Temat interpretacji

Czy w związku ze zbyciem własności, które nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej, nieruchomość zwrócona w trybie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia zwróconej nieruchomości, w szczególności na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 r. Nr 80, poz. 350, z późn. zm.)?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 28 marca 2017 r., nr 1061 IPTPB4.4511.56.2017.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 marca 2017 r. (data doręczenia 31 marca 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 1 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 1 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Wydział VII Cywilny, sygn. akt z dnia 26 grudnia 1977 r. Wnioskodawczyni nabyła prawo do części spadku (1/2) po zmarłym dziadku. Pozostałą część spadku nabyła babcia. Spadek ten to nieruchomość - działka o pow. 2 194 m² wraz z naniesieniami budowlanymi i roślinami. W dniu 26 lutego 1987 r. mocą decyzji Urzędu Dzielnicowego Wydział Wywłaszczeń, na wniosek Dyrekcji Inwestycji Miejskich dokonano wywłaszczenia nieruchomości o pow. 2 194m² i ustalono kwotę odszkodowania. Wypłata odszkodowania nastąpiła z Funduszu Gospodarki Gruntami i Gospodarki Mieszkaniowej. Celem wywłaszczenia działki była rozbudowa osiedla . Z planu zagospodarowania terenu wynikało, że była to inwestycja docelowa. W dniu 20 listopada 2002 r. zmarła babcia Wnioskodawczyni i postanowieniem Sądu Rejonowego dla w - I Wydział Cywilny z dnia 13 czerwca 2003 r., stwierdzono o nabyciu spadku po babci w całości przez Wnioskodawczynię. W 2014 r. wystąpiła Ona do Prezydenta Miasta (wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej) do rozpatrzenia sprawy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, położonej w (obręb ..) przy ul. , aktualnie oznaczonej numerem działki 477/26 o pow. 0,0521 ha, wobec niezrealizowanego celu wywłaszczenia.

Cel wywłaszczenia na tym terenie nie został w całości osiągnięty, częściowo tak.

Prezydent powołał się m.in. na art. 4 pkt 9b¹, art. 96 ust. 1b, art. 136 ust. 3, art. 137, art. 139, art. 140, art. 142, art. 216, art. 217 ust. 2 i art. 227 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 782, ze zm.) i decyzją z dnia 26 czerwca 2015 r. orzekł o zwrocie nieruchomości o pow. 0,0521 ha i przywrócenie prawa własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni. Prezydent zobowiązał Wnioskodawczynię, jako jedyną spadkobierczynię, do zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w wysokości 28 469 zł 41 gr. Kwotę tę Wnioskodawczyni zwróciła na rzecz Gminy Miasta . Decyzja stała się ostateczna.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego Rep. A Nr , Wnioskodawczyni zbyła opisaną zwróconą nieruchomość nr 477/26 o pow. 0,0521 ha. Sprzedaż własności zwróconej nieruchomości nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 1 kwietnia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni dodała, że Jej dziadek zmarł w dniu 17 września 1976 r. Przed śmiercią dziadka, działka o pow. 2 194 m² oznaczona nr 477/2 była wspólną własnością i . (dziadków Wnioskodawczyni). W 1977 r., na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w , Wnioskodawczyni nabyła spadek po dziadku w 1/2 części masy spadkowej, pozostałą część nabyła babcia. Działka nr 477/2 była własnością Wnioskodawczyni i Jej babci do czasu wywłaszczenia, tj. do dnia 26 lutego 1987 r. Babcia, , zmarła 20 listopada 2002 r. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w z dnia 13 czerwca 2003 r., jako jedyna spadkobierczyni, Wnioskodawczyni nabyła po Niej spadek w całości. Działka nr 477/26 o pow. 0,0521 ha położona w (obręb ) przy ul. , stanowi część wywłaszczonej w 1987 r. nieruchomości, tj. działki nr 477/2 o pow. 2 194 m². Początkowo Wnioskodawczyni wystąpiła o zwrot całej działki 477/2 o pow. 2 194 m². Prezydent Miasta w piśmie z dnia 9 maja 2014 r. wyjaśnił, że wywłaszczona w 1987 r. działka nr 477/2 uległa podziałowi w roku 1988 na działki 477/5, 477/6, 477/7, 477/8, a następnie w wyniku scalenia utworzono działkę 477/9 o pow. 1773 m². Na potrzeby sprawy zwrotu nieruchomości z działki 477/9 została wydzielona geodezyjnie działka nr 477/26 o pow. 521 m², na której mimo upływu 27 lat od daty wywłaszczenia, nie zrealizowano celu wywłaszczenia (art. 136 ust. 3, art. 137 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.). Decyzja o zwrocie wywłaszczonej działki z dniem, w którym stała się ostateczna, tj. z dniem 29 lipca 2015 r. zatwierdziła podział działki nr 477/9 o pow. 0,1773 ha na działki 477/25 o pow. 0,1252 ha i nr 477/26 o pow. 0,0521 ha. W dniu 14 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni zbyła całą część wywłaszczonej nieruchomości, którą Jej zwrócono, tj. 0,0521 ha oznaczoną jako działka nr 477/26.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zbyciem własności, które nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej, nieruchomość zwrócona w trybie art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu odpłatnego zbycia zwróconej nieruchomości, w szczególności na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 r. Nr 80, poz. 350, z późn. zm.)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie jest Ona zobowiązana do rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia zwróconej własności nieruchomości, nie dokonanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpił zwrot nieruchomości na podstawie decyzji administracyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Wnioskodawczynię sprzedaż nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części, udziału w nieruchomości oraz prawa istotne znaczenie ma ustalenie daty nabycia nieruchomości.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 26 grudnia 1977 r. Wnioskodawczyni nabyła prawo do części spadku (1/2) po zmarłym dziadku. Pozostałą część spadku nabyła babcia. Spadek ten to nieruchomość - działka o pow. 2 194 m² wraz z naniesieniami budowlanymi i roślinami. W dniu 26 lutego 1987 r. mocą decyzji Urzędu Dzielnicowego, na wniosek Dyrekcji Inwestycji Miejskich dokonano wywłaszczenia nieruchomości o pow. 2 194m² i ustalono kwotę odszkodowania. Wypłata odszkodowania nastąpiła z Funduszu Gospodarki Gruntami i Gospodarki Mieszkaniowej. Celem wywłaszczenia działki była rozbudowa osiedla . Z planu zagospodarowania terenu wynikało, że była to inwestycja docelowa. W dniu 20 listopada 2002 r. zmarła babcia Wnioskodawczyni i postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 13 czerwca 2003 r., stwierdzono o nabyciu spadku po babci w całości przez Wnioskodawczynię. W 2014 r. wystąpiła Ona do Prezydenta Miasta do rozpatrzenia sprawy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości wobec niezrealizowanego celu wywłaszczenia. Cel wywłaszczenia na tym terenie nie został w całości osiągnięty, częściowo tak. Prezydent powołał się m.in. na art. 4 pkt 9 b¹, art. 96 ust. 1b, art. 136 ust. 3, art. 137, art. 139, art. 140, art. 142, art. 216, art. 217 ust. 2 i art. 227 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 782, ze zm.) i decyzją z dnia 26 czerwca 2015 r. orzekł o zwrocie nieruchomości o pow. 0,0521 ha i przywrócenie prawa własności przedmiotowej nieruchomości na rzecz Wnioskodawczyni. Prezydent zobowiązał Wnioskodawczynię, jako jedyną spadkobierczynię, do zwrotu zwaloryzowanego odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość w wysokości 28 469 zł 41 gr. Kwotę tę Wnioskodawczyni zwróciła na rzecz Gminy. Decyzja stała się ostateczna.

W dniu 14 kwietnia 2016 r. na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawczyni zbyła całą część wywłaszczonej nieruchomości, którą Jej zwrócono, tj. 0,0521 ha oznaczoną jako działka nr 477/26. Sprzedaż własności zwróconej nieruchomości nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej.

Dziadek Wnioskodawczyni zmarł w dniu 17 września 1976 r. Babcia zmarła 20 listopada 2002 r. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 13 czerwca 2003 r., jako jedyna spadkobierczyni, Wnioskodawczyni nabyła po Niej spadek w całości. Działka nr 477/26 o pow. 0,0521 ha stanowi część wywłaszczonej w 1987 r. nieruchomości, tj. działki nr 477/2 o pow. 2 194 m². Na potrzeby sprawy zwrotu nieruchomości z działki 477/9 została wydzielona geodezyjnie działka nr 477/26 o pow. 521 m², na której mimo upływu 27 lat od daty wywłaszczenia, nie zrealizowano celu wywłaszczenia (art. 136 ust. 3, art. 137 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r.). Decyzja o zwrocie wywłaszczonej działki z dniem, w którym stała się ostateczna, tj. z dniem 29 lipca 2015 r. zatwierdziła podział działki nr 477/9 o pow. 0,1773 ha na działki 477/25 o pow. 0,1252 ha i nr 477/26 o pow. 0,0521 ha.

W niniejszej sprawie istotna jest więc kwestia ustalenia, czy zwrot nieruchomości stanowi jej nabycie w myśl przywołanego uprzednio art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.) wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Wywłaszczenie nieruchomości jest instytucją, za pomocą której państwo wkracza w sferę indywidualnych praw obywateli dla osiągnięcia celów o szczególnej doniosłości publicznej. Ustawodawca regulujący instytucję wywłaszczenia nieruchomości ustanowił równocześnie gwarancję, że wywłaszczona nieruchomość będzie wykorzystywana wyłącznie zgodnie z celem, na który dokonano wywłaszczenia. Gwarancją tą jest instytucja zwrotu nieruchomości, jeżeli nieruchomość stała się zbędna z punktu widzenia celu, na który dokonano wywłaszczenia. Celem tej gwarancji jest przywrócenie stanu stosunków własnościowych panujących przed wywłaszczeniem.

Stosownie do art. 136 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, w razie powzięcia zamiaru użycia wywłaszczonej nieruchomości lub jej części na inny cel niż określony w decyzji o wywłaszczeniu, właściwy organ zawiadamia poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę o tym zamiarze, informując równocześnie o możliwości zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Poprzedni właściciel lub jego spadkobierca mogą żądać zwrotu wywłaszczonej nieruchomości lub jej części, jeżeli, stosownie do przepisu art. 137, stała się ona zbędna na cel określony w decyzji o wywłaszczeniu. Z wnioskiem o zwrot nieruchomości lub jej części występuje się do starosty, wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej, który zawiadamia o tym właściwy organ. Warunkiem zwrotu nieruchomości jest zwrot przez poprzedniego właściciela lub jego spadkobiercę odszkodowania lub nieruchomości zamiennej stosownie do art. 140.

Decyzja o zwrocie nieruchomości powoduje przejście prawa własności na dotychczasowego właściciela, jednakże nie kreuje tego prawa; przywraca tylko wcześniej panujące stosunki prawnorzeczowe. W związku z tym nie następuje nabycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie zwrotu nieruchomości. Ma miejsce restytucja stosunków sprzed wywłaszczenia, tj. zwrot prawa własności do nieruchomości na rzecz poprzedniego właściciela lub jego spadkobierców. Innymi słowy w przypadku zwrotu nieruchomości nie mamy do czynienia z kreowaniem prawa własności tylko z jego przywróceniem. Oznacza to, że w rozpatrywanej sprawie nie można mówić o przeniesieniu prawa własności na zasadach ogólnych wynikających z przepisów o charakterze cywilnoprawnym, ale jedynie o restytucji (przywróceniu) stanu sprzed wywłaszczenia. Datą nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) jest w takim wypadku data śmierci spadkodawcy, po którym udział był dziedziczony.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459), spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Zatem, w sytuacji, gdy tytułem prawnym do nabycia roszczenia o zwrot wywłaszczonej nieruchomości jest spadkobranie, wówczas za dzień nabycia tego roszczenia uznać należy datę śmierci uprawnionego, tj. wywłaszczonego właściciela lub też jego spadkobierców.

Biorąc powyższe pod uwagę należy zauważyć, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w dwóch datach. Za datę nabycia części nieruchomości, tj. działki nr 477/2 o pow. 2 194 m² należy uznać datę śmierci dziadka Wnioskodawczyni, tj. 1976 r., bowiem skutków prawnych wynikających z decyzji Prezydenta Miasta z dnia 26 czerwca 2015 r., w zakresie przywrócenia Wnioskodawczyni, jako byłej właścicielce utraconego prawa własności do przedmiotowej nieruchomości do stanu sprzed wywłaszczenia, nie można utożsamiać z nabyciem nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, w dniu 20 listopada 2002 r., tj. w dniu śmierci babci Wnioskodawczyni - podmiotu uprawnionego do zwrotu wywłaszczonej nieruchomości - doszło do nabycia przez Wnioskodawczynię roszczenia o zwrot wywłaszczonej nieruchomości. Roszczenie to jest dziedziczne, ale niezbywalne, tzn. nie można go przenieść na inną osobę w drodze czynności. Taki charakter roszczenia zwrotnego potwierdza expressis verbis art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, z którego wynika, że zwrotu wywłaszczonej nieruchomości może żądać jedynie poprzedni właściciel lub jego spadkobierca. Zatem, data wydania decyzji o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości pozostaje bez wpływu dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nabytej w ten sposób nieruchomości (jak też udziału w niej).

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że zwrot uprzednio wywłaszczonej nieruchomości nie jest nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrotu a tym samym, zmiany stanu prawnorzeczowego w przedmiotowej sprawie dokonano na podstawie decyzji administracyjnej, której celem było przywrócenie stosunków własnościowych sprzed wywłaszczenia.

Zatem, odpłatne zbycie w dniu 14 kwietnia 2016 r. zwróconej nieruchomości w trybie art. 136 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta nabytej w częściach w drodze spadku po dziadku i babci Wnioskodawczyni, w dacie śmierci spadkodawców, tj. w 1976 r. i w 2002 r., nie stanowi dla Niej w ogóle źródła przychodu z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty 19% podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej