Temat interpretacji

Podatniczka w lutym 2001r. zawarła na czas oznaczony (36 miesięcy) umowę leasingu, której przedmiotem był samochód ciężarowy. Po zakończeniu umowy przysługiwało jej prawo nabycia przedmiotu leasingu (z możliwością wypowiedzenia), z którego skorzystała, wykupując samochód za kwotę około 7.000 zł. Samochód ten podatniczka nadal użytkuje w prowadzonej działalności go-spodarczej.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. o zmianie ustaw: o podatku docho-dowym od osób fizycznych, o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 106, poz. 1150) do umów najmu lub dzierżawy rzeczy lub praw majątkowych oraz umów o podobnym charakterze zawartych przed dniem 1 października 2001r. stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 2001r.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 października 2001r. nie zawierała ustawowej definicji umowy leasingu, jednakże regulowała w sposób jednoznaczny jak na-leży określać przychody z tytułu najmu, dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych oraz umów o po-dobnym charakterze (art. 14 ust. 4), a ponadto wskazywała jakie wydatki w przypadku tych umów stanowią koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3). W przypadku zaliczenia przedmiotu leasingu do majątku leasingodawcy (leasing operacyjny) opłaty leasingowe były u niego w całości przychodem, a odpisy amortyzacyjne stanowiły koszt uzyskania przychodu. U leasingobiorcy zaś cała opłata leasingowa była kosztem uzyskania przychodu. Zatem w świetle wskazanych przepisów skutki podatkowe zawierania umów o podobnym charakterze do najmu i dzierżawy, do których zali-cza się umowy leasingowe, uzależnione zostały od tego, czy przedmiot umowy zaliczany był do składników majątku leasingodawcy, czy też leasingobiorcy. Problematykę tą w stosunku do umów leasingu zawartych do dnia 30 września 2001r. szczegółowo regulowało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993r. w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów (Dz. U. Nr 28, poz. 129).

Zgodnie § 2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1993r., do składników majątku wy-najmującego lub wydzierżawiającego zalicza się, z zastrzeżeniem § 3 pkt 1, rzeczy albo prawa ma-jątkowe stanowiące przedmiot umowy szczególnej (tj. umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy, na podstawie której rzecz lub prawo majątkowe zostały oddane do odpłatnego korzystania), gdy umowa ta została zawarta na czas oznaczony, lecz nie zawiera prawa do nabycia rzecz lub praw majątkowych przez najemcę lub dzierżawcę, albo to prawo zawiera z możliwością jego wypowiedzenia.

W rozpatrywanym stanie faktycznym po zakończeniu umowy leasingu zawartej na czas oznaczony (36 miesięcy) podatniczce przysługiwało prawo nabycia przedmiotu leasingu, z możli-wością jego wypowiedzenia, a więc spełnione zostały przesłanki określone w treści § 2 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1993r. Jednocześnie należy zaznaczyć, że podatniczka po zakoń-czeniu umowy leasingu nabyła samochód ciężarowy będący przedmiotem leasingu za kwotę około 7.000 zł, czyli w tym przypadku za cenę nie odbiegającą znacznie bez uzasadnionej przyczyny od ceny rynkowej. Reasumując, w tej sytuacji przedmiot leasingu w trakcie trwania umowy leasingu zaliczał się do majątku leasingodawcy.

Natomiast w wyniku wykupienia leasingowanego samochodu po zakończeniu umowy leasingu ope-racyjnego prawo własności tego przedmiotu zostało przeniesione na podatniczkę (nie mamy tu więc do czynienia z użyczeniem samochodu - jak podatniczka wskazuje w zapytaniu). Stosownie zaś do treści art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakre-sie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatni-ka na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jeśli zatem podatniczka przewiduje, że zakupiony samochód ciężarowy, wykorzystywany na po-trzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, kompletny i zdatny do użytku w dniu przejęcia do używania - będzie używany dłużej niż rok, to wówczas samochód ten będzie mo-gła zaliczyć do środków trwałych. Od jego wartości początkowej podatniczce będzie przysługiwało prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych - zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 26 lipca 1991r.