Temat interpretacji
Stan faktyczny: Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, której siedziba znajduje się w Radomiu. Jako miejsca prowadzenia działalności zgłosił Radom oraz teren całego kraju. Na podstawie umowy z 20.04.2004r. świadczy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, usługi na rzecz spółki, która ma siedzibę w Toruniu. Z aneksu do umowy o świadczenie usług zawartego w dniu 01.06.2004r. wynika, iż "znaczną część przedmiotu umowy zleceniobiorca będzie wykonywał w miejscu będącej siedzibą zleceniodawcy co obliguje zleceniobiorcę do czasowego przebywania w tej miejscowości." Między firmą Podatnika a osobą fizyczną zawarta została w dniu 01.05.2004r. umowa najmu mieszkania. W NIP-1 nadanym pocztą w dniu 24.05.2004r. jako adres do korespondencji Podatnik podał adres mieszkania wynajmowanego w Toruniu. Zgodnie z umową najmu, Podatnik wynajął lokal o powierzchni użytkowej 27,9 m kw. Czynsz płacony wynajmującemu wynosi 430 zł miesięcznie. Ponadto z umowy wynika, iż najemca ponosi koszty związane z eksploatacją mieszkania (tj. energia elektryczna, gaz, woda i opłata eksploatacyjna dla spółdzielni mieszkaniowej oraz koszty ubezpieczenia mieszkania od grudnia 2004r.). Formą opodatkowania działalności gospodarczej, zgodnie z zawiadomieniem złożonym przez Podatnika, są zasady ogólne.
Podatnik pyta, czy koszty wynikające z zawartej umowy najmu mieszkania w Toruniu może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej? Codzienne dojazdy z Radomia do Torunia jak i wynajmowanie pokoju w hotelu podczas trwania umowy świadczenia usług dla firmy mającej siedzibę w Toruniu byłoby, wg Podatnika, nieekonomiczne. Najem mieszkania zdaniem Podatnika jest zdecydowanie najbardziej optymalnym rozwiązaniem przy realizacji postanowień umowy.
Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 z późn zm.), kosztami uzyskania z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Generalnie można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.
Zgodnie z powyższym Podatnik ma możliwość zaliczenia w koszty wszelkich wydatków pod warunkiem, że mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, a organ podatkowy bada czy dany wydatek pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi wydatku przeznaczonego na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.
W przedstawionym stanie faktycznym, wydatki ponoszone w związku z zawartą umową najmu mogą stanowić wydatki o charakterze osobistym, których z istoty rzeczy nie zalicza się do kosztów podatkowych. Dlatego w przypadku, gdy wynajmowany lokal służy wyłącznie celom działalności gospodarczej prowadzonej przez Podatnika, nie ma zakazu prawnego zaliczenia wydatków związanych z zawartą umową najmu do kosztów uzyskania przychodów.
Należy jednak pamiętać, iż przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodu każdy wydatek, wymaga indywidualnej oceny pod kątem związku z tym przychodem i racjonalności działania dla osiągnięcia tego przychodu. Z faktu zaliczenia danego kosztu do kosztów uzyskania przychodów, Podatnik wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne, ponieważ koszty, stanowiąc element rachunku podstawy opodatkowania decydują o wysokości podatku. W razie wątpliwości lub sporu w kwestii zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów to na Podatniku ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem a przychodem z działalności gospodarczej.