Temat interpretacji

Czy biorąc pod uwagę umowę polsko-chorwacka o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz przepisy polskie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać, że płatności z tytułu eksploatacji utworów literackich nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem u źródła?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2010r. (data wpływu do tut. Biura 18 listopada 2010r.), uzupełnionym w dniu 31 stycznia i w dniu 02 marca 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych przez spółkę cywilną osobie fizycznej mającej siedzibę w Chorwacji w związku z:

• pośredniczeniem w zawieraniu umów pomiędzy chorwackim autorem a osobami trzecimi - jest prawidłowe,
• przyznaniem wnioskodawcy licencji na wykorzystanie fragmentów utworów dla celów promocyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania należności wypłacanych przez spółkę cywilną kontrahentowi mającemu siedzibę w Chorwacji z tytułu praw autorskich.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 20 stycznia 2011r. i z dnia 16 lutego 2011r. Znak: IBPB II/1/415-929/10/MCZ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 31 stycznia i w dniu 02 marca 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny :

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w formie spółki cywilnej zajmującą się m.in. artystyczną i literacką działalnością twórczą - wnioskodawca (spółka cywilna) zawarł umowę z osobą fizyczną (Autorem) zamieszkałą w Chorwacji, nieposiadającą biur, przedstawicielstw oraz oddziałów na terenie Polski. Wnioskodawca dysponuje certyfikatem rezydencji podatkowej wysławionej przez władze Chorwacji potwierdzającym, iż na dzień dokonywanie płatności (grudzień 2010r.) ostateczny odbiorca jest rezydentem Chorwacji od całości dochodów (certyfikat ważny od 01 stycznia 1997r.)

Na podstawie umowy agencyjnej zawartej pomiędzy wnioskodawcą a Autorem chorwackim wnioskodawca pośredniczy w zawieraniu umów pomiędzy chorwackim autorem a osobami trzecimi (końcowymi użytkownikami) i może je zawierać w jego imieniu, w zakresie prawa do korzystania przez te osoby z utworów literackich, obejmujących ich publiczne wykonanie, będące przedmiotem prawa autorskiego. Na podstawie tej umowy nie przechodzą na wnioskodawcę autorskie prawa majątkowe do tychże utworów.

Łącząca strony umowa jest umową licencyjną tylko w zakresie, gdy przyznaje wnioskodawcy licencję na wykorzystywanie fragmentów utworów dla celów promocyjnych. W tym i tylko w tym zakresie wnioskodawca udziela sublicencji (nie przeniesienia praw) osobom trzecim do korzystania z utworów. Za korzystanie z utworów w sposób określony w umowie wnioskodawca wypłaca Autorowi wynagrodzenie (tantiemy), które obliczane są jako określony procent zysków osiąganych przez osoby trzecie z eksploatacji utworów literackich Autora. Wnioskodawca czerpie zyski pobierając określony procent z wynagrodzenia Autora. Umowa zawarta między wnioskodawcą (spółką) a Autorem jest wykonywana przez wnioskodawcę wyłącznie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy biorąc pod uwagę umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartą między Polską a Chorwacją oraz przepisy polskie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać, że płatności z tytułu eksploatacji utworów literackich nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem u źródła. A jeżeli podlegają, to w jakiej wysokości...

Po przeanalizowaniu postanowień umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Chorwacji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Warszawie dnia 19 października 1994r.oraz ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wnioskodawca uważa, że należności licencyjne z tytułu eksploatacji utworów literackich nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem u źródła.

Przyjęcie ww. stanowiska oparte jest na następującym rozumowaniu.

1. Utwory należą do kategorii praw autorskich.
2. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane z praw autorskich oraz ze sprzedaży tych praw podlegają w Polsce opodatkowaniu 20 % podatkiem u źródła, który jest pobierany przez podmiot dokonujący wypłaty wynagrodzeń.
3. Zawarta miedzy Polską a Chorwacją umowa ogranicza w art. 12 wysokość podatku u źródła, który może zostać pobrany na terytorium Polski z tytułu należności licencyjnych do 10 %.
4. Definicja należności licencyjnych zawartą w art. 12 umowy wskazuje, że należnością licencyjną są tylko płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego.
5. Jednocześnie art. 21 umowy między Polską a Chorwacją stanowi, iż część dochodów, bez względu skąd pochodzą, które nie zostały wymienione w niniejszej umowie podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym osoba uzyskująca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, iż dochody uzyskiwane z tytułu wykorzystywania utworów, w związku z tym, iż nie zostały wymienione w umowie podlegną opodatkowaniu w Państwie osoby, gdzie ma ona miejsce zamieszkania w tym przypadku w Chorwacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie z art. 4a tejże ustawy wynika, że przepisy m.in. art. 3 ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 29 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie (tantiemy) osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania na terytorium Chorwacji Ze względu na to, że wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania na terytorium Chorwacji zastosowanie w tej sprawie będzie miała umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarta między Polską a Chorwacją.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republika Chorwacji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 19 października 1994r. (Dz. U. z 1996r. Nr 78, poz. 370) należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 tego artykułu, mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale ustalony podatek nie może przekroczyć 10 procent kwoty brutto należności licencyjnych art. 12 ust. 2 ww. umowy.

Określenie "należności licencyjne", użyte w tym artykule, oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, oraz patentu, znaku towarowego wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za informacje związane z doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej art. 12 ust. 3 ww. umowy.

Postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu nie maja zastosowania, jeżeli właściciel należności licencyjnych, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, wykonuje w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność gospodarczą przez zakład w nim położony bądź wolny zawód za pomocą stałej placówki, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne, rzeczywiście związany jest z działalnością zakładu lub stałej placówki. W takim przypadku stosuje się odpowiednio, w zależności od konkretnej sytuacji, postanowienia art. 7 lub art. 14 art. 12 ust. 4 ww. umowy.

Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, gdy płatnikiem jest to Państwo, jego władza lokalna albo osoba mająca w tym Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne, bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z których działalnością powstał obowiązek zapłaty tych należności licencyjnych, i zakład lub stała placówka pokrywają te należności, to uważa się, że należności licencyjne powstają w Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka - art. 12 ust. 5 ww. umowy..

Definicja należności licencyjnych zawarta w art. 12 ust. 3 ww. umowy wskazuje, że należnością licencyjną są tylko płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania prawa autorskiego. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych i przepisy umowy polsko-chorwackiej nie zawierają definicji pojęcia użytkowanie czy prawo do użytkowania , to koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w Słowniku wyrazów obcych (Portal Wiedzy PWN) oraz Encyklopedii PWN, użytkowanie, to uprawnienie do korzystania z cudzej rzeczy lub prawa i do pobierania z nich pożytków z obowiązkiem zachowania ich substancji. Zatem należnością licencyjną nie są płatności za pośredniczenie w sprzedaży prawa do korzystania z utworu bezpośrednim użytkownikom.

Zgodnie z art. 21 umowy polsko-chorwackiej części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca - spółka polska, zawarła w autorem utworów literackich - osobą fizyczną zamieszkałą w Chorwacji, nieposiadającą biur, przedstawicielstw, oraz oddziałów na terenie Polski, posiadającą certyfikat rezydencji podatkowej wystawiony przez władze Chorwacji umowę agencyjną na podstawie, której pośredniczy w zawieraniu umów pomiędzy chorwackim autorem a osobami trzecimi (końcowymi użytkownikami) i może je zawierać w jego imieniu, w zakresie prawa do korzystania przez te osoby z utworów literackich, obejmujących ich publiczne wykonanie będące przedmiotem prawa autorskiego łącząca strony umowa jest umową licencyjną w zakresie przyznania wnioskodawcy licencji na wykorzystanie fragmentów utworów dla celów promocyjnych w tym zakresie wnioskodawca udziela sublicencji na wykorzystywanie fragmentów utworów dla celów promocyjnych. Za korzystanie z utworów w sposób określony w umowie wnioskodawca wypłaca Autorowi wynagrodzenie (tantiemy). Wnioskodawca czerpie zyski pobierając określony procent z wynagrodzenia Autora. Umowa zawarta między wnioskodawcą (spółką) a Autorem jest wykonywana przez wnioskodawcę wyłącznie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że od wynagrodzenia (tantiem) wypłacanego przez wnioskodawcę chorwackiemu Autorowi - osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Chorwacji, nieposiadającej biur, przedstawicielstw oraz oddziałów na terenie Polski - na podstawie umowy agencyjnej, w części zgodnie z którą wnioskodawca jedynie pośredniczy w zawieraniu umów o korzystanie (użytkowanie) z praw autorskich (utworów literackich) pomiędzy chorwackim autorem a osobami trzecimi, bezpośrednio użytkującymi te utwory literackie, poprzez ich publiczne wykonanie i pobieranie z tego pożytków, wnioskodawca jako płatnik stosownie do powołanych wyżej przepisów umowy polsko-chorwackiej oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pobiera podatku u źródła. Dochody te stosownie do art. 21 umowy polsko-chorwackiej podlegają opodatkowaniu tylko w Chorwacji. Dochody w tej części nie podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem u źródła jako, że wnioskodawca bezpośrednio nie użytkuje utworów objętych zawartą umową i nie ponosi kosztów nabycia prawa do korzystania z tych utworów i nie pobiera z tego pożytków.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Natomiast wypłacone chorwackiemu autorowi wynagrodzenie za przyznanie wnioskodawcy licencji na wykorzystywanie fragmentów utworów podlega opodatkowaniu w Polsce i wnioskodawca winien pobrać podatek od wypłacanych autorowi należności licencyjnych. Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 12 ust. 2 umowy polsko-chorwackiej o unikaniu podwójnego opodatkowania podatek nie może przekroczyć 10% kwoty brutto należności licencyjnych. Z treści wniosku wynika bowiem, że wnioskodawca dysponuje chorwackim certyfikatem rezydencji dokumentującym miejsce zamieszkania odbiorcy należności w Chorwacji.

W związku z tym należało uznać stanowisko wnioskodawcy w tej części za nieprawidłowe.

Jednocześnie należy wskazać, iż przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku i jego uzupełnieniach i ocenił stanowisko wnioskodawcy jedynie na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Organ podatkowy nie jest bowiem uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Wobec tego Organ wydający niniejszą interpretację pragnie podkreślić, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach