opisano wyżej - na dzień dzisiejszy nie można precyzyjnie przewidzieć, a więc nie można precyzyjnie określić, kiedy i w jakiej wysokości zostaną uzyskane przychody z tego tytułu w poszczególnych latach podatkowych).

W związku z realizowaną Inwestycją Spółka ponosi systematycznie, począwszy od roku 2007, wydatki na marketing w zakresie Przedsięwzięcia (dalej zwane w skrócie Wydatkami Marketingowymi). Do wydatków tych należą przede wszystkim wydatki na reklamy publikowane w prasie oraz emitowane w telewizji regionalnej, a także wydatki na foldery i inne materiały informacyjne rozdawane np. na targach mieszkaniowych. Wszystkie materiały reklamowe zawierają, oprócz informacji dotyczących Inwestycji, logo Spółki. Wydatki te nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy (tzn. okresy, w których publikowane / emitowane są poszczególne wykupione reklamy, zawierają się w obrębie jednego roku podatkowego).

W związku z trwającą realizacją Przedsięwzięcia Spółka będzie w przyszłości ponosić kolejne Wydatki Marketingowe. W związku z tym Wnioskodawca chciałby uzyskać potwierdzenie, w którym momencie te przyszłe Wydatki Marketingowe (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca powinien przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) traktować jako:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy - do kosztów uzyskania przychodów w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z uwzględnieniem zasad przewidzianych w art. 22 ust. 5a i 5b tej ustawy), czy też jako
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy - do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czyli - zgodnie art. 22 ust. 5d tej ustawy - w dniu ich zaksięgowania w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) lub innego dokumentu (w przypadku braku faktury lub rachunku)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) powinien traktować jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy - do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czyli - zgodnie art. 22 ust. 5d tej ustawy - w dniu ich zaksięgowania w księgach rachunkowych Spółki na podstawie faktury (rachunku) lub innego dokumentu (w przypadku braku faktury lub rachunku).

W tym zakresie Wnioskodawca zgadza się bowiem z następującymi interpretacjami indywidualnymi ogólnie dostępnymi na witrynie internetowej Ministerstwa Finansów: z dnia 4 listopada 2010 r., nr IPPB1/415-799/10-2/ES; z dnia 4 listopada 2010 r., nr IPPB1/415-779/10-2/ES; z dnia 13 sierpnia 2010 r., nr IPPB1/415-596/10-2/MT; z dnia 26 stycznia 2010 r., nr IPPB1/415-865/09-2/EC; z dnia 31 sierpnia 2009 r., nr IPPB1/415-450/09-2/EC.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów w danym roku podatkowym (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód - art. 22 ust. 5-5b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie - art. 22 ust. 5c, 5d ww. ustawy).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów (konkretnego roku podatkowego). Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. W przypadku działalności deweloperskiej są to wydatki np. na nabycie gruntu pod budowę.

Natomiast do kosztów pośrednich (tj. innych niż bezpośrednio związanych z przychodami) zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnoadministracyjne, czy właśnie koszty reklamy (koszty marketingowe). Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W przypadku kosztów marketingu (reklamy) Przedsięwzięcia należy stwierdzić, iż nie jest możliwe ustalenie, jaka część działań promocyjnych będzie miała wpływ na przychód ze sprzedaży konkretnego domu czy lokalu wybudowanego w ramach Przedsięwzięcia. Rozpowszechniane informacje reklamowe zawierają bowiem nie tylko informacje dotyczące Inwestycji, ale również logo samej Spółki. Powoduje to, że potencjalnie możliwe jest, iż klient, którego zainteresowała reklama Przedsięwzięcia, pozyskał także informacje o Spółce, jej działalności i ofertach, wskutek czego zdecyduje się ostatecznie nie na kupno domu lub lokalu wybudowanego w ramach realizacji Przedsięwzięcia lecz oferowanego przez Spółkę domu lub lokalu położonego w zupełnie innej lokalizacji. Z drugiej strony rzeczą oczywistą jest, że źródłem pozyskiwania klientów jest nie tylko sama reklama (w tym przypadku reklama Inwestycji), ale również polecenie innych klientów. Zainteresowanie nabyciem domów lub lokali budowanych w ramach Przedsięwzięcia może wreszcie wynikać z ogólnej renomy Spółki lub wiedzy o niej czerpanej z reklam dotyczących wcześniej realizowanych przez nią innych przedsięwzięć inwestycyjnych.

Podstawą dla zajęcia przedstawionego wyżej stanowiska jest więc brak widocznego bezpośredniego związku ponoszonych Wydatków Marketingowych z prowadzoną Inwestycją oraz uzyskanymi z niej przychodami (rozpoznawanymi przez jej wspólników, w tym Wnioskodawcę). O ile wydatki te ponoszone są w związku pośrednim z inwestycją (tj. istnieje funkcjonalny związek pomiędzy np. reklamą Spółki i przyszłą sprzedażą mieszkań), o tyle nie można wykazać związku bezpośredniego, tj. tego, że od poniesienia danego wydatku w jakikolwiek sposób uzależnione jest ukończenie Inwestycji i uzyskanie z niej przychodów (zwłaszcza w konkretnie określonym roku podatkowym).

Należy zauważyć, że taka wykładnia pozostaje w zgodzie również ze stosowanymi przez Spółkę zasadami rachunkowości (które, choć nie mogą oczywiście rozstrzygać o kwalifikacji podatkowej, to jednak mieć mogą znaczenie posiłkowe w procesie interpretacji przepisów podatkowych). Trzeba więc w tym zakresie zwrócić uwagę, że zasady wyrażone w ustawie o rachunkowości (oraz analogiczne regulacje MSSF) zabraniają zaliczania do kosztów wytworzenia produktu następujących rodzajów kosztów związanych z działalnością deweloperską: kosztów ogólnego zarządu, kosztów marketingu i reklamy, kosztów administracyjnych, kosztów obsługi księgowej działalności dewelopera. Stanowisko to znajduje swoje potwierdzenie w doktrynie: Są to koszty ogólne i sprzedaży ponoszone w celu prowadzenia przez dewelopera działalności gospodarczej, powstające niezależnie od tego, czy podejmie się on realizacji konkretnego projektu deweloperskiego, czy nie. Ich ponoszenie jest konieczne dla wypełnienia przez dewelopera obowiązków wynikających z prowadzenia działalności gospodarczej lub służą promocji dewelopera jako podmiotu gospodarczego. Nie wiążą się one natomiast bezpośrednio z realizacją konkretnego projektu deweloperskiego. (M. Stypułkowska-Molga, W. K. Lachowski, Działalność deweloperską w świetle ustawy o rachunkowości oraz MSSF - krytyczne spojrzenie, Rachunkowość 12/2008, s. 8).

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki) stanowić będą dla Niego koszty pośrednio związane z przychodem podatkowym, tj. (w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. W konsekwencji, przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach Spółki) powinien zaliczać do kosztów uzyskania przychodów - zgodnie z art. 22 ust. 5c ww. ustawy - w momencie ich poniesienia w rozumieniu art. 22 ust. 5d tej. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki niemającej osobowości prawnej, której przedmiotem działalności jest tzw. działalność deweloperska. Od 2007 roku spółka realizuje przedsięwzięcie inwestycyjne w postaci budowy osiedla mieszkaniowego, przy czym przedsięwzięcie to będzie realizowane przynajmniej do roku 2013. W związku z realizowaną inwestycją Spółka ponosi systematycznie, począwszy od roku 2007, wydatki na marketing w zakresie ww. przedsięwzięcia. Do wydatków tych należą przede wszystkim wydatki na reklamy publikowane w prasie oraz emitowane w telewizji regionalnej, a także wydatki na foldery i inne materiały informacyjne rozdawane np. na targach mieszkaniowych. Wszystkie materiały reklamowe zawierają, oprócz informacji dotyczących Inwestycji, logo Spółki. Wydatki te nie dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy (tzn. okresy, w których publikowane / emitowane są poszczególne wykupione reklamy, zawierają się w obrębie jednego roku podatkowego). W związku z trwającą realizacją przedsięwzięcia Spółka będzie w przyszłości ponosić kolejne wydatki marketingowe. Wnioskodawca zaznacza, iż Spółka której jest wspólnikiem prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zauważyć należy, że wskazane przez Zainteresowanego wydatki marketingowe związane będą z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ służyć będą uzyskaniu przychodów. Wobec tego o ile zostaną właściwie udokumentowane spełniać będą kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez co będzie można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W celu ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu.

W myśl art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Druga kategoria, obejmująca pośrednie koszty uzyskania przychodów, to wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika. Do takich kosztów można zliczyć wydatki marketingowe, obejmujące wydatki na reklamy publikowane w prasie oraz emitowane w telewizji regionalnej, a także wydatki na foldery i inne materiały informacyjne rozdawane np. na targach mieszkaniowych. Wydatki te jako niezwiązane w sposób bezpośredni z budową osiedla z domami i mieszkaniami przeznaczonymi na sprzedaż, potrącane są w dacie ich poniesienia.

Stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W tym miejscu należy wskazać, iż w myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka komandytowa jest zaliczana do spółek osobowych. Zgodnie z art. 8 § 1 i § 2 tego Kodeksu, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Powyższe oznacza, iż spółki osobowe mają zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiadają osobowości prawnej. Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego. z punktu widzenia prawa podatkowego, podatnikami są poszczególni wspólnicy spółki.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym wskazać należy, że Wnioskodawca powinien przyszłe Wydatki Marketingowe Spółki (w części odpowiadającej Jego udziałowi w zyskach Spółki) traktować jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, a co za tym idzie zaliczać je - zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, czyli - zgodnie art. 22 ust. 5d tej ustawy - w dniu ich zaksięgowania w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych stwierdzić należy, iż wydane one zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu