Temat interpretacji

Czy odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy z powodu odwołania lotu podlega opodatkowaniu, czy jest z niego zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Jeśli odszkodowanie podlega opodatkowaniu, to jaką kwotę należy podać jako dochód - całą kwotę odszkodowania, czy jedynie nadwyżkę ponad zapłaconą cenę biletu lotniczego (tj. kwotę 24,60 zł)?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłaconego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dnia 11 września 2015 r. korzystając ze strony internetowej przewoźnika lotniczego, zakupił dla siebie bilet powrotny na trasie Berlin Tegel (TXL) - Barcelona (BCN), w obydwie strony z przesiadkami na lotnisku Charles de Gaulle w Paryżu (CDG). Całkowita cena biletu wyniosła 1.670,10 zł. Wnioskodawca wskazaną kwotę zapłacił kartą debetową.

Powrót zaplanowany był na dzień 19 października 2015 r., tego dnia Wnioskodawca miał wylecieć z Barcelony, a o godzinie 11:50 wylądować na lotnisku w Berlinie. Jednakże samolot powrotny nie wystartował z Barcelony. Jakiś czas po wejściu na pokład wszystkich pasażerów załoga poinformowała o odwołaniu lotu. Powodem była usterka techniczna samolotu, nie dająca się szybko usunąć z powodu braku na miejscu niezbędnej części zamiennej. Wnioskodawcy zapewniono alternatywny przelot inną trasą, z lądowaniem na lotnisku Berlin Tegel o godzinie 18:05 tego samego dnia.

Uznając, że do sytuacji Wnioskodawcy ma zastosowanie art. 7 ust. 1 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady, dnia 24 października 2015 r. Wnioskodawca wystąpił do przewoźnika drogą elektroniczną (formularz internetowy) o wypłatę w gotówce odszkodowania w kwocie 400 - tj. określonej w ww. akcie prawnym (lot był dłuższy niż 1500 km, przybycie na lotnisko docelowe opóźnione o ponad 3 godziny). Jednocześnie Wnioskodawca podał przewoźnikowi numer należącego do Niego rachunku bankowego, prowadzonego w Polsce, w złotych polskich.

Dnia 26 października 2015 r. Wnioskodawca otrzymał pocztą elektroniczną informacje, że przewoźnik uznał jego roszczenie i przyznał mu kwotę 1.694,70 zł (odpowiednik 400 ). Jest to kwota wyższa o 24,60 zł od zapłaconej przez Wnioskodawcę za bilet. Jednocześnie Wnioskodawca został poinformowany, że odszkodowanie zostanie przekazane na jego konto w ciągu 21 dni. Przyznaną kwotę 1.694,70 zł Wnioskodawca otrzymał przelewem od polskiego oddziału przewoźnika dnia 13 listopada 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odszkodowanie wypłacone Wnioskodawcy z powodu odwołania lotu podlega opodatkowaniu, czy jest z niego zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Jeśli odszkodowanie podlega opodatkowaniu, to jaką kwotę należy podać jako dochód - całą kwotę odszkodowania, czy jedynie nadwyżkę ponad zapłaconą cenę biletu lotniczego (tj. kwotę 24,60 zł)...

Zdaniem Wnioskodawcy wypłacona kwota odszkodowania wynika z rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady. Z art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wynika, że po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej przepisy prawa krajowego muszą być interpretowane w świetle obowiązującego prawa wspólnotowego. Zatem na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu.

Jako komentarz Wnioskodawca chciałby dodać, że takie stanowisko jest zbieżne z wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacją indywidualną z dnia 11 maja 2015 r., sygn. IPPB4/4511-292/15-2/JK, w sprawie podobnego zdarzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei jak stanowi art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu zacytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Należy jednak podkreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

Podkreślić należy, że prawa pasażerów linii lotniczych w Unii Europejskiej na wypadek odwołania bądź opóźnienia lotu, czy też odmowy przyjęcia na pokład reguluje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 261/2004/WE z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) Nr 295/91. Rozporządzenie to ma znaczenie zarówno dla pasażerów odlatujących z lotniska znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, jak i dla pasażerów odlatujących z lotniska znajdującego się w kraju trzecim i lądującym na lotnisku w kraju należącym do Unii, jeżeli przewoźnik lotniczy obsługujący dany lot jest przewoźnikiem wspólnotowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia, jeżeli obsługujący przewoźnik lotniczy ma uzasadnione powody, by przewidywać, że lot będzie opóźniony w stosunku do planowego startu:

1. dwie lub więcej godzin w przypadku lotów do 1.500 kilometrów; lub
2. trzy lub więcej godzin w przypadku wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1.500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości pomiędzy 1.500 a 3.500 kilometrów, lub
3. cztery lub więcej godzin w przypadku wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b),

pasażerowie otrzymują od obsługującego przewoźnika lotniczego:

i). pomoc określoną w art. 9 ust. 1 lit. a) i art. 9 ust. 2; oraz

ii). gdy oczekiwany w sposób uzasadniony czas odlotu nastąpi co najmniej dzień po terminie poprzednio zapowiedzianego odlotu, pomoc określoną w art. 9 ust. 1 lit. b) i c); oraz

iii). gdy opóźnienie wynosi co najmniej pięć godzin, pomoc określoną w art. 8 ust. 1 lit. a).

W każdym przypadku, pomoc jest oferowana w ramach limitów czasowych określonych powyżej w odniesieniu do poszczególnego przedziału odległości (art. 6 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku odwołania do niniejszego artykułu, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości:

1. 250 dla wszystkich lotów o długości do 1.500 kilometrów;
2. 400 dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1.500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1.500 do 3.500 kilometrów;
3. 600 dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b).

Przy określaniu odległości, podstawą jest ostatni cel lotu, do którego przybycie pasażera nastąpi po czasie planowego przylotu na skutek opóźnienia spowodowanego odmową przyjęcia na pokład lub odwołaniem lotu.

Jeżeli pasażerom zaoferowano, zgodnie z art. 8, zmianę planu podróży do ich miejsca docelowego na alternatywny lot, którego czas przylotu nie przekracza planowego czasu przylotu pierwotnie zarezerwowanego lotu:

1. o dwie godziny w przypadku wszystkich lotów o długości do 1.500 kilometrów; lub
2. o trzy godziny w przypadku wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1.500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1.500 do 3.500 kilometrów; lub
3. o cztery godziny w przypadku wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b),

• obsługujący przewoźnik lotniczy może pomniejszyć odszkodowanie przewidziane w ust. 1 o 50% (art. 7 ust. 2 rozporządzenia).

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że odszkodowanie przysługujące Wnioskodawcy w związku z odwołaniem lotu jest więc odszkodowaniem, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Nr 261/2004/WE z dnia 11 lutego 2004 r. Takie odszkodowanie podlega zatem zwolnieniu od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo tut. organ wskazuje, że z uwagi na fakt zwolnienia od podatku odszkodowania za odwołanie lotu pytanie oznaczone we wniosku nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że interpretacja ta zapadła w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy