Temat interpretacji

W odpowiedzi na pismo z dnia 01.03.2004 roku (data wpływu), w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Elblągu działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), stwierdza co następuje:

Z treści pisma skierowanego do organu podatkowego wynika, że pracownik płatnika zamieszkuje w miejscowości G. - zapytanie dotyczy stosowania podwyższonych kosztów uzyskania z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 roku koszty uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego pracy, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z jednego zakładu pracy - wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za cały rok podatkowy nie więcej niż 1.227,- zł.

W myśl przepisu art. 22 ust. 2 pkt 3 w/w ustawy, jeżeli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie otrzymuje dodatku za rozłąkę - koszty uzyskania przychodów, o których mowa wyżej, wynoszą miesięcznie 127,82 zł, a za cały rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł.

Podstawą zastosowania przez zakład pracy podwyższonych kosztów uzyskania przychodów jest złożenie przez pracownika oświadczenia o spełnieniu określonych wyżej warunków (art. 32 ust. 5).

Mając zatem na uwadze, że miejsce zamieszkania podatnika (wg informacji zawartej w piśmie) znajduje się w innej miejscowości niż siedziba zakładu pracy i pracownik złoży stosowne oświadczenie nie ma przeszkód, aby płatnik stosował podwyższone koszty uzyskania przychodu.