Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w ... stwierdza, iż stanowisko ... przedstawione we wniosku z dnia 23.05.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania wydatku na przejazd autokarem pracowników i byłych pracowników - emerytów i rencistów na imprezy kulturalne, finansowanego ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.05.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w ... wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca organizuje dla pracowników oraz emerytów i rencistów, w związku z łączącym ich poprzednio z zakładem pracy stosunkiem pracy, wyjścia na imprezy kulturalne, polegające na zakupie biletów do kina, teatru, opery oraz zapewnieniu przejazdu autokarem na te imprezy. Na organizowaną usługę przewozową, finansowaną ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, wystawiana jest faktura, a kwota z niej wynikająca jest dzielona przez ilość zamówionych biletów i doliczana do dochodu pracownika lub byłego pracownika wnioskodawcy. Jak podnosi wnioskodawca, taki sposób rozliczenia jest nieprawidłowy, ponieważ nie wszyscy uczestnicy imprezy kulturalnej korzystają z tego typu transportu i docierają do kina, opery czy teatru we własnym zakresie. W związku z powyższym wnioskodawca sformułował stanowisko, zgodnie z którym ze względu na brak możliwości ustalenia, który z pracowników, dla którego został zakupiony bilet na imprezę kulturalną, skorzystał z przewozu autokarem, nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowy od osób fizycznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 12 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca zawarł zapis, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Sfinansowanie przejazdu autokarem na imprezy kulturalne nie stanowi świadczenia rzeczowego i nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 i w art. 21 ust. 1 pkt 38, gdyż uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym tj. rzeczowego. Tak więc sfinansowanie kosztów przejazdu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i stanowi dla pracownika przychód ze stosunku pracy.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4 wspomnianej ustawy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - w wysokości 10 % należności.

Należy jednak podkreślić, że wartość ww. świadczenia podlega opodatkowaniu tylko w sytuacji jeśli przychód z tego tytułu można przypisać określonej osobie. Ze złożonego wniosku wynika, że z przejazdu autokarem do kina, teatru, opery, może skorzystać każdy pracownik i były pracownik - emeryt i rencista, jednak część pracowników korzysta z innych środków transportu niż zapewniony przez wnioskodawcę i nie ma możliwości ustalenia, kto został przewieziony na imprezę kulturalną podstawionym autokarem. A zatem, skoro wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia, który z pracowników i byłych pracowników - emerytów i rencistów faktycznie brał udział w przewozie autokarem i nie może przypisać dochodu konkretnym osobom, to opisane we wniosku świadczenie jest obojętne podatkowo - nie zachodzi konieczność dzielenia wydatkowanych kwot na pracowników oraz emerytów i rencistów - byłych pracowników i doliczania do wynagrodzenia pracowników.