Temat interpretacji

Skutki podatkowe sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2016 r. (data wpływu 15 lutego 2016 r.) oraz pismem z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym w części dotyczącej:

• ustalenia daty nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym jest nieprawidłowe,

• ustalenia kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 1 lutego 2016 r., Nr IPTPB2/4511-787/15-2/KR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 2 lutego 2016 r. (skutecznie doręczono dnia 8 lutego 2016 r.), zaś w dniu 15 lutego 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 12 lutego 2016 r.).

Następnie, z uwagi na niepodpisanie złożonego uzupełnienia wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 16 lutego 2016 r., Nr IPTPB2/4511-787/15-3/KR, ponownie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Ponowne wezwanie wysłano w dniu 16 lutego 2016 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 22 lutego 2016 r.). Pismem z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił przedmiotowy wniosek (data nadania 26 lutego 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 1 września 1989 r. Wnioskodawca nabył od Urzędu Miasta i Gminy .. na wieczyste użytkowanie gruntu działkę budowlaną nr ..., o powierzchni 0,688 ha, karta mapy 49 (akt notarialny Rep. A ). Zgodnie z udzielonym Wnioskodawcy pozwoleniem na budowę budynku mieszkalnego nr z dnia 17 czerwca 1991 r., rozpoczął On budowę domu. Na dzień 10 czerwca 1998 r. budowa domu była zaawansowana w 65% (pisemne oświadczenie kierownika budowy). Po wykonaniu i odbiorze instalacji elektrycznej, kanalizacji, tynków wewnętrznych i ogrodzenia w dniu 18 kwietnia 2000 r. nadano Wnioskodawcy numer adresowy o treści: budynek mieszkalny położony w . Wnioskodawca podpisał również umowy z firmą i Wodociągi i Kanalizacja na dostawy prądu i wody, w taryfach domu mieszkalnego.

W wyniku rozwodu z dnia 8 czerwca 2006 r. Wnioskodawcy z żoną, dokonano w dniu 12 kwietnia 2007 r. podziału majątku wspólnego w Kancelarii Prawnej , akt notarialny Rep. .

Przedmiotem podziału był przede wszystkim ww. dom w wraz z działką nabytą w 1989 r. Wycenę na dzień podziału majątku dokonało biuro nieruchomości na kwotę 350 tys. zł. Połowę wartości domu tj. kwotę 175 tys. zł Wnioskodawca przekazał byłej żonie tytułem spłaty. Całość zobowiązań Wnioskodawcy wobec byłej małżonki i ich treści zostały zawarte w ww. akcie notarialnym. Na spłatę Wnioskodawca uzyskał kredyt w Banku na kwotę 135 tys. 500 zł. Wnioskodawca po sprzedaży swojego mieszkania w (które nie było przedmiotem podziału majątku wspólnego) oddał kredyt.

Od 15 listopada 2008 r. (po wykończeniu 2 pokoi i łazienki) Wnioskodawca zamieszkał w swoim domu w . W grudniu 2008 r. i styczniu 2009 r. wykonał ogrzewanie c.o. (piec na paliwo stałe), wcześniej było tylko ogrzewanie elektryczne. Na wszystkie prace budowlano-remontowe posiada faktury.

W 2009 r. Wnioskodawca złożył dokumenty zakończające budowę, ale Inspektor Nadzoru Budowlanego, wskazał brak barierek ochronnych balkonów na piętrze oraz niepodłączony gaz. Wnioskodawca wykonał te prace i zrezygnował z instalacji gazowej w domu. Choroba kierownika budowy i wyjazd Wnioskodawcy za granicę spowodowały, że dokumenty do INZ w zostały złożone później. Wnioskodawca posiada potwierdzone zawiadomienie o zakończeniu budowy domu z dnia 21 stycznia 2011 r. W 2014 r. Wnioskodawca dowiedział się o swojej chorobie i postanowił za wszelką cenę sprzedać dom. W dniu 23 września 2015 r. w Kancelarii nastąpiła sprzedaż za cenę 387 tys. zł (akt notarialny Rep. A nr ).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

• przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało nabyte na zasadach wspólności majątkowej małżonków,

• przedmiotowe prawo wieczystego użytkowania gruntu Wnioskodawca nabył w 1989 r. w drodze umowy kupna od Gminy ,

• podział majątku wspólnego dokonany w 2007 r. był ekwiwalentny,

• przedmiotem podziału majątku wspólnego oprócz przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym był: 13 letni VW oraz nakłady poniesione na remont i wyposażenie zamieszkiwanego wówczas mieszkania w , które nie podlegało podziałowi majątku wspólnego. Z rzeczy objętych podziałem majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał i nabył na wyłączną własność: działkę z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym, samochód osobowy marki VW oraz nakłady poniesione na lokal mieszkalny.

• nie uzyskał pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego, ponieważ Inspektor Nadzoru Budowlanego w nie wydaje takich pozwoleń, tylko zaświadczenie o zakończeniu budowy,

• zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego uzyskał osobiście,

• nie dokonano przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności,

• sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym nie została dokonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej,

• część przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych zostanie wydatkowana, w okresie nie później niż dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na własne cele mieszkaniowe tj. zakup nowego mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca nie musi płacić podatku dochodowego od sprzedaży budynku mieszkalnego dokonanej w dniu 23 września 2015 r....
2. Czy do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca może zaliczyć wydatki poniesione na spłatę byłej małżonki w wyniku podziału majątku wspólnego, którego podstawą był budynek mieszkalny...

Zdaniem Wnioskodawcy, odnosząc się do pytania oznaczonego nr 1, za datę nabycia domu uważa On 12 kwietnia 2007 r., tj. dzień w którym w wyniku podziału majątku wspólnego, nabył pełne i wyłączne prawo działki będącej w użytkowaniu wieczystym oraz posadowionego na niej budynku, gotowego do zamieszkania.

Wnioskodawca dwa razy występował do Burmistrza Miasta i Gminy : w 1996 r. i w maju 2005 r. W obu przypadkach odmówiono Mu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo własności, kierując się brakiem stosownej ustawy o przekształceniach.

Mimo starań odmówiono Mu również wiosną 2009 r. pozwolenia na zamieszkanie. Dla Urzędu Nadzoru Budowlanego w ., jedynym dokumentem wówczas w tej materii było zaświadczenie o zakończeniu budowy wydawane po wszystkich rygorystycznych odbiorach, którego np. nie mógł On uzyskać m.in. przez brak barierek ochronnych na 2 balkonach.

Wnioskodawca uważa, że od dnia nabycia domu tj. 12 kwietnia 2007 r. do jego zbycia tj. 23 września 2015 r., upłynął dłuższy okres niż 5 lat i na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek się nie należy.

W odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, zdaniem Wnioskodawcy koszty, które poniósł na spłatę byłej małżonki, dotyczące domu, będącego podstawą podziału majątku wspólnego, są kosztami uzyskania przychodu.

Wnioskodawca w oparciu o art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych chce ww. koszty odliczyć od przychodu w przypadku jeśli Organ uzna Jego stanowisko dotyczące pytania nr 1 za rozbieżne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym w części dotyczącej:

• ustalenia daty nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym jest nieprawidłowe,

• ustalenia kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty nabycia nieruchomości lub praw.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 1 września 1989 r. Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania gruntu na zasadach wspólności majątkowej małżonków. Zgodnie z udzielonym Wnioskodawcy pozwoleniem na budowę budynku mieszkalnego, rozpoczął On budowę domu. W związku z rozwodem z dnia 8 czerwca 2006 r. dokonano w dniu 12 kwietnia 2007 r. podziału majątku wspólnego. Przedmiotem podziału był przede wszystkim ww. dom wraz z działką nabytą w 1989 r. Wycenę na dzień podziału majątku dokonało biuro nieruchomości na kwotę 350 tys. zł. Połowę wartości domu tj. kwotę 175 tys. zł Wnioskodawca przekazał byłej żonie tytułem spłaty. Przedmiotem podziału majątku wspólnego oprócz przedmiotowego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym był: 13 letni VW oraz nakłady poniesione na remont i wyposażenie zamieszkiwanego wówczas mieszkania w , które nie podlegało podziałowi majątku wspólnego. Z rzeczy objętych podziałem majątku wspólnego Wnioskodawca otrzymał i nabył na wyłączną własność: działkę z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym, samochód osobowy marki VW oraz nakłady poniesione na lokal mieszkalny. Od 15 listopada 2008 r. Wnioskodawca zamieszkał w swoim domu. W 2009 r. Wnioskodawca nie uzyskał pozwolenia na użytkowanie budynku mieszkalnego, uzyskał On potwierdzone zawiadomienie o zakończeniu budowy domu z dnia 21 stycznia 2011 r. Wnioskodawca nie dokonał przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. W dniu 23 września 2015 r. nastąpiła sprzedaż ww. prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na nim budynkiem mieszkalnym, która nie została dokonana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy). Dopiero z chwilą wyłączenia wspólności lub ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Powyższe oznacza, że z datą ustania małżeństwa, a więc również wspólności majątkowej, współwłasność łączna jaka istnieje między małżonkami przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych. Zatem, w chwili ustania małżeństwa co do zasady każdy z małżonków ma wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, a więc w każdej rzeczy, jaka do tego majątku należy. W chwili ustania małżeństwa Wnioskodawca był więc właścicielem wynoszącego 1/2 udziału we wszystkich składnikach majątku wspólnego małżonków, podobnie jak Jego małżonka.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Mając jednak na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem, za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego) pod warunkiem, że podział był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział nie był ekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty i dopłaty lub wartość otrzymanej przez małżonka nieruchomości przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym małżeńskim, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego małżeńskiego nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat).

Przez pojęcie nabycie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

W każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty lub dopłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty (dopłaty) następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. W tej części bowiem, w której przyznane na wyłączną własność składniki majątkowe przekraczają wartość udziału w majątku wspólnym, małżonek musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości i praw w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie nabycie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że dokonany podział majątku dorobkowego małżonków w 2007 r. nie był ekwiwalentny w naturze. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości, bez obowiązku wzajemnych spłat lub dopłat. Tymczasem, w przedmiotowej sprawie, w wyniku podziału majątku, Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność prawo użytkowania wieczystego gruntu wraz z budynkiem mieszkalnym oraz został zobowiązany do spłaty na rzecz byłego małżonka.

O braku ekwiwalentności jasno świadczy fakt, że Wnioskodawca został zobowiązany do zapłaty na rzecz byłej małżonki kwotę w wysokości 175 000 zł. Właśnie fakt, że Wnioskodawca był zobowiązany do zapłaty kwoty na rzecz byłej żony bezspornie dowodzi, że w wyniku podziału majątku wspólnego nabył majątek przekraczający pierwotnie posiadany przez Niego udział w majątku wspólnym. Z chwilą ustania małżeństwa Wnioskodawcy przysługiwał bowiem jedynie wynoszący 1/2 udział w majątku wspólnym, czyli w każdym składniku tego majątku. Pozostały udział należał w chwili ustania małżeństwa do żony Wnioskodawcy, zaś wskutek podziału majątku na własność Wnioskodawcy przeszedł majątek o większej wartości niż wartość udziału 1/2 całego majątku dorobkowego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, dlatego też ustalenie znaczenie tego pojęcia wymaga zastosowania definicji zawartych w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Wskazać zatem należy, że zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Sytuację taką przewidują przepisy o użytkowaniu wieczystym.

Pojęcie użytkowania wieczystego zawarte zostało w art. 232 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym.

Stosownie zaś do art. 235 § 1 ww. ustawy, budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. W myśl art. 235 § 2 tej ustawy, przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym.

Mając na uwadze ww. przepisy stwierdzić należy, że prawo własności budynku wybudowanego na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste jest ściśle związane z tym prawem, jednakże oba te prawa stanowią oddzielny przedmiot władania. Kodeks cywilny nadał prawu wieczystego użytkowania gruntu nadrzędny charakter w stosunku do prawa własności budynków znajdujących się na tym gruncie. Prawem głównym jest w tym przypadku prawo wieczystego użytkowania gruntu, a prawem związanym jest prawo własności budynków i urządzeń. Akcesoryjność prawa wieczystego użytkowania oznacza, że żadne z nich nie może stanowić samodzielnie przedmiotu obrotu prawnego.

Dla oceny, czy odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz budynku usytuowanego na tym gruncie stanowi źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz według jakich zasad należy opodatkować przychód z tego tytułu, należy określić dwie daty: datę nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu i datę nabycia lub wybudowania nieruchomości budynkowej. W przypadku sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku trwale z tym gruntem związanego, źródłem przychodu jest bowiem odrębnie sprzedaż prawa do gruntu i sprzedaż nieruchomości budynkowej, dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie. Okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 wyżej powołanej ustawy, jest w takim przypadku liczony odrębnie od daty nabycia prawa użytkowania wieczystego gruntu i od daty nabycia lub wybudowania budynków.

Zatem, odnosząc się do kwestii odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zauważyć należy, że udziały w tym prawie zostały nabyte przez Wnioskodawcę w różnym czasie i w różny sposób, a mianowicie:

• w 1989 r. w części odpowiadającej udziałowi w majątku wspólnym w dniu nabycia (zakupu) prawa wieczystego użytkowania gruntu,

• w 2007 r. w części przekraczającej udział Wnioskodawcy w wyniku podziału majątku wspólnego.

Ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu na prawach wspólności ustawowej, a więc od końca 1989 r., oraz nabycie udziału w ww. prawie w wyniku podziału majątku wspólnego, a więc od końca 2007 r., minęło pięć lat, zatem przychód uzyskany z dokonanego w 2015 r. odpłatnego zbycia ww. prawa nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast odnośnie skutków podatkowych sprzedaży budynku wybudowanego na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym istotne znaczenie ma moment nabycia lub wybudowania tego budynku. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym zawiera potoczne słowa języka polskiego i w związku z tym użyte w jego treści słowo wybudowanie rozumieć należy w myśl sensu, jaki nadaje temu słowu słownik języka polskiego, czyli postawienie, wzniesienie domu. Nie ma wątpliwości, że słowu wybudowanie przypisano czas przeszły dokonany, co oznacza wybudowanie budynku w takim stanie, by nadawał się do zamieszkania, użytkowania. Potwierdzeniem wybudowania budynku jest również pozwolenie na użytkowanie budynku lub zawiadomienie o zakończeniu budowy.

W przypadku budowy budynku na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste, o zaistnieniu przesłanek do ustanowienia odrębnej własności samego budynku można mówić dopiero wówczas, gdy obiekt ten mógłby być wpisany do księgi wieczystej, jako przedmiot odrębnej własności. Stąd też obiekt wzniesiony do stanu surowego jak też budynek, którego budowa nie została zakończona nie stanowi nieruchomości, nie jest także innym rodzajem rzeczy. Budynek mieszkalny, którego budowa nie została zakończona stanowi jedynie nakłady na działkę budowlaną, w związku z tym jest on częścią składową działki.

Wobec powyższego, skoro zawiadomienie o zakończeniu budowy budynku mieszkalnego nastąpiło w 2011 r., pomimo że budowa tego budynku trwała od 1991 r., jej odpłatne zbycie przed upływem 5 lat licząc od końca 2011 r., stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in.: związane ze zbyciem koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Z art. 22 ust. 6f ww. ustawy wynika, że koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski.

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa majątkowego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości (prawa). Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość, którą sprzedał, niezależnie od tego czy zakup nieruchomości był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jej zakup pochodzą z oszczędności nabywcy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa nabytego ponad udział w majątku dorobkowym małżonków, kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana kwota spłaty faktycznie poniesionej na rzecz byłej małżonki w związku z podziałem majątku wspólnego, ponieważ mieści się ona w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że przychód uzyskany z dokonanego w 2015 r. odpłatnego zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu w części nabytej w 1989 r. oraz w części nabytej w 2007 r. nie stanowi w ogóle źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, bowiem sprzedaż ww. udziałów w ww. prawie została dokonana po upływie terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8, kwota spłaty na rzecz byłej żony w części przypadającej na spłatę nabytego w 2007 r. udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu nie będzie uwzględniona przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodu.

Natomiast w odniesieniu do przychodu z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego nabytego (wybudowanego) w 2011 r., który stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym, stwierdzić należy, że Wnioskodawca może odliczyć jako koszt uzyskania przychodu kwotę spłaty na rzecz byłej żony w części przypadającej na spłatę nabytego w 2007 r. udziału w budynku, bowiem stanowi ona koszt nabycia.

Zatem, kwota spłaty na rzecz byłej żony w części przypadającej na spłatę nabytego w 2007 r. udziału w budynku może stanowić koszt nabycia zbywanej nieruchomości (budynku mieszkalnego), o którą Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży przychód, pod warunkiem, że spłata ta została przez Wnioskodawcę faktycznie poniesiona.

Nie można bowiem całości wydatków tj. kwoty spłaty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, z uwagi na fakt, że przedmiotem sprzedaży była tylko część majątku, jaki Wnioskodawca otrzymał w wyniku podziału majątku wspólnego.

Ponadto, do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży prawa własności budynku mieszkalnego znajdującego się na gruncie użytkowanym wieczyście, Wnioskodawca może zaliczyć wydatki na budowę budynku mieszkalnego w części udziału we współwłasności tego budynku nieobjętej spłatą na rzecz małżonki w związku z podziałem majątku wspólnego.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ww. ustawy w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia opisanych nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D dochód ze sprzedaży nieruchomości,

W wydatki na cele mieszkaniowe,

P przychód ze sprzedaży nieruchomości.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się m.in. wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

-położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne, w związku z czym, tylko realizacja powyższych celów pozwala na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania.

Podkreślić należy, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalną treść przepisów. Stąd też korzystanie z omawianego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa. Okolicznością decydującą o zastosowaniu powyższego zwolnienia jest więc m.in. przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub prawa wyłącznie na cele i w terminach określonych w tym przepisie. Przy tym enumeratywne wyliczenie wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży ma charakter wyczerpujący, a nie przykładowy.

Stwierdzić należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu własne cele mieszkaniowe. Poprzedzenie wyrażenia cele mieszkaniowe przymiotnikiem własne świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie własnych celów mieszkaniowych rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową. Tak więc uregulowane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy zwolnienie od podatku dochodowego w zamierzeniach ustawodawcy realizować ma cel, jakim jest zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika, a nie lokata kapitału lub zdobywanie źródła zarobkowania bądź zapewnienie dachu nad głową innym osobom niż podatnik. Wyraz mieszkaniowe w wyrażeniu własne cele mieszkaniowe należy odnosić podmiotowo do zamiaru zamieszkiwania związanego z różnymi sposobami wydatkowania przychodu, a nie do wydatkowania przychodu w znaczeniu jedynie przedmiotowym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że część przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych zostanie wydatkowana, w okresie nie później niż dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na własne cele mieszkaniowe tj. zakup nowego mieszkania.

Wobec powyższego, przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków ze sprzedaży nieruchomości (budynku mieszkalnego), w terminie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na zakup lokalu mieszkalnego, w którym będzie On realizować własne cele mieszkaniowe, uprawnia Wnioskodawcę do zwolnienia od podatku dochodu w części odpowiadającej wydatkowanemu przychodowi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, że odpłatne zbycie w 2015 r. prawa użytkowania wieczystego gruntu w części nabytej w 1989 r. w czasie obowiązywania wspólności majątkowej małżeńskiej, oraz w części nabytej w 2007 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego. Opodatkowaniu podlegać będzie natomiast przychód ze sprzedaży prawa własności budynku mieszkalnego, którego budowę zakończono w 2011 r. Bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć dla budynku mieszkalnego od końca 2011 r., bowiem zawiadomienie o zakończeniu budowy nastąpiło w 2011 r. Opodatkowanie ww. przychodu nastąpi na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Kwota spłaty na rzecz byłej żony w części przypadającej na spłatę nabytego w 2007 r. udziału w budynku może stanowić koszt nabycia zbywanej nieruchomości budynkowej tj. prawa własności budynku mieszkalnego, o którą Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany ze sprzedaży nieruchomości (budynku mieszkalnego) przychód, pod warunkiem, że spłata ta została przez Wnioskodawcę faktycznie poniesiona. Ponadto, do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży prawa własności budynku mieszkalnego znajdującego się na gruncie użytkowanym wieczyście, Wnioskodawca może zaliczyć wydatki na budowę budynku mieszkalnego w części udziału we współwłasności tego budynku nieobjętej spłatą na rzecz małżonki w związku z podziałem majątku wspólnego.

Przeznaczenie przez Wnioskodawcę środków ze sprzedaży nieruchomości (budynku mieszkalnego), w terminie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie na zakup lokalu mieszkalnego, w którym będzie On realizować własne cele mieszkaniowe, uprawnia Wnioskodawcę do zwolnienia od podatku dochodu w części odpowiadającej wydatkowanemu przychodowi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 408 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi