Temat interpretacji

Opodatkowanie przychodów z tytułu najmu budynku użytkowego i lokal mieszkalnych po likwidacji działalności gospodarczej ryczałtem ewidencjonowanym stawką 8,5% przychodu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 29 sierpnia 2017 r., identyfikator poświadczenia e-PUAP - ), uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 26 września 2017 r., identyfikator poświadczenia e-PUAP - ), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów uzyskiwanych z najmu nieruchomości po zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2017 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 15 września 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.269.2017.1.DJD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 15 września 2017 r. (data doręczenia 21 września 2017 r. - identyfikator poświadczenia e-PUAP - ). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 26 września 2017 r., nadanym za pośrednictwem platformy e-PUAP (data doręczenia 26 września 2017 r. - identyfikator poświadczenia e-PUAP ).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 15 lutego 1995 r. Podstawowym przedmiotem działalności jest wynajem nieruchomości własnych. Równolegle świadczy w bardzo małym zakresie usługi edukacyjne, a do 2010 r. zajmowała się sprzedażą detaliczną soczewek kontaktowych. Z tytułu uzyskiwanych przychodów od 1 marca 1998 r. stała się czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, dokonującym sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej. W prowadzonej działalności w zakresie najmu nieruchomości Wnioskodawczyni wykorzystuje dwa budynki.

Budynek Nr 1 użytkowy wytworzony przez Wnioskodawczynię i Jej męża (pozostających we wspólności majątkowej). Budynek ten znajduje się pod zarządem Wnioskodawczyni. Wszelkie przychody osiągane z tej nieruchomości stanowią Jej przychód z działalności gospodarczej, co ma odzwierciedlenie w umowach najmu z najemcami. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi także swoją działalność w ww. budynku, jako najemca, uiszczając czynsz. Budynek został przekazany do eksploatacji w dniu 10 maja 2001 r., a w dniu 15 stycznia 2007 r. przyjęty do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Od faktur dokumentujących wydatki poniesione na wybudowanie tego budynku Wnioskodawczyni dokonywała odliczeń podatku od towarów i usług. Budynek użytkowy został wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z wartością początkową równą wartości wytworzenia, a miesięczne odpisy amortyzacyjne dokonywane są według stawki 2,5%. W budynku tym nie przeprowadzono znaczących nakładów remontowych, czy też ulepszeń, które wpłynęłyby na podwyższenie wartości początkowej.

Budynek Nr 2 mieszkalny część kamienicy (z lokalami użytkowymi PKOB-1122) otrzymanej w spadku po dziadkach, na podstawie postanowień Sądu Rejonowego w o nabyciu spadku z dnia 17 maja 1990 r. i jego podziale z dnia 12 lipca 1991 r. Na nieruchomość tę składa się: 100% udział w 4 wyodrębnionych lokalach oraz 50% udział w niewydzielonej jej części, stanowiącej mieszkalną oficynę, pomieszczenia gospodarcze, strych, piwnicę i klatki schodowe. Początkowo wynajem nieruchomości odbywał na zasadach najmu prywatnego, opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. W 2007 r. został włączony do działalności i opodatkowany 19% stawką podatku liniowego.

Ze względu na trudność w ustaleniu wartości początkowej wybrana została uproszczona metoda określenia wartości początkowej wykorzystująca iloczyn metrów wynajmowanej powierzchni zgłoszonej do podatku od nieruchomości i stawki 988 zł. W budynku tym poniesiono znaczące nakłady. Faktury dokumentujące poniesienie tych nakładów w zakresie podatku od towarów i usług obniżyły podatek należny.

Nakłady, o których mowa powyżej, przedstawiają się następująco:

• 2016 r. docieplenie budynku na kwotę 42 348,64 zł brutto, odliczony VAT 6 493,00 zł,

• 2016 r. remont dachu na kwotę 9 840,00 zł brutto, odliczony VAT 1 508,80 zł,

• 2014 r. remont kanalizacji na kwotę 17 300,00 zł brutto, odliczony VAT 2 555,62 zł,

• 2012 r. wykonanie izolacji na kwotę 11 324,00 zł brutto, odliczony VAT 2 117,61 zł,

• 2010 r. odnowienie elewacji na kwotę 29 316,60 zł brutto, odliczony VAT 4 652,20 zł,

• 2010 r. wykonanie elewacji granitowej na kwotę 13 500,00 zł brutto, odliczony VAT 2 142,30 zł,

• 2010 r. i 2009 r. remont wyodrębnionego lokalu użytkowego na kwotę 28 723,52 zł brutto, odliczony VAT 5 179,65 zł.

Wnioskodawczyni w swoim majątku prywatnym posiada także spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, tzw. kawalerkę, otrzymaną w darowiźnie, którą wynajmuje okazjonalnie. Opodatkowania przychodu z najmu tego lokalu dokonuje z zastosowaniem 8,5% stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z początkiem 2018 r. Wnioskodawczyni planuje zlikwidować działalność gospodarczą i przekazać wyżej opisane nieruchomości do swojego majątku prywatnego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że dla potrzeb działalności gospodarczej prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, a przychody z działalności opodatkowane są według 19% stawki podatku liniowego. Budynek użytkowy (Nr 1) ma powierzchnię 360 m² i został wytworzony w ramach wspólnoty majątkowej małżonków, z majątku prywatnego Wnioskodawczyni i Jej męża. W budynku użytkowym wynajmowanych jest 5 pomieszczeń, z zastrzeżeniem, że jedno z nich użytkuje równolegle kilku najemców. Najemcy tego budynku to osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i jedna spółka z o.o. W budynku użytkowym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podpisanych jest 11 umów najmu. Umowy te zostały zawarte na czas nieoznaczony.

Natomiast umowy najmu budynku mieszkalnego (Nr 2) zostały zawarte:

1. na czas nieoznaczony dotyczy to lokalu użytkowego,
2. na czas oznaczony na 10 lat, 2 lata i 1 rok dotyczy to lokali mieszkalnych.

Budynek mieszkalny, otrzymany w spadku, nie stanowi wyłącznej własności Wnioskodawczyni lecz tworzy współwłasność z siostrą. Budynek ten posiada przewagę powierzchni mieszkalnych (PKOB 1122) i zgodnie z przepisami nie został wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odpisy amortyzacyjne następują według metody uproszczonej od 1992 r. Nakłady poniesione w budynku mieszkalnym stanowiły remonty, które polegały na odtworzeniu ze zdewastowanej tkanki budowlanej jego pierwotnego stanu technicznego i użytkowego. Celem remontów nie była zmiana funkcji i przeznaczenia tego budynku, co ma odzwierciedlenie w utrzymaniu istniejącej, przeważającej powierzchni mieszkaniowej w budynku. Ponieważ przy uproszczonej metodzie amortyzacji nie ma możliwości zwiększenia wartości początkowej środka trwałego i odliczenia kosztów w odpisach amortyzacyjnych, nakłady poniesione w budynku mieszkalnym zostały bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Po likwidacji działalności gospodarczej budynek Nr 1 zostanie przekazany do majątku wspólnego, a budynek Nr 2, otrzymany pierwotnie w spadku, do majątku prywatnego. Dochody uzyskane z budynku użytkowego po likwidacji działalności gospodarczej będą opodatkowane przez obojga małżonków, a dochody z najmu budynku mieszkalnego będą opodatkowane wyłącznie przez Wnioskodawczynię. Czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię związane z najmem budynku użytkowego Nr 1 i mieszkalnego Nr 2 po likwidacji działalności gospodarczej będą miały charakter okazjonalny. W przyszłości ewentualne nowe umowy najmu będą podpisywane przez Wnioskodawczynię na minimum rok dotyczy to lokali mieszkalnych. Jeżeli chodzi o najemców większości lokali użytkowych, to prowadzą Oni w nich swoją działalność gospodarczą, od kilku, a nawet kilkunastu lat, a Wnioskodawczyni nie przewiduje rotacji. Po likwidacji działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie zamierza podpisywać nowych umów z najemcami, a jedynie je aneksować ze względów formalnych.

Po zlikwidowaniu działalności gospodarczej dochody z najmu prywatnego nie będą stanowiły jedynego źródła przychodów Wnioskodawczyni, gdyż zamierza Ona nadal świadczyć usługi edukacyjne i tłumaczeniowe w ramach umów zleceń, ewentualnie umowy o pracę, jeżeli taką znajdzie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy po zakończeniu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej i przekazaniu ww. nieruchomości do majątku prywatnego, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w likwidowanej działalności gospodarczej, jeśli tak, to w jakim zakresie?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, dotyczącego zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, natomiast w zakresie pytania Nr 1, dotyczącego podatku dochodowego osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3),

• najem, podnajem dzierżawa. poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powyższym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalność gospodarczej, użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, opiera się na trzech przesłankach, tzn. że działalność winna być prowadzona: w celu osiągnięcia dochodu - przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusy działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu, w sposób ciągły - jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu. Przy czym, o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań w sposób zorganizowany - co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną - uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy)

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem nieruchomości, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych Wnioskodawczyni stwierdza, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. W przypadku kiedy nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej (stanowiła składnik majątku z nią związany), aby przychód z najmu mógł być zaliczony do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nieruchomość ta musi być uprzednio skutecznie wycofana z tej działalności.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Jednocześnie, w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ryczałt od przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a cytowanej ustawy wynosi 8,5% (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy). Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. la, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Zatem, po przeniesieniu (w wyniku likwidacji działalności gospodarczej) na potrzeby prywatne nieruchomości, Wnioskodawczyni może przychody uzyskiwane z jej wynajmu opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na zasadach określonych w art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Co ważne, zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, w swoim majątku prywatnym Wnioskodawczyni posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego tzw. kawalerki, którą otrzymała w darowiźnie, a którą wynajmuje okazjonalnie. Opodatkowania przychodów z najmu tego lokalu Wnioskodawczyni dokonuje korzystając z 8,5% stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - czyli dokonała już zgłoszenia sposobu opodatkowania dochodów z najmu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Jedynie w przypadku chęci opodatkowania dochodów z najmu budynku opisanego jako budynek Nr 1 w całości przez Wnioskodawczynię należy złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania całości przychodu z najmu przez jednego z małżonków, podpisane przez obojga małżonków. Oświadczenie to należy złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego ze względu na ich miejsce zamieszkania do 20 stycznia danego roku podatkowego, a w przypadku rozpoczęcia osiągania przychodów w trakcie roku podatkowego w terminie pierwszej wpłaty na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Wydaje się również zasadne złożyć oświadczenie małżonka o wyborze opodatkowania ryczałtem dochodów z najmu tego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Zaznaczyć należy, że rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tak więc, jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze zdarzeniem, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Końcowo zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do Jej męża

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postepowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej