Temat interpretacji

Możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2015 r. (data wpływu 15 października 2015 r.), uzupełniony pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data nadania 14 grudnia 2015 r, data wpływu 15 grudnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 2 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1283/15-2/MS2 (data nadania 3 grudnia 2015 r., data doręczenia 7 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 2 grudnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-1283/15-2/MS2 (data nadania 3 grudnia 2015 r., data doręczenia 7 grudnia 2015 r.) tutejszy Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 9 grudnia 2015 r. (data nadania 14 grudnia 2015 r., data wpływu 15 grudnia 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego na zasadach ogólnych. Przychody Wnioskodawcy wynikają z zatrudnienia na umowę o pracę zawartą w dniu 6 lutego 2014 r. z A. (A.) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, na stanowisku Kierownika zespołu konsultantów do spraw komercjalizacji wyników badań naukowych (załączona kopia Umowy o pracę). Praca ta polega w pewnej części na kierowaniu, koordynowaniu, nadzorowaniu pracy zespołem konsultantów, prowadzeniu analizy dokumentacji badań naukowych lub projektów badawczych, organizowaniu i przeprowadzaniu szkoleń, konferencji, warsztatów, współpracą z zewnętrznymi podmiotami realizującymi zlecone projekty. Jednak przez większą część pracy Wnioskodawca wykonuje czynności i zadania mające twórczy charakter, za które przysługują majątkowe prawa autorskie w rozumieniu ustawy z dnia z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W szczególności jest to sporządzenie indywidualnej, niezależnej opinii - rekomendacji (w tym raporty i analizy) dotyczącej prowadzonego zadania, która ma charakter twórczy, indywidualny i jest wyrażona w określonej formie. Każdorazowo realizowane zadanie kończy się wypracowaniem autorskiej rekomendacji oceniającej wartość rynkową badanego projektu, a następnie opracowaniem strategii wdrożenia na rynek analizowanych zagadnień, którymi są konkretne osiągnięcia naukowe, charakteryzujące się wysoką innowacyjnością. Opinia taka sporządzona jest na podstawie wielorakich kryteriów, które są szczegółowo analizowane. Przygotowana opinia ma charakter twórczy i sporządzona jest na podstawie zdobytej wiedzy na temat badanego obszaru tematycznego. Przygotowując taką opinię Wnioskodawca opiera się na unikalnej wiedzy w badanej gałęzi gospodarki. Opinia przygotowana jest w formie szczegółowej prezentacji, która jest przedstawiana następnie grupie międzynarodowych ekspertów. Wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, zarówno te poświęcone na prace merytoryczną, mające charakter twórczy jak i pozostałe, mają swoje odzwierciedlenie w karcie czasu pracy (załączona kopia Karty czasu pracy). Karta czasu pracy obrazuje każdy dzień i na jej podstawie jasno można określić ile czasu zostało poświęcone na daną czynność. Jednak w przyjętym w firmie zwyczajem karta czasu pracy nie jest potwierdzana w żaden sposób przez pracodawcę. W trakcie trwania roku podatkowego pracodawca zastosował podstawowe koszty uzyskania przychodu dla wszystkich osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów. Wszystkie dotychczas osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody były wynagrodzenie za pracę. W przyszłości mogą wystąpić jednak dodatkowe składniki wynagrodzenia, np. premia za wdrożenie komercjalizowanego produktu na rynek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizowanymi zadaniami mającymi twórczy charakter i będącymi przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r., art. 1 ust. 2, o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługuje Wnioskodawcy prawo do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., art. 22 ust. 9 pkt 3, do części przychodów mających charakter twórczy, wypłacanych tytułem wynagrodzenia oraz premii i czy procentowy podział przychodów na przychody mające charakter twórczy i pozostałe przychody na podstawie karty czasu pracy będzie poprawny...

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r., art. 22 ust. 9 pkt 3, do części przychodów mających twórczy charakter, podzielonych procentowo na przychody mające twórczy charakter i pozostałe przychody na podstawie karty czasu pracy będzie prawidłowe. Wnioskodawca uważa, że zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów można odnieść zarówno do wynagrodzenia za pracę, jak i innych składników wynagrodzenia, np. premii i nagród.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Ponadto, w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r., za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Jak stanowi ust. 7 art. 32 ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2013 r., zakład pracy przy obliczaniu zaliczki nie stosuje kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie to składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika, uzyskującym przychody m. in. ze stosunku pracy, przysługuje, co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 powołanej ustawy, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

W odniesieniu do niektórych przychodów ustawodawca dopuścił możliwość ustalania kosztów zryczałtowanych. W przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskanego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1278), koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, ze w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak z powyższego wynika, o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu), przedmiotem prawa autorskiego lub rozporządzenia prawem autorskim.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w jej art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. twórca, korzystanie przez twórców z praw autorskich lub pojęć z nimi związanych, jak np. utwór. Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631, z późn. zm.)

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (pracodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno - muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 21 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną, a ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 3, ust. 4 cytowanej ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 tej ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W świetle powyższego, przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

W razie zatem wykonywania na podstawie stosunku pracy czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i nie będących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, udokumentowania wymaga, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Zaznaczyć również należy, że fakt korzystania przez podatnika z prawa autorskiego powinien być udokumentowany, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Ze zdarzenia przyszłego wynika, Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego na zasadach ogólnych. Przychody Wnioskodawcy wynikają z zatrudnienia na umowę o pracę zawartą w dniu 6 lutego 2014 na stanowisku Kierownika zespołu konsultantów do spraw komercjalizacji wyników badań naukowych. Praca ta polega w pewnej części na kierowaniu, koordynowaniu, nadzorowaniu pracy zespołem konsultantów, prowadzeniu analizy dokumentacji badań naukowych lub projektów badawczych, organizowaniu i przeprowadzaniu szkoleń, konferencji, warsztatów, współpracą z zewnętrznymi podmiotami realizującymi zlecone projekty. Jednak przez większą część pracy Wnioskodawca wykonuje czynności i zadania mające twórczy charakter, za które przysługują majątkowe prawa autorskie w rozumieniu ustawy z dnia z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W szczególności jest to sporządzenie indywidualnej, niezależnej opinii - rekomendacji (w tym raporty i analizy) dotyczącej prowadzonego zadania, która ma charakter twórczy, indywidualny i jest wyrażona w określonej formie. Każdorazowo realizowane zadanie kończy się wypracowaniem autorskiej rekomendacji oceniającej wartość rynkową badanego projektu, a następnie opracowaniem strategii wdrożenia na rynek analizowanych zagadnień, którymi są konkretne osiągnięcia naukowe, charakteryzujące się wysoką innowacyjnością. Opinia taka sporządzona jest na podstawie wielorakich kryteriów, które są szczegółowo analizowane. Przygotowana opinia ma charakter twórczy i sporządzona jest na podstawie zdobytej wiedzy na temat badanego obszaru tematycznego. Przygotowując taką opinię Wnioskodawca opiera się na unikalnej wiedzy w badanej gałęzi gospodarki. Opinia przygotowana jest w formie szczegółowej prezentacji, która jest przedstawiana następnie grupie międzynarodowych ekspertów. Wszystkie wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, zarówno te poświęcone na prace merytoryczną, mające charakter twórczy jak i pozostałe, mają swoje odzwierciedlenie w karcie czasu pracy. Karta czasu pracy obrazuje każdy dzień i na jej podstawie jasno można określić ile czasu zostało poświęcone na daną czynność. Jednak w przyjętym w firmie zwyczajem karta czasu pracy nie jest potwierdzana w żaden sposób przez pracodawcę. W trakcie trwania roku podatkowego pracodawca zastosował podstawowe koszty uzyskania przychodu dla wszystkich osiągniętych przez Wnioskodawcę przychodów. Wszystkie dotychczas osiągnięte przez Wnioskodawcę przychody były wynagrodzenie za pracę. W przyszłości mogą wystąpić jednak dodatkowe składniki wynagrodzenia, np. premia za wdrożenie komercjalizowanego produktu na rynek.

Mając zatem na uwadze powyższe, do części wynagrodzenia osiągniętego przez Wnioskodawcę za wykonywanie czynności i zadań mających twórczy charakter mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem normy prawnej zawartej w art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w myśl której ww. koszty nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, dotyczy przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez nich tymi prawami. Hipoteza tej normy obejmuje zatem wyłącznie przychody autora uzyskane w sytuacji, gdy korzysta on ze swoich praw autorskich, a zatem w sytuacji, gdy autorowi przysługują do tego utworu prawa autorskie oraz w odniesieniu do przychodów otrzymanych w zamian za rozporządzenie tymi prawami.

Natomiast wynagrodzenie z tytułu premii za wdrożenie komercjalizowanego produktu na rynek, choć ma swe źródło w stworzeniu utworu, jest jednak wynagrodzeniem dodatkowym, w związku z czym, nie jest bezpośrednio związane z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich lub rozporządzaniem tymi prawami. Nie istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy między tym wynagrodzeniem (premią), a twórczą pracą pracownika.

W omawianej sprawie kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy premia mieści się w dyspozycji przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, gdy pracownik nie ma wpływu na otrzymanie premii, zajęcie stanowiska, że jest to przychód z tytułu korzystania z praw autorskich lub rozporządzania nimi, nie znajduje uzasadnienia.

Zatem do ww. składników wynagrodzenia (premii) nie będą miały zastosowania podwyższone koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zajęte przez Wnioskodawcę stanowisko w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe, gdyż nie uwzględnia ono obowiązującej od dnia 1 stycznia 2013 r. normy prawnej zawartej w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl której w przypadku przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich koszty uzyskania przychodów określone w wysokości 50% uzyskanego przychodu, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca nie będzie miał również podstaw do zastosowania, dla celów obliczenia podatku dochodowego od wypłacanych premii i nagród podwyższonych 50%-owych kosztów uzyskania przychodów. Zastosowanie powinna tu znaleźć stawka określona w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem normę 50% kosztów uzyskania przychodów tytułem praw autorskich należy stosować w stosunku do wynagrodzenia zasadniczego, które objęte jest prawem autorskim, natomiast nie stosuje się w stosunku do pozostałych składników wynagrodzenia, jakimi są premie.

Zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów jest możliwe wówczas, gdy istnieje wyraźne rozróżnienie i udokumentowanie prac (w przedmiotowej sprawie Karta czasu pracy). Zatem przyjęcie procentowego podziału przychodów jest właściwe.

Należy jednak podkreślić, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy Wnioskodawcy jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W sprawach interpretowania przepisów ww. ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych uprawnione jest Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego Departament Prawno-Legislacyjny.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 255 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie