Temat interpretacji

W odpowiedzi na Pana wniosek z dnia 13.04.2004 r. będącym żądaniem udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów równowartości diet z tytułu odbywania podróży służbowej poza granicami kraju do wysokości przysługującej pracownikom na podstawie odrębnych przepisów - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie na podstawie art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) wyjaśnia, że zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Tymi odrębnymi przepisami są rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990) oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

Rozporządzenia te nie zawierają definicji podróży służbowej. Definicję taką można jednak pośrednio wynieść z treści art. 77 5 § 1 ustawy z 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W świetle tego przepisu za podróż służbową należy uznać wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że o podróży służbowej decyduje m.in. to, że zadanie wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizowane jest poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy (właściciela), lub poza stałym miejscem wykonywania zadań zleconych. Ponieważ działalność podatnika prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych polega na poruszaniu się po obszarze kraju oraz za granicą, co oznacza, że nie ma stałego miejsca wykonywania działalności, to podatnik nie odbywa podróży służbowej w rozumieniu powołanych powyższej przepisów.

W konsekwencji powyższego czynności przedsiębiorcy, świadczącego usługi transportu samochodowego na terenie kraju lub za granicą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową, bowiem czynności związane z realizacją tychże usług i wiążące się z nimi podróże krajowe i zagraniczne należą do istoty prowadzonej działalności.
Tym samym, w takim wypadku zdaniem tut. Urzędu nie będzie Panu przysługiwała dieta.

Zatem nie można zaliczać diet krajowych i zagranicznych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności.