Temat interpretacji

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od spadku po żonie, skoro spadek ten pochodzi z majątku wspólnego, który Wnioskodawca nabył wraz z małżonką 16 lat temu i przyjmując spadek po żonie Wnioskodawca nie nabył nieruchomości wspólnej (jej części) po raz drugi?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 lutego 2016 r., (data wpływu 18 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego i garażu w części nabytej w spadku po żonie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidulanej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego i garażu w części nabytej w spadku po żonie.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 5 lutego 2016 r., Nr IPTPB2/4511-743/15-2/IL, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 lutego 2016 r. (skutecznie doręczono w dniu 11 lutego 2016 r.), zaś w dniu 18 lutego 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 17 lutego 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku):

W latach 1998 i 1999 Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego nabył wraz z żoną od Urzędu Miasta następujące nieruchomości:

1. mieszkanie dwupokojowe (Rep. A nr ) z dnia 27 lipca 1999 r.,
2. garaż (Rep. A nr ) z dnia 30 września1998 r.

W 1973 r. Wnioskodawca otrzymał ww. mieszkanie zakładowe, jako pracownik . W latach 90-tych przekazała to mieszkanie wraz z całym blokiem mieszkalnym Gminie . W 1999 r. Gmina podjęła uchwałę o sprzedaży tychże mieszkań mieszkańcom. Wnioskodawca wykupił swoje mieszkanie. Natomiast garaż Wnioskodawca wybudował sam. W 1998 r. Wnioskodawca stał się właścicielem garażu na dzierżawionym gruncie.

W dniu 4 listopada 2011 r. zmarła żona Wnioskodawcy. Natomiast w dniu 7 grudnia 2011 r. Wnioskodawca nabył udział po zmarłej żonie w ww. nieruchomościach w całości, zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia (Rep. A nr i Rep. A nr ).

W dniu 23 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca ożenił się powtórnie i zamieszkał na stałe u małżonki w . Ww. mieszkanie i garaż w stanowiły dla Wnioskodawcy zbędne źródło kosztów utrzymania. W dniu 28 września 2015 r. Wnioskodawca sprzedał je aktem notarialnym (Rep. A nr ), a więc przed upływem 5 lat od nabycia 1/2 części w drodze spadku po żonie.

Wnioskodawca został uprzedzony o konieczności zapłacenia podatku dochodowego od sprzedaży uzyskanego w spadku udziału przed upływem pięciu lat.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnia, że wniosek ma związek z podatkiem od spadków i darowizn, gdyż dotyczy udziału nabytego w spadku po zmarłej żonie, tj. art. 6 pkt 11, art. 16 pkt 25, art. 4 pkt 9 ustawy od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86 z późn. zm.).

W ocenie Wnioskodawcy, nie uzyskał On żadnego dochodu z tytułu spadku, gdyż od 16 lat był jego współwłaścicielem i dysponentem. Wnioskodawca jako spadkobierca po żonie należy do pierwszej grupy podatkowej.

W dniu sprzedaży mieszkanie i garaż były wyłączną własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca wraz ze zmarłą małżonką pozostawali w ustroju wspólności małżeńskiej.

Dokonane odpłatne zbycie mieszkania wraz z garażem w 2015 r. nie nastąpiło w wykonywaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od spadku po żonie, skoro spadek ten pochodzi z majątku wspólnego, który Wnioskodawca nabył wraz z małżonką 16 lat temu i przyjmując spadek po żonie Wnioskodawca nie nabył nieruchomości wspólnej (jej części) po raz drugi...

Zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko, że dziedziczenie jest sposobem nabycia własności i można bez płacenia podatku go sprzedać dopiero po pięciu latach jest dla Wnioskodawcy niezrozumiałe.

Jak wynika z wielu publikowanych orzeczeń sądów administracyjnych wdowiec nie nabywa powtórnie nieruchomości, którą kupił wraz z małżonką do wspólności majątkowej, zatem termin 5-letni liczy się od daty wspólnego nabycia tejże nieruchomości.

Także według orzeczeń sadów administracyjnych wspólność małżeńska polega na tym, że każdy z małżonków ma prawo do całej rzeczy nabytej do majątku wspólnego i nie można uznać, że po śmierci żony mąż powtórnie go nabywa. W konsekwencji mąż nie musi czekać kolejnych pięciu lat od daty nabycia udziału, żeby mógł sprzedać nieruchomości bez podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8, dla określenia jego skutków podatkowych istotne jest zatem ustalenie daty jak i formy nabycia nieruchomości lub praw.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 27 lipca 1999 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca wraz z żoną nabył mieszkanie dwupokojowe, natomiast na podstawie aktu notarialnego z dnia 30 września 1998 r. nabył garaż.

W dniu 4 listopada 2011 r. zmarła żona Wnioskodawcy. Natomiast w dniu 7 grudnia 2011 r. Wnioskodawca nabył udział po zmarłej żonie w ww. nieruchomościach w całości, zgodnie z aktem poświadczenia dziedziczenia.

Ww. mieszkanie i garaż były wyłączną własnością Wnioskodawcy i małżonki. W dniu 28 września 2015 r. Wnioskodawca sprzedał ww. nieruchomości.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r., poz. 788). Zgodnie z treścią art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). W myśl natomiast art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Wspólność majątkowa ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego ze współmałżonków. Zgodnie z art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobierców do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca nabył udział w ww. nieruchomości w różnych datach i w różny sposób. Za datę nabycia udziałów należy przyjąć daty:

• 1998 r. kiedy Wnioskodawca nabył od Urzędu Miasta garaż w 1/2 części odpowiadającej Jego udziałowi w majątku wspólnym,

• 1999 r. kiedy Wnioskodawca nabył od Urzędu Miasta lokal mieszkalny w 1/2 części odpowiadającej Jego udziałowi w majątku wspólnym,

• 2011 r. kiedy Wnioskodawca nabył w spadku po żonie 1/2 udziału w garażu i lokalu mieszkalnym (który należał wcześniej do Jego małżonki).

Z uwagi zatem na fakt, że nabycie własności garażu i prawa do lokalu mieszkalnego nastąpiło odpowiednio w części w 1998 r., 1999 r. oraz w części w 2011 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy należy liczyć oddzielnie w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Biorąc więc powyższe pod uwagę, sprzedaż udziału 1/2 części w lokalu mieszkalnym i garażu w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawcę w 1998 r. i 1999 r. od Urzędu Miasta w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Natomiast, sprzedaż 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym i garażu, nabytego w spadku po zmarłej żonie w 2011 r., nastąpiła przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, w związku z tym będzie stanowić źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Na podstawie art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 cyt. ustawy).

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że przychód uzyskany ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym i garażu nabytego przez Wnioskodawcę w spadku po zmarłej żonie będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że sprzedaż miała miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Jednakże, w sytuacji gdy przychód ze sprzedaży ww. udziału w lokalu mieszkalnym i garażu zostanie wydatkowany nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpi odpłatne zbycie na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy.

Natomiast sprzedaż udziału 1/2 części w lokalu mieszkalnym i garażu w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawcę w 1998 r. i 1999 r. od Urzędu Miasta w ramach wspólności małżeńskiej nie będzie stanowiła źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została dokonana po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Odnosząc się natomiast do kwestii dotyczącej zastosowania wyłączenia wynikającego z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiącego, że przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., Nr 86, z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego; darowizny, polecenia darczyńcy; zasiedzenia; nieodpłatnego zniesienia współwłasności; zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nieodpłatne nabycie majątku na podstawie tytułów w nim wymienionych, w tym między innymi w drodze dziedziczenia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę udziału w drodze spadku po żonie niewątpliwie będzie wiązało się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn i do tego nabycia nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do wyłączenia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodzi więc przy nabyciu majątku w drodze dziedziczenia. Jednakże przepis ten nie ma zastosowania, gdy spadkobierca w związku z tym majątkiem w okresie późniejszym uzyskuje przychody z tytułu odpłatnego zbycia otrzymanych w spadku składników majątkowych.

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odpłatne zbycie dokonane przez Wnioskodawcę w 2015 r. udziału w lokalu mieszkalnym i garażu nabytego w drodze spadku. Zatem zbycie ww. udziału w lokalu mieszkalnym i garażu stanowi odrębną czynność prawną od nabycia spadku.

W świetle powyższego, wyłączenie od opodatkowania podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn nie podlega czynność odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę w 2015 r. udziału 1/2 lokalu mieszkalnego i garażu otrzymanego w drodze spadku po małżonce.

Końcowo odnosząc się do treści stanowiska Wnioskodawcy zawartego we wniosku, w którym odnosi się do wyroków wojewódzkich sądów administracyjnych, należy stwierdzić, że w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyroki nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację, nawet jeżeli kształtuje określoną linię orzeczniczą. Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Podkreślić należy, że wspomniane we wniosku przez Wnioskodawcę wyroki nie mogą stanowić podstawy do żądania podobnego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi