Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 grudnia 2011 r. oraz w dniu 15 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 19 maja 2011 roku dokonano zakupu lokalu mieszkalnego przez małżonków, tj. Wnioskodawcę i Jego żonę, na wartość 265.000,00 zł.

Wpłaty 105.000,00 zł dokonano ze środków własnych, na uregulowanie pozostałej kwoty 160.000,00 małżonkowie zaciągnęli kredyt hipoteczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i zakupione mieszkanie przeznaczył na biuro prowadzonej działalności gospodarczej. Zakup lokalu mieszkalnego, który Zainteresowany przeznaczył na biuro prowadzonej działalności gospodarczej, nastąpił w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej.

Zakupiony lokal mieszkalny został zaliczony do środków trwałych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem są usługi doradztwa opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Przedmiotowe mieszkanie służy Wnioskodawcy jako biuro prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy koszty zakupu lokalu można w całości rozliczyć w kosztach firmy Wnioskodawcy (faktura za akt notarialny, faktury za zakup oraz dalsze faktury na remont)... Wszystkie te koszty będą stanowić ogólną wartość nabycia amortyzowane według stawki.
2. Czy odsetki od kredytu będzie można rozliczyć jako koszty uzyskania podatnika Wnioskodawcy...
3. Czy faktury za media prąd, gaz, wodę, czynsz będą mogły w całości stanowić koszty uzyskania podatnika z możliwością odliczenia podatku VA T...

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, koszty zakupu lokalu mieszkalnego może w całości rozliczyć w kosztach firmy (faktura za akt notarialny, faktury za zakup oraz dalsze faktury na remont). Wszystkie te koszty mogą stanowić ogólną wartość nabycia amortyzowane według stawki. Odsetki od kredytu Zainteresowany może rozliczać jako koszty uzyskania. Faktury za media, prąd, gaz, wodę, czynsz będą w całości stanowiły koszty uzyskania z możliwością odliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Zainteresowany wraz z małżonką dokonał w 2011 roku zakupu lokalu mieszkalnego w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej. Zakupiony lokal został przeznaczony na biuro prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i zaliczony do środków trwałych. Zakup przedmiotowego lokalu został częściowo sfinansowany ze środków pochodzących z kredytu hipotecznego.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej koszty zakupu lokalu, stanowiące ogólną wartość nabycia lokalu, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Koszty te dotyczą aktu notarialnego, zakupu lokalu oraz jego remontu . Ponadto Zainteresowany zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetki od kredytu oraz opłaty za media (prąd, gaz, wodę) i czynsz.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie (art. 22g ust. 11 ww. ustawy).

Należy zauważyć, iż poniesione przez Zainteresowanego wydatki na nabycie lokalu przeznaczonego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, obejmujące cenę jego zakupu oraz opłaty notarialne, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej przedmiotowego lokalu.

W odniesieniu do wydatków poniesionych na remont lokalu przeznaczonego na biuro prowadzonej działalności gospodarczej wskazać należy, iż te wydatki, które zostały poniesione do dnia przekazania tego lokalu do używania zwiększają jego wartość początkową i poprzez odpisy amortyzacyjne będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Jedynie wydatki na remont przedmiotowego lokalu, poniesione po oddaniu go do używania, będzie można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Analizując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej odsetek od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup lokalu służącego jako biuro prowadzonej działalności, tut. Organ stwierdza co następuje.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

• pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),
• pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

1. zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę,
2. odsetki zostały zapłacone,
3. odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Należy przy tym podkreślić, że ustawodawca nie różnicuje rodzaju kredytu, od którego spłacane są odsetki. Jednakże należy zaznaczyć, iż to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek udowodnienia faktu, że pobrane środki zostały przeznaczone na cel związany z przedmiotem prowadzonej działalności.

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że jeżeli odsetki od kredytu zostały naliczone i zapłacone po dniu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, to wówczas Wnioskodawca może je zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednak należy, że zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli odsetki od kredytu zostały naliczone i zapłacone do dnia przekazania środka trwałego do używania, to zwiększają one wartość początkową tego środka trwałego i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W odniesieniu do wydatków związanych z eksploatacją przedmiotowego lokalu wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wskazać należy, iż wydatki te, dotyczące opłat za media (prąd, gaz, wodę) oraz opłat za czynsz mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Zauważyć należy, iż wydatki te są ponoszone w związku z eksploatacja biura w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i niewątpliwie mają związek z uzyskaniem przychodu z tej działalności. Ponadto ww. wydatki nie zostały wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone regulacje prawne wskazać należy, że wskazane przez Zainteresowanego wydatki, właściwie udokumentowane, stanowiące ogólną wartość nabycia lokalu, tj. dotyczące ceny zakupu lokalu mieszkalnego, opłat notarialnych, kosztów remontu, a także zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup przedmiotowego lokalu oraz wydatki związane z eksploatacją tego lokalu, dotyczące opłat za media (prąd, gaz, wodę) oraz opłat za czynsz, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo tut. Organ informuje, iż wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług został rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP1/443-1470/11-6/MS, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu