Temat interpretacji

Z wniosku z dnia 14.01.2005 r. (data wpływu - 24.01.2005 r.) uzupełnionego dnia 08.02.2005 r. wynika, iż funkcjonariuszom przeniesionym z urzędu do pełnienia służby w Areszcie Śledczym zostały przydzielone kwatery tymczasowe na podstawie:

• umowy najmu lokalu - w jednym przypadku. Umowa najmu lokalu została podpisana pomiędzy Aresztem Śledczym a osobą fizyczną. Kwatera prywatna wynajmowana jest dla konkretnego funkcjonariusza. Areszt Śledczy ponosi opłatę wynikającą z umowy najmu.
• zostało zakupione mieszkanie na rzecz Skarbu Państwa - Aresztu Śledczego - w drugim przypadku. Kwatera tymczasowa przydzielona jest konkretnemu funkcjonariuszowi. Areszt Śledczy ponosi opłaty z tytułu czynszu, remontów, ubezpieczenia mieszkania, opłat członkowskich i wpisowego do spółdzielni mieszkaniowej.

W piśmie Jednostka podnosi, iż w myśl § 11 pkt 2 Zarządzenia nr 12/2002 Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia 28.11.2002 r. w sprawie prowadzenia pokoi gościnnych w jednostkach organizacyjnych Służby Więziennej oraz odpłatności za korzystanie z kwater tymczasowych przez funkcjonariuszy Służby Więziennej "najemcy kwater tymczasowych ponoszą opłaty w zakresie energii elektrycznej, gazu, wody, ścieków abonamentu radiowo-telewizyjnego oraz telefonu i internetu".

Ponadto poinformowała, że przepisy zasad bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązujące w więziennictwie nie regulują przydziału kwater tymczasowych dla funkcjonariuszy przeniesionych z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości.

Jednostka prezentuje stanowisko, iż na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym jest mowa o szczególnych warunkach pracy i charakterze pełnionej służby na podstawie odrębnych ustaw i przepisów wykonawczych oraz na podstawie art. 92 ust. 4 ustawy o Służbie Więziennej koszty wynajmu kwater tymczasowych nie należy uznawać za przychód pracownika w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do przepisu art. 92 ust. 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761) funkcjonariusz przeniesiony z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości, który w poprzednim miejscu pełnienia służby nie zwolnił zajmowanego lokalu mieszkalnego lub domu, o którym mowa w ust. 1, otrzymuje tymczasową kwaterę. Natomiast w myśl przepisu art. 92 ust. 4 tej ustawy funkcjonariusz delegowany do czasowego pełnienia służby w innej miejscowości otrzymuje zakwaterowanie. Koszt zakwaterowania pokrywa się ze środków Służby Więziennej.

W myśl przepisu § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 7 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału i opróżniania lokali mieszkalnych i tymczasowych kwater oraz normy powierzchni mieszkalnej przysługującej funkcjonariuszom Służby Więziennej i członkom ich rodzin na tymczasowe kwatery przeznacza się lokale mieszkalne, pokoje gościnne, pokoje w hotelu lub w bursie albo pomieszczenia mieszkalne usytuowane w budynku jednostki organizacyjnej Służby Więziennej, przeznaczonym na cele służbowe lub terenie zamkniętym.

Funkcjonariuszowi, o którym mowa w art. 92 ust. 3 ustawy przydziela się na jego pisemny wniosek, tymczasową kwaterę na czas pełnienia przez niego służby w jednostce organizacyjnej służby Więziennej, która jest dysponentem tej kwatery - § 9 ust. 2 w/w rozporządzenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku.

Do końca 2003 r. obowiązywało, stosownie do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie wartości świadczeń ponoszonych za pracownika z tytułu bezpłatnego zakwaterowania - do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł - jeżeli obowiązek ponoszenia tych świadczeń przez pracodawcę wynikał wprost z przepisów innych ustaw.

W związku ze zmianą przepisu art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy wprowadzoną przepisem art. 1 ust. 10 lit. b) ustawy z dnia 12 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2003 r. Nr 202, poz. 1956) od 1 stycznia 2004 r. wartość takich świadczeń nie korzysta już ze zwolnienia.

Powołany we wniosku przepis art. 21 ust. 1 pkt 11a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2005 r., stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, wynikające z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym ze względu na szczególne warunki i charakter pełnionej służby, przysługujące osobom pozostającym w stosunku służbowym, przyznane na podstawie odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zasady przydziału kwater tymczasowych dla funkcjonariuszy Służby Więziennej przeniesionych z urzędu do pełnienia służby w innej miejscowości nie wynikają z zasad bezpieczeństwa i higieny pracy a więc nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe.

Opłaty ponoszone przez Areszt Śledczy w związku z przydziałem funkcjonariuszom przedmiotowych kwater tymczasowych są przychodem pracownika ze stosunku służbowego w myśl cytowanego na wstępie art. 12 ust. 1 ustawy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 31, art. 32 ustawy podatkowej. Kwoty pobranych zaliczek Jednostka winna zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy przekazać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek tut. Urzędu Skarbowego, przesyłając równocześnie deklarację wzoru PIT-4.

Powyższa interpretacja: dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących; nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.