Temat interpretacji

Czy zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych należy potrącać od wynagrodzenia składającego się z trzech ww. składników tj. wynagrodzenia podstawowego, zwrotu kosztów dojazdów prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności i użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i materiałów medycznych i czy od ww. wynagrodzenia należy pobierać składkę na ubezpieczenie zdrowotne?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2014 r. (data wpływu 17 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia podstawowego, zwrotu kosztów dojazdów prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności i zwrotu wydatków na zakup leków i wyrobów medycznych, lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej w związku z wykonywaniem czynności zleconych im przez Powiatowego Lekarza Weterynarii:

• w części dotyczącej opodatkowania przychodu z tytułu zwrotu kosztów dojazdu prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu usług weterynaryjnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie art . 16 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112, poz. 744, z póżn. zm.), Powiatowy Lekarz Weterynarii wyznaczył w drodze decyzji administracyjnej na czas oznaczony lekarzy weterynarii oraz inne osoby niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej do wykonywania w imieniu i na rzecz Inspekcji określonych czynności. Wyznaczenie następuje w drodze decyzji administracyjnej. Z osobami objętymi decyzjami o wyznaczeniu zawierane są umowy zlecenia, w których określone są szczegółowo prawa i obowiązki stron. Wysokość wynagrodzenia osób wyznaczonych za poszczególne czynności wynika Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii ( Dz. U. z 2013 r. poz. 424). Zgodnie z § 1 pkt . 1 ww. rozporządzenia wynika, że lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędących pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii do wykonywania czynności, o których mowa w art . 16 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej przysługuje wynagrodzenie obejmujące :

1. część podstawową, której wysokość ustala się według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia,
2. zwrot udokumentowanych kosztów:
   1. dojazdu wg stawek określonych w odrębnych przepisach dot. warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych niebędących własnością pracodawcy,
   2. użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych wg kosztów ich zakupu Podstawę do wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stanowi wynagrodzenie brutto będące sumą trzech ww. składników pomniejszone o 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu. Podatek naliczony jest pomniejszony o naliczoną składkę zdrowotną w wysokości 7,75% podstawy wymiaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych należy potrącać od wynagrodzenia składającego się z trzech ww. składników tj. wynagrodzenia podstawowego, zwrotu kosztów dojazdów prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności i użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i materiałów medycznych i czy od ww. wynagrodzenia należy pobierać składkę na ubezpieczenie zdrowotne...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych powinna podlegać całość wynagrodzenia otrzymywanego przez osoby wyznaczone na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010 r. Nr 112 , poz. 744, z póżn. zm.) przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, obejmujące także udokumentowane koszty dojazdu oraz koszty użytych produktów leczniczych, weterynaryjnych i wyrobów medycznych.

Powyższe wynika z :

• zwrot udokumentowanych kosztów jest tylko jednym ze składników całości wynagrodzenia (§ 1 pkt . 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywane czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez lekarza weterynarii (Dz. U. z 2013 r. poz.424).
• zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania wynagrodzenia podstawowego, zwrotu kosztów dojazdów prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności i zwrotu wydatków na zakup leków i wyrobów medycznych, lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej w związku z wykonywaniem czynności zleconych im przez Powiatowego Lekarza Weterynarii:

• w części dotyczącej opodatkowania przychodu z tytułu zwrotu kosztów dojazdu prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest prawidłowe.

Inspektorat Weterynarii jest państwową jednostką budżetową, realizującą zadania w zakresie administracji rządowej, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010, Nr 112, poz. 744 z późn. zm.).

Jak wynika z treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w sytuacji gdy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji może do wykonywania określonych czynności wyznaczać:

1. na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji,
2. na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt,
3. osoby niebędące pracownikami Inspekcji, posiadające odpowiednie kwalifikacje.

Art. 16 ww. ustawy opisuje tryb postępowania przy wyznaczaniu danej osoby do wykonywania określonych czynności.

Stosownie do ust. 2 art. 16 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczenie do wykonania czynności, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania.

Natomiast w myśl ust. 3 art. 16 ww. ustawy, wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje po zawarciu przez lekarza weterynarii umowy z:

1. osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
2. podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a

- określającej zakres, terminy i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, dodatkowo imię i nazwisko wyznaczonego lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt.

Stosownie do brzmienia § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii (Dz. U. Nr 178, poz 1837, ze zm.) - lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii do wykonywania czynności, o których mowa art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, oraz lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii, a także podmiotom prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt, z którymi zawarto umowę, o której mowa w art. 16 ust. 3 tej ustawy, za wykonywanie czynności określonych w art. 16 ust. 1 tej ustawy przysługuje wynagrodzenie obejmujące:

1. część podstawową, której wysokość ustala się według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia;
2. zwrot udokumentowanych kosztów:
   1. dojazdu według stawek określonych w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, związanego z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia w poz. 1-6, 8, 10, 16, 20, 21, 25 i 26 pkt 3 oraz poz. 27-31, z tym że w przypadku nadzoru nad ubojem, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia w poz. 8, zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu przysługuje wyłącznie w przypadku dojazdu do rzeźni nieposiadającej automatycznego przesuwu taśmy,
   2. użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych, w związku z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia w poz. 1-6, 20, 21, 27 i 28.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów zawarty został w art. 10 ustawy. Jednym z nich jest wymieniona w ust. 1 pkt 2 ww. przepisu działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wobec powyższego, wynagrodzenie podstawowe, w tym także zwrot kosztów dojazdów prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności i zwrot wydatków na zakup użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i materiałów medycznych lekarzom weterynarii stanowią przychód ze źródła przychodów określonego w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem podróż bez określenia służbowa, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te muszą mieć związek z określonymi celami lub rodzajami działalności, a także nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów; w przypadku zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów świadczenia stanowiące zwrot tych wydatków będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej m.in. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Stosownie do brzmienia § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podróż za zgodą pracodawcy odbywa się samochodem, motocyklem lub rowerem niebędącym własnością pracodawcy, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21).

W konsekwencji, koszty zwrócone lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających ze zleconych czynności, oraz z tytułu zwrotu kosztów użytych produktów leczniczych refundowanych i wyrobów medycznych stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak podkreślić należy, że przychody z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających ze zleconych czynności przez powiatowego lekarza weterynarii są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych świadczeń (ponad określony limit) stanowić będzie dla tej osoby przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Natomiast zwrot kosztów użytych produktów leczniczych refundowanych i wyrobów medycznych stanowi świadczenie, którego nie zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, tj. art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochód z tego tytułu jest zatem opodatkowany na zasadach określonych w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

W świetle wyżej powołanych uregulowań prawnych, od kwot należności wypłacanych lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej z tytułu wynagrodzenia podstawowego, zwrotu kosztów użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych, oraz z tytułu ewentualnej nadwyżki zwracanych świadczeń za używanie prywatnego samochodu (ponad określony limit) w związku z czynnościami zleconymi przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, Powiatowy Lekarz Weterynarii jako płatnik obowiązany jest zgodnie z cyt. art. 41 ust. 1, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, którą pomniejszy o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne zgodnie z ww. art. 41 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że płatnik przy ustalaniu dochodu ze źródła o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien wziąć pod uwagę miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ustawy.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Zatem jeżeli lekarz weterynarii udowodni, że poniósł wyższe koszty niż te, które zostały określone przez płatnika na podstawie art. 22 ust. 9 ww. ustawy, przy ustaleniu dochodu będzie mógł ustalić te koszty w wysokości wydatków faktycznie poniesionych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 317 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie