Temat interpretacji

Czy kwota wypłacona tytułem rekompensaty, związanej z dobrowolnym odejściem z pracy w trybie Programu Dobrowolnych Odejść, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwrotu pobranej zaliczki na podatek w rozliczeniu rocznym za 2015 r.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) − Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 listopada 2015 r. (wpływ do Biura − 19 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej rekompensaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Z dniem 31 stycznia 2015 r. uległa rozwiązaniu umowa o pracę Wnioskodawczyni ze Spółką X na zasadzie porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Wnioskodawczyni wskazała, że rozwiązanie umowy nastąpiło na mocy porozumienia stron zgodnie z art. 30 § 1 pkt l ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. Nr 21 z 1998 r., poz. 94, z późń. zm.) w związku z art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2003 r., Nr 90, poz. 844, z późn. zm.).

Rozwiązanie ww. umowy nastąpiło wyłącznie z przyczyn niedotyczących pracownika.

Zasady i tryb rozwiązania umowy o pracę a także zasady wypłaty świadczeń pieniężnych z Programu Dobrowolnych Odejść zostały opracowane w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki X z 28 listopada 2014 r., który jest regulaminem w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ponieważ reguluje prawa i obowiązki obydwu stron stosunku pracy, tj. pracodawcy i pracowników. Celem wprowadzenia programu była restrukturyzacja zatrudnienia u pracodawcy z jednoczesnym poszanowaniem tak obowiązujących przepisów powszechnego i zakładowego prawa pracy, jak też wprowadzeniem dodatkowych świadczeń dla pracowników rozwiązujących umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Zgodnie z § 4 pkt 2 Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, Wnioskodawczyni otrzymała następujące świadczenia:

1. odprawę pieniężną, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. w wysokości ustalonej,
2. dodatkowe, jednorazowe świadczenie pieniężne (Rekompensata).

Od ww. świadczeń została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota wypłacona tytułem rekompensaty, związanej z dobrowolnym odejściem z pracy w trybie Programu Dobrowolnych Odejść, korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwrotu pobranej zaliczki na podatek w rozliczeniu rocznym za 2015 r....

Zdaniem Wnioskodawczyni, wypłacona rekompensata związana z dobrowolnym odejściem z pracy w trybie Programu Dobrowolnych Odejść korzysta ze zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i powinna być zwolniona z ww. podatku.

Otrzymana rekompensata stanowi formę zadośćuczynienia strat jakie Wnioskodawczyni poniosła i ponosi nadal w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia. Rekompensata jest świadczeniem, które umożliwia jej zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych do chwili uzyskania emerytury.

Wnioskodawczyni uważa, że wypłacona rekompensata, nawet jeśli nie jest nazwana odszkodowaniem, to z uwagi na swój właśnie kompensacyjny charakter, powinna zostać zwolniona z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie sposób jednoznacznie stwierdzić, czy gdyby nie podpisane porozumienie stron rozwiązujące umowę o pracę z 22 stycznia 2015 r., Wnioskodawczyni mogłaby nadal ją kontynuować. Spółka prowadzi nadal głęboką restrukturyzację, z którą wiążą się między innymi liczne odejścia pracowników.

W związku z zasięgnięciem informacji w powyższej sprawie (zawartej w Gazecie Prawnej interpretacji indywidualnej Izby Skarbowej w Katowicach z 24 sierpnia 2015 r., znak: IBPB-2-1/4511-167/15/MD), Wnioskodawczyni uważa, że wymieniona we wniosku rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, Wnioskodawczyni uważa, że art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znowelizowanej w 2014 r. (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328) pozwala jej odzyskać pobrany podatek od rekompensaty, uzyskanej z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy w Programie Dobrowolnych Odejść.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Nowe brzmienie przepisu zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502, ze zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że z dniem 31 stycznia 2015 r. uległa rozwiązaniu umowa o pracę Wnioskodawczyni ze Spółką X na zasadzie porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Rozwiązanie umowy nastąpiło na mocy art. 30 § 1 pkt l ustawy Kodeks pracy w związku z art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników. Zasady i tryb rozwiązania umowy o pracę a także zasady wypłaty świadczeń pieniężnych z Programu Dobrowolnych Odejść zostały opracowane w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść dla pracowników Spółki X z 28 listopada 2014 r., który jest regulaminem w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Zgodnie z § 4 pkt 2 Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść w związku z rozwiązaniem umowy o pracę, Wnioskodawczyni otrzymała odprawę pieniężną, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. w wysokości ustalonej oraz dodatkowe, jednorazowe świadczenie pieniężne rekompensatę.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała rekompensatę w ramach regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, który stanowi regulamin, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Skoro zatem, jak wskazała Wnioskodawczyni, wypłata świadczenia finansowego w formie rekompensaty, która stanowi jak stwierdziła Wnioskodawczyni formę zadośćuczynienia, nastąpiła na podstawie regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, a podstawę prawną funkcjonowania ww. regulaminu stanowiła ustawa Kodeks pracy i określone zostały zasady ustalania rekompensat, to spełniona została w tym zakresie przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem do wypłaconej Wnioskodawczyni rekompensaty zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. W konsekwencji, od ww. świadczenia nie powinna być pobrana zaliczka na podatek dochodowy. A zatem Wnioskodawczyni ma prawo do zwrotu nienależnie pobranego podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że Organ ocenił stanowisko Wnioskodawczyni jedynie w przedmiocie otrzymania rekompensaty, bowiem w tym zakresie sformułowano pytanie oraz przedstawiono własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach