Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług informatycznych. Na podstawie umów o pracę zatrudnia programistów, do których obowiązków należy przede wszystkim przygotowywanie i wdrażanie nowych rozwiązań dla klientów oraz usprawnianie działających już systemów. Ponieważ znaczna część prac wykonywanych przez programistów ma charakter twórczy a jej efektem jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Wnioskodawca rozważa wprowadzenie do umów o pracę zapisów przewidujących podział obowiązków pracowniczych na prace o charakterze twórczym - polegające na tworzeniu i modyfikacjach oprogramowania, oraz na pozostałe obowiązki - w szczególności testowanie oprogramowania, monitorowanie prawidłowości działania systemów, udział w spotkaniach zespołu, czy też czynności o charakterze organizacyjnym.

Prowadzona przez Wnioskodawcę w odpowiednim systemie informatycznym ewidencja czasu pracy pozwala na określenie czasu, jaki każdy z pracowników poświęca na realizację poszczególnych obowiązków. Opierając się na tych danych, Wnioskodawca ustalił proporcje, w jakich poszczególni pracownicy wykonują prace o charakterze twórczym. W związku z tym Wnioskodawca planuje podzielić stałe wynagrodzenie poszczególnych pracowników na dwa składniki:

• wynagrodzenie z tytułu prac o charakterze twórczym i przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych,
• wynagrodzenie za wykonywanie pozostałych obowiązków pracowniczych.

Ponadto, w umowach zawarte zostaną zapisy, zgodnie z którymi wszelkie autorskie prawa majątkowe powstałe w związku z wykonywaniem przez pracownika prac o charakterze twórczym przechodzą na pracodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy, w stosunku do części wynagrodzenia należnej za wykonywanie prac o charakterze twórczym i za przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych, Wnioskodawca jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy będzie uprawniony do zastosowania 50-procentowych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do zastosowania 50-procentowych kosztów uzyskania przychodów w stosunku do części wynagrodzenia pracowników należnego za wykonywanie prac o charakterze twórczym i przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych. Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej u.p.d.o.f.) za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Artykuł 22 ust. 2 u.p.d.o.f. stanowi, że miesięczne koszty uzyskania przychodów pracowników ustala się co do zasady w stałej kwocie, określonej przepisami u.p.d.o.f.. Wyjątkiem od tej zasady jest jednak regulacja art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f.. Zgodnie z tym przepisem szczególnym, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, ustala się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe. Jednakże zgodnie z art. 22 ust. 9a u.p.d.o.f. wysokość określonych na powyższych zasadach kosztów uzyskania przychodów nie może przekroczyć w roku podatkowym 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, możliwość zastosowania podwyższonej stawki kosztów uzyskania przychodu jest uzależniona od spełnienia dwóch warunków:

• konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw autorskich,
• przychód musi być bezpośrednio związany z rozporządzeniem praw autorskich.

W zakresie pierwszego z warunków i definicji przedmiotu praw autorskich, u.p.d.o.f. odsyła do przepisów odrębnych. Należy więc odwołać się do regulacji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwanej dalej u.p.a.p.p.). Artykuł 1 u.p.a.p.p. stanowi, że przedmiotem praw autorskich jest utwór. Choć katalog desygnatów nazwy utwór jest otwarty, art. 1 ust. 2 pkt 1 u.p.a.p.p. stanowi wprost, że przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone m.in. słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi, w tym programy komputerowe.

W zakresie zaś drugiego z ww. warunków Wnioskodawca podkreślił, iż treść zmienionych umów o pracę wprost będzie wskazywać, jaka część wynagrodzenia stanowić będzie zapłatę za stworzenie utworów i przeniesienie praw autorskich. Ustalone w ten sposób proporcje są i będą potwierdzone prowadzoną na bieżąco przez Wnioskodawcę ewidencją czasu pracy. Wobec tego, wyraźnie określona kwotowo część miesięcznego wynagrodzenia programisty będzie stanowiła przychód bezpośrednio związany z rozporządzeniem prawami autorskimi.

Wobec twierdzeń powyższych, zdaniem Wnioskodawcy, oba wymienione warunki należy uznać za spełnione na gruncie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

W podsumowaniu Wnioskodawca twierdzi, iż wykonywanie przez programistów zatrudnionych na podstawie umowy o pracę części z obowiązków pracowniczych skutkuje powstaniem utworów w rozumieniu przepisów u.p.a.p.p. Zaś dzięki prowadzonej szczegółowej ewidencji możliwe jest ustalenie dokładnego czasu, jaki pracownicy poświęcają na wykonywanie prac o charakterze twórczym. Wobec tego Wnioskodawca ma możliwość określenia części wynagrodzenia pracownika stanowiącej przychód z rozporządzania przez programistę prawami autorskimi. Do tej części wynagrodzenia Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy, może więc zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% przychodu - zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 u.p.d.o.f..

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowość przedstawionego stanowiska potwierdza jednolite orzecznictwo organów podatkowych, w szczególności:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 03.04.2015 r., sygn. IBPBII/1/415-1014/14/MZ;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14.10.2014 r., sygn. ITPB2/415-663/14/MN;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 07.08.2014 r., sygn. ITPB2/415-552/14/IB.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały określone źródła przychodów, gdzie m. in. w pkt 1 wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 powołanej ustawy, uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zaś stosownie do treści art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Dodatkowo zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 powołanej ustawy, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednakże jest traktowana kwestia kosztów uzyskania przychodów zatrudnionych na umowę o pracę twórców i artystów wykonawców. O zastosowaniu 50-procentowych kosztów uzyskania przychodów z tytułu rozporządzania lub korzystania przez twórców i artystów wykonawców z praw autorskich i praw pokrewnych decyduje fakt uzyskiwania przychodów z wynagrodzenia za wykonywanie czynności, których rezultatem jest tworzenie utworu, będącego przedmiotem prawa autorskiego. W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z treścią przepisu szczególnego, zawartą w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Zastrzeżenie zawarte w ww. ust. 9a stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa powyżej, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f.. Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3, koszty uzyskania przychodów przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Dodatkowo, stosownie do treści art. 22 ust. 10a przywołanej ustawy, przepis ww. ust. 10 stosuje się również jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Zatem, przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych i z rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania, o których mowa w przepisach odrębnych (z racji braku definicji w tym zakresie w przepisach prawa podatkowego ustawodawca domyślnie odsyła do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631, z poźn. zm.). Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, czyli stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. Tak więc w umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W konsekwencji zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór (czyli w tym wypadku na pracodawcę) lub gdy udzieli on licencji na korzystanie z tych praw.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

1. praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
2. pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodów przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub z rozporządzania tymi prawami,
3. umowa o pracę przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i na część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz gdy pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy twórczej pracownika (lub dokumentację taką na zlecenie pracodawcy prowadzi pracownik i podlega ona zatwierdzeniu przez pracodawcę)

do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50-procentowe koszty uzyskania przychodów, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy wskazać, iż podwyższone koszty uzyskania przychodów, o których mowa powyżej, mogą zostać zastosowane jedynie do przychodów uzyskiwanych w ramach umowy o pracę tylko w tej części wynagrodzenia, która przysługuje za pracę twórczą wykonywaną w ramach obowiązków pracowniczych. Natomiast do pozostałych składników wynagrodzenia ze stosunku pracy będą już miały zastosowanie zryczałtowane koszty uzyskania przychodów, wynikające z przywołanego uprzednio art. 22 ust. 2 u.p.d.o.f.. Będą to bowiem składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy nie pozostające w uchwytnym związku przyczynowo-skutkowym z działaniami twórczymi kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wedle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług informatycznych zatrudnia programistów na podstawie umów o pracę, a w ramach tego zatrudnienia wykonują oni znaczną część prac o charakterze twórczym, których efektem jest powstawanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca planuje wprowadzić do umów o pracę zapisy przewidujące podział obowiązków pracowniczych na prace o charakterze twórczym oraz na pozostałe obowiązki. Planuje również podzielić stałe wynagrodzenie za pracę na części odpowiadające obu rodzajom obowiązków jako odrębne składniki wynagrodzenia. Ponadto Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadził stosowną ewidencję czasu pracy poświęconego na wykonywanie wyodrębnionych obowiązków, a w umowach o pracę zostaną zawarte zapisy, zgodnie z którymi wszelkie autorskie prawa majątkowe powstałe w związku z wykonywaniem przez pracowników prac o charakterze twórczym będą przechodzić na Wnioskodawcę.

Należy uznać, iż tak przedstawiony stan spełnia ww. warunki konieczne do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli z zapisów umów o pracę będzie wynikało, iż pracownik przekazuje prawa autorskie na rzecz pracodawcy (w tym wypadku na rzecz Wnioskodawcy), a na podstawie prowadzonej przez pracodawcę ewidencji będzie można jednoznacznie ustalić, jaka część wynagrodzenia dotyczy działalności twórczej pracownika, to pracodawca, działający jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, będzie mógł zastosować 50-procentowe koszty uzyskania przychodów w stosunku do tej części wynagrodzenia, która faktycznie jest przychodem z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów, o których mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy jednak pamiętać, iż zastosowanie ww. podwyższonych kosztów uzyskania przychodów odbywać się musi z jednoczesnym uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a u.p.d.o.f., przy ewentualnym zastosowaniu wyłączeń wskazanych w art. 22 ust. 10 i ust. 10a u.p.d.o.f.

Należy również nadmienić, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów wykonywanych prac za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ocena przedmiotowego wniosku może być dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zaś definicja przepisów prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji Podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów, nie jest upoważniony do interpretowania przepisów tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia czy efekt konkretnej pracy będzie stanowić utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. To na podatniku, względnie płatniku, spoczywa ciężar udokumentowania i wykazania, iż część świadczonej pracy, dla której zastosowano podwyższone koszty uzyskania przychodów, ma charakter twórczy w przypadku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego w przyszłości przez właściwy organ podatkowy. Tak więc zastosowanie podwyższonych kosztów uzyskania przychodów może zostać zweryfikowane w toku stosownego postępowania podatkowego. Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, uwzględniając podnoszone przez Wnioskodawcę okoliczności bez ich weryfikowania.

Organ pragnie jednak dodatkowo zaznaczyć, iż w treści art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych ustawodawca wprost wskazał w pkt 1, iż przedmiotem praw autorskich są również programy komputerowe.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy, będzie uprawniony do zastosowania 50-procentowych kosztów uzyskania przychodów - o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w stosunku do części wynagrodzenia należnego za wykonywanie prac o charakterze twórczym i przeniesienie na pracodawcę autorskich praw majątkowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 987 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu