Temat interpretacji
możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od lokalu mieszkalnego
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2010r. (data wpływu do tut. Biura 28 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego (mieszkania) - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 28 grudnia 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego (mieszkania).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się handlem maszynami i częściami rolniczymi. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy są Niemcy, natomiast miejscem prowadzenia działalności zgodnie z Ewidencją Działalności Gospodarczej jest miasto X znajdujące się w Polsce. Wnioskodawca przyjeżdżając do ww. miasta zatrzymuje się u swojej siostry, co przy bardzo częstych przyjazdach jest uciążliwe i bardzo krępujące. Niejednokrotnie zmuszony jest korzystać z usług hotelowych. W prowadzonej działalności zatrudnia trzy osoby. Charakter prowadzonej działalności nie pozwala wykonywać jej na odległość. Tym samym Wnioskodawca zmuszony jest wielokrotnie przybywać w X. Wynajmowanie hotelu jest bardzo kosztowne, a częste dojazdy bardzo czasochłonne, dlatego też, z racjonalnych względów, bardziej opłacalny jest zakup mieszkania w X. Zakupione mieszkanie ma służyć celom noclegowym, jak i wykonywaniu usług.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy wydatki na zakup mieszkania, wprowadzonego do środków trwałych, poprzez amortyzację stanowią koszt uzyskania przychodu...
Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup mieszkania w X są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te spowodowane są wyłącznie organizacją świadczonych usług i nie są wydatkami na cele osobiste. Są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania ich źródła, dlatego też Wnioskodawca uważa, iż zakup mieszkania a następnie wprowadzenie go do ewidencji środków trwałych, będzie podstawą do naliczania amortyzacji, która będzie uwzględniana w kosztach prowadzonej działalności gospodarczej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:
- musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
- nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
- musi być należycie udokumentowany.
Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Przy czym obowiązek wykazania ww. związku spoczywa na podatniku.
Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:
- nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
- nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
- ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych
-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Stosownie do art. 22c pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu, zwane odpowiednio środkami trwałymi.
Z powyższych przepisów wynika, iż wydatki poniesione przez podatnika na nabycie składników majątku zakwalifikowanych jako środki trwałe w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie stanowią kosztów uzyskania przychodu tej działalności w momencie ich poniesienia. Wydatki te podlegają zaliczeniu do ww. kosztów pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych środków trwałych. W przypadku gdy podatnik wykorzystuje w swojej działalności gospodarczej lokal mieszkalny stanowiący środek trwały w tej działalności, to od jego decyzji zależy, czy środek ten będzie podlegał amortyzacji. W przypadku podjęcia decyzji o jego amortyzowaniu, dokonane odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej tego lokalu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zauważyć jednak należy, iż zgodnie z art. 22f ust. 4 ww. ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zamieszkuje na terenie Niemiec, natomiast w mieście X w Polsce prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca zmuszony jest wielokrotnie przebywać w mieście X. Charakter prowadzonej działalności uniemożliwia wykonywanie jej na odległość. Z uwagi na fakt, iż wynajmowanie hotelu jest bardzo kosztowne, a częste dojazdy bardzo czasochłonne Wnioskodawca stwierdził, iż racjonalniej będzie zakupić mieszkanie w mieście X. Mieszkanie to ma służyć zarówno celom noclegowym Wnioskodawcy, jak i wykonywaniu usług.
Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie nabyty przez Wnioskodawcę lokal mieszkalny będzie służył (będzie wykorzystywany na potrzeby) prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, to w takim zakresie w jakim lokal ten jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na jego nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności gospodarczej poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. lokalu.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Nadmienić należy, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z użytkowaniem oraz umeblowaniem wskazanego we wniosku mieszkania zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45 372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach