Temat interpretacji

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, wykonując usługę na rzecz siebie jako osoby prywatnej, może do kosztów uzyskania przychodów firmy zaliczyć wartość zakupionych materiałów wykorzystanych do remontu domu oraz wartość pracy własnych pracowników i podwykonawców, przy założeniu, że wartość wykonanej usługi będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2017 r. (data wpływu 8 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 sierpnia 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.235.2017.1.KU, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 31 sierpnia 2017 r. (data doręczenia 6 września 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 18 września 2017 r.), nadanym za pośrednictwem .. w dniu 13 września 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 19 marca 1990 r. pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą Zakład , opodatkowaną podatkiem liniowym. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem Jego działalności jest m.in. przebudowa lub remont istniejących budynków mieszkalnych. W 20l6 r. Wnioskodawca nabył budynek mieszkalny, którego jest jedynym właścicielem. Ww. budynek nie jest i nie będzie wykorzystywany do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zamierza w nim zamieszkać. Cały budynek wymaga generalnego remontu. Ze względu na charakter prowadzonej działalności gospodarczej do tego remontu Wnioskodawca chciałby wykorzystać zasoby własnej firmy, ewentualnie wykonanie części robót zlecić Zakładowi .., której jest właścicielem - wykonanie usługi remontu dla siebie jako osoby prywatnej. Podwykonawcy za wykonane roboty wystawią faktury na rzecz ww. firmy, a firma całą usługę udokumentuje fakturą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług ze stawką 8% oraz zarejestruje na kasie fiskalnej na prywatne dane Wnioskodawcy. Od tak udokumentowanej usługi zostanie odprowadzony należny podatek od towarów i usług oraz podatek dochodowy. Materiały budowlane wykorzystane do remontu domu zostaną uprzednio zakupione w ramach działalności gospodarczej i tym samym, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu Jego firmy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, wykonując usługę na rzecz siebie jako osoby prywatnej, może do kosztów uzyskania przychodów firmy zaliczyć wartość zakupionych materiałów wykorzystanych do remontu domu oraz wartość pracy własnych pracowników i podwykonawców, przy założeniu, że wartość wykonanej usługi będzie stanowiła przychód z działalności gospodarczej?
2. Czy Wnioskodawca może za wykonaną usługę wystawić na swoje nazwisko fakturę opodatkowaną podatkiem od towarów i usług ze stawką 8%?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych odnośnie pytania Nr 1. Natomiast w zakresie zagadnienia zawartego w pytaniu Nr 2, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, w sytuacji posiadania odpowiednich zasobów w swojej firmie, zakup towarów i usług u konkurencji byłby nieuzasadniony ekonomicznie. Wykonana usługa zostanie przez Wnioskodawcę odpowiednio udokumentowana i zaliczona do przychodów z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Materiały wykorzystane do remontu domu zostaną zakupione w ramach działalności gospodarczej i będą, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiły koszt uzyskania przychodu, podobnie jak praca pracowników firmy i koszt pracy podwykonawców. Od uzyskanego dochodu firma Wnioskodawcy odprowadzi podatek dochodowy. Reasumując, powyższe postępowanie Wnioskodawca uważa za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do treści art. 14 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W konsekwencji, za przychód należy uznać każde przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, definitywnym, bezzwrotnym. Przy czym, w przypadku przychodów uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej już sam fakt, że przychód staje się należny, powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Natomiast, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu,

• być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustanawiający ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów, wskazuje, że przy ocenie danego wydatku przede wszystkim musi istnieć źródło przychodów. Z zasadą tą, skorelowane są przepisy ustanawiające reguły potrącania wydatków w określonym czasie. Tak więc, dla poprawności dokonania odliczenia istotne jest ustalenie, w którym okresie rozliczeniowym możliwe jest dokonanie potrącenia kosztów podatkowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą Zakład . Przedmiotem Jego działalności jest m.in. przebudowa lub remont istniejących budynków mieszkalnych. W 20l6 r. Wnioskodawca nabył budynek mieszkalny wymagający generalnego remontu na własne potrzeby osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca zamierza w nim zamieszkać. Ze względu na charakter prowadzonej działalności gospodarczej do tego remontu Wnioskodawca chciałby wykorzystać zasoby własnej firmy, ewentualnie wykonanie części robót zlecić Zakładowi , której jest właścicielem. Ww. remont zamierza wykonać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość zakupionych materiałów wykorzystanych do remontu domu oraz wartość pracy własnych pracowników i podwykonawców, zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.

Opierając się na przepisach działu II ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) stwierdzić należy, że na gruncie polskiego prawa cywilnego cechą każdej umowy jest dwustronność. Aby umowa mogła zostać skutecznie zawarta niezbędny jest udział dwóch stron - składającego ofertę zawarcia umowy oraz przyjmującego ofertę. Po zawarciu umowy tworzy się zobowiązanie, którego jedna ze stron staje się wierzycielem, a druga dłużnikiem. Każda ze stron zobowiązania ma swoje prawa i obowiązki wynikające z charakteru zawartej umowy. Tak więc na gruncie prawa cywilnego niedopuszczalna jest sytuacja, w której zobowiązanym do świadczenia, jak i przyjmującym świadczenie byłaby jedna i ta sama osoba (jeden podmiot).

Zwrócić uwagę należy również na to, że z umową sprzedaży usługi remontowo-budowlanej mamy do czynienia wówczas, gdy przez umowę zlecenia zleceniobiorca zobowiązuje się wykonać na rzecz zleceniodawcy usługę, a zleceniodawca zobowiązuje się zaakceptować wykonaną usługę i zapłacić zleceniobiorcy za wykonane prace. Umowa zlecenia, jak i umowa sprzedaży, ma charakter czynności dwustronnej.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że umowa sprzedaży usługi remontowo-budowlanej może być skuteczna wyłącznie wtedy, jeżeli jest zawarta przez dwie strony. Sprzedaż usługi remontowo-budowlanej samemu sobie jest czynnością prawnie bezskuteczną może mieć jedynie charakter wykonania usługi na potrzeby osobiste. Zatem, w prowadzonej działalności gospodarczej wartość takiej usługi nie powinna stanowić ani przychodu, ani kosztu uzyskania przychodu.

Mając na uwadze powyższe okoliczności nie można uznać, że Wnioskodawca wykonując usługę remontową na rzecz samego siebie może wartość zakupionych materiałów wykorzystanych do remontu domu oraz wartość pracy pracowników i podwykonawców zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, gdyż nie spełniają one kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, tak wartość wykonanej usługi przez siebie i na rzecz samego siebie, jak i koszty związane z wykonaniem ww. usługi w przedmiotowym domu, nie powinny zostać włączone do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Ponadto, jak już wyżej wskazano, w analizowanej sprawie nie powstanie również przychód podatkowy, podlegający zaewidencjonowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (stan faktyczny) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej