Temat interpretacji

Czy Wnioskodawczyni powinna być zwolniona z podatku dochodowego od uzyskanego odszkodowania w ramach Programu Dobrowolnych Odejść?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dobrowolnego odszkodowania w związku z rozwiązaniem umowy o pracę jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie art. 34 Umowy społecznej - porozumienia w sprawie gwarancji dla pracowników Korporacji S.A., po zmianie nazwy - Korporacja S.A., którego następcą prawnym jest S.A. z siedziba w z oddziałami, w tym Oddział z siedzibą w, który posiada status pracodawcy, w dniu 23 grudnia 2014 r. zostało zawarte porozumienie w sprawie wprowadzenia Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść (dalej jako: PDO) w S.A. dla Oddziału z siedzibą w w roku 2014, określające proponowane pracownikom zasady rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron z wypłatą odszkodowania. Zasady ustalania wysokości wypłaconych odszkodowań określone zostały w paragrafie 7 Regulaminu. I tak, wysokość dobrowolnego odszkodowania z PDO stanowiła równowartość kwoty będącej iloczynem średniego miesięcznego wynagrodzenia i liczby pełnych miesięcy brakujących do nabycia prawa do świadczenia emerytalnego przez uprawnionego pracownika, przy czym maksymalna liczba pełnych miesięcy nie mogła przekroczyć 14 miesięcy, a ponadto wysokość dobrowolnego odszkodowania nie mogła być wyższa niż 80 000 PLN. W ustępie 8 paragrafu 7 stwierdzono, że z kwoty z dobrowolnego odszkodowania z PDO przed jego wypłatą zostanie pobrana przez pracodawcę zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Jako pracownik S.A. Oddział z siedzibą w Wnioskodawczyni skorzystała z możliwości rozwiązania stosunku pracy, zgodnie z wyżej opisanymi warunkami Regulaminu Dobrowolnych Odejść w 2014 r., składając w dniu 9 stycznia 2015 r. wniosek o przystąpienie do PDO, w którym Wnioskodawczyni określiła datę rozwiązania stosunku pracy na dzień 31 października 2015 r.

S.A. Oddział z siedzibą w złożył w dniu 14 kwietnia 2015 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który uzupełnił pismem z dnia 3 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.). W odpowiedzi Organ upoważniony w imieniu Ministra Finansów, czyli Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wydał interpretację indywidualną Nr IPTPB1/4511-224/15-4/MM z dnia 21 lipca 2015 r. Wskazywała ona, że płatnik (S.A. Oddział z siedzibą w) nie był zobowiązany do poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wypłaconego uprawnionemu pracownikowi odszkodowania przyznanego na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść. W uzasadnieniu napisano, że jeżeli wypłacone przez Wnioskodawcę świadczenie jest istotnie odszkodowaniem (czyli stanowi rekompensatę za doznaną szkodę ), to korzysta ono ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, wysokość i zasady wypłaty przedmiotowego odszkodowania zostały określone w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść Wnioskodawcy, a regulamin ten jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 par. 1 Kodeksu Pracy.

Pracodawca (S.A. Oddział z siedzibą w) udostępnił Wnioskodawczyni, jak i wszystkim zainteresowanym otrzymaną interpretację indywidualną. W dniu 31 października 2015 r. ustał stosunek pracy Wnioskodawczyni z pracodawcą. W dniu 6 listopada 2015 r., oprócz omawianego dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść, Wnioskodawczyni otrzymała odprawę pieniężną, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.), od której S.A. Oddział z siedzibą w obliczył i potrącił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz w wyznaczonym terminie odprowadził ją na konto Urzędu Skarbowego.

Mimo korzystnych dla Wnioskodawczyni zapisów interpretacji indywidualnej (wydanej pracodawcy) S.A. Oddział z siedzibą w kierując się, jak uważa Wnioskodawczyni, najprawdopodobniej daleko idącą ostrożnością podczas wypłaty dobrowolnego odszkodowania PDO (I rata) również obliczył i potrącił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz w wyznaczonym terminie odprowadził ją na konto Urzędu Skarbowego. Pracodawca zapowiedział przyjęcie identycznego trybu postępowania w przypadku wypłaty II raty dobrowolnego odszkodowania PDO w styczniu 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dobrowolne odszkodowanie wypłacone Wnioskodawczyni przez Jej pracodawcę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czy obliczona, pobrana i odprowadzona przez pracodawcę do Urzędu Skarbowego zaliczka podatku od osób fizycznych od wypłaconego Wnioskodawczyni dobrowolnego odszkodowania przyznanego na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść stanowi nadpłatę tego podatku i podlega zwrotowi po złożeniu przez Wnioskodawczynię zeznania podatkowego za rok, w którym nadpłata tego podatku powstała...

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Przepis art. 12 ust. 1 powołanej ustawy uznaje za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Kolejny przepis art. 21 ust. 1 wspomnianej ustawy, zawiera katalog przychodów i dochodów zwolnionych z opodatkowania. Do przedmiotowych zwolnień zalicza się wymienione w pkt 3 odszkodowania i zadośćuczynienia. Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 3 zostało znowelizowane ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) i jest następujące: otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 par. l ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r.- Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. l, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Powyższa zmiana obowiązuje od 4 października 2014 r.

Zgodnie z art. 9 par. l ustawy Kodeks pracy, ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Pracodawca Wnioskodawczyni wprowadził w dniu 29 grudnia 2014 r. na mocy porozumienia z organizacjami związkowymi, Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść. Z ww. Programu skorzystała Wnioskodawczyni, jak i inni pracownicy otrzymując dobrowolne odszkodowanie z Programu Dobrowolnych Odejść.

Wskazać należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni, dobrowolne odszkodowanie wypłacone Jej przez Oddział z siedzibą w w ramach Programu Dobrowolnych Odejść korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy znowelizowanego przepisu art. 21 ust. l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość i zasady wypłaty przedmiotowego odszkodowania zostały określone w Regulaminie Programu Dobrowolnych Odejść, a regulamin ten jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 par. 1 Kodeksu pracy. Natomiast pracodawca Wnioskodawczyni, jako płatnik, nie był zobowiązany do poboru i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od wypłaconego Jej odszkodowania, przyznanego na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść. W związku z powyższym, obliczona, pobrana i odprowadzona przez Pracodawcę Wnioskodawczyni do Urzędu Skarbowego zaliczka podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconego Jej dobrowolnego odszkodowania, przyznanego na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść stanowi nadpłatę tego podatku i podlega zwrotowi po złożeniu przez Wnioskodawczynię zeznania podatkowego za dany rok, w którym nadpłata tego podatku powstała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot w szczególności oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Przepis ten w powołanym wyżej brzmieniu zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328, z późn. zm.) ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu. Zgodnie z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. − Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jako pracownik S.A. Oddział z siedzibą w skorzystała z możliwości rozwiązania stosunku pracy, zgodnie z warunkami Regulaminu Dobrowolnych Odejść w 2014 r., składając w dniu 9 stycznia 2015 r. wniosek o przystąpienie do PDO, w którym określiła datę rozwiązania stosunku pracy na dzień 31 października 2015 r. W dniu 31 października 2015 r. ustał stosunek pracy Wnioskodawczyni z pracodawcą. W dniu 6 listopada 2015 r. oprócz dobrowolnego odszkodowania z Programu Dobrowolnych Odejść Wnioskodawczyni otrzymała odprawę pieniężną, o której mowa w przepisie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. z 2003 r. Nr 90, poz. 844, z późn. zm.) od której pracodawca obliczył i potrącił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz w wyznaczonym terminie odprowadził ją na konto Urzędu Skarbowego.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni otrzymała dobrowolne odszkodowanie mające charakter odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, który jest regulaminem, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy, to spełnione zostały przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego wartość świadczenia, wypłaconego Wnioskodawczyni, korzysta z ww. zwolnienia przedmiotowego. Przepis ten wyraźnie bowiem wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. W konsekwencji, od wypłaconego dobrowolnego odszkodowania mającego charakter odszkodowania został nienależnie pobrany podatek, z uwagi na fakt, że przedmiotowe świadczenie korzysta ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Odnosząc się do wskazanego przez Wnioskodawczynię rocznego rozliczenia podatkowego należy zauważyć, że następstwem nieujęcia w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r. zwolnionego od opodatkowania dochodu z tytułu ww. dobrowolnego odszkodowania, od którego pracodawca pobrał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych i jednocześnie wykazania tej zaliczki w tym zeznaniu będzie powstanie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Należy jednak wyjaśnić, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od występującego w rzeczywistości tj. jeżeli otrzymane świadczenie nie ma charakteru odszkodowawczego, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zastrzec trzeba również, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi