Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 04 marca 2005r. Spółka z o.o., uzupełnionego pismem z dnia 05 kwietnia 2005r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w sprawie: nieodpłatne udostępnianie osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, z którym Spółka zawarła umowę o świadczenie usług dealerskich, mebli, stolarki okiennej służącej do ekspozycji, banerów reklamowych z logo Spółki oraz komputerów wraz z oprogramowaniem a obowiązki Spółki - jako płatnika.

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Spółka z o.o. prowadzi działalność w zakresie produkcji stolarki okiennej. W wykonaniu umów dealerskich, zawartych między Spółką i przedsiębiorcami tj. osobami fizycznymi trudniącymi się, we własnym imieniu i na własny rachunek, sprzedażą i montażem stolarki okiennej, wyprodukowaną stolarkę sprzedaje przedsiębiorcom. W ramach umów dealerskich przedsiębiorcy zobowiązani są również do promocji wyrobów Spółki. Stąd niektóre umowy dealerskie przewidują, że na czas umowy Spółka udostępni przedsiębiorcom nieodpłatnie: meble, stolarkę okienną służącą do ekspozycji, banery reklamowe z logo Spółki oraz komputery wraz z oprogramowaniem do obliczania wymiarów okien produkowanych przez Spółkę. Ponadto dealerzy otrzymują próbki stolarki, opakowane w specjalnie zamówionych do tego walizkach.

W piśmie z dnia 04.03.2005r. Spółka zawarła m.in. pytanie, czy dealer, korzystając z opisanego we wniosku "wyposażenia" uzyskuje nieodpłatne świadczenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ pytanie dotyczyło dealera (osoby fizycznej) a nie samej Spółki, pismem z dnia 23.03.2005r. nr DM/P/415-0010a/05/BD tut. Organ podatkowy wezwał Spółkę m. in. do sprecyzowania w jakim charakterze (podatnika, płatnika czy inkasenta) wystąpiła wnosząc o interpretację oraz do sformułowania zapytania odnoszącego się do charakteru, w jakim Spółka występuje.

W piśmie z dnia 05.04.2005r. pełnomocnik Spółki - Pan Jacek B. sprecyzował, że Spółka występuje w charakterze potencjalnego płatnika. Zdaniem Spółki w związku z udostępnieniem dealerom mebli i stolarki okiennej nie ciąży na niej jakikolwiek obowiązek.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje.

Umową o dystrybucję (umowa dealerska) jest w polskim systemie prawnym umową nienazwaną, ukształtowaną w praktyce obrotu gospodarczego czynnością handlową, rodzącą po stronie dystrybutora (dealera) obowiązek zawierania z klientami, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, konkretnych umów sprzedaży towarów dostarczanych przez ich producenta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia "nieodpłatnego świadczenia", ograniczając się jedynie w art. 11 ust. 2a ustawy do wskazania sposobów ustalenia jego wartości, tym niemniej zarówno doktryna jak i orzecznictwo są zgodne co tego, że pojęcie to należy rozumieć szerzej niż w prawie cywilnym, a obejmuje ono te wszystkie zdarzenia prawne, których skutkiem jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepis art. 10 ust. 1 tej ustawy określa źródła przychodu:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
2. działalność wykonywana osobiście,
3. rolnicza działalność gospodarcza,
4. działy specjalne produkcji rolnej,
5. nieruchomości lub ich części,
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą,
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c),
8. odpłatne zbycie (...),
9. inne źródła.

Przychody z nieodpłatnych świadczeń w ustawie z dnia 26 lipca 1991r. wymienione zostały w:

1. art. 14 ust. 2 pkt 8 i
2. art. 20 ust. 1.

Pierwszy z wymienionych przepisów stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z wyjątkiem otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z powyższego wynika, że do przychodów osoby fizycznej, prowadzącej działalność gospodarczą należy zaliczyć również wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń.

Ponieważ obowiązek deklarowania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy (art. 44 ustawy) oraz rozliczenia rocznego (art. 45 ustawy) ustawodawca nałożył na osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia, że w przypadku ewentualnych nieodpłatnych świadczeniach na rzecz przedsiębiorców na świadczeniodawcy ciąży jakikolwiek obowiązek.

Drugi z wymienionych przepisów tj. art. 20 ust. 1 stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użyty w treści wyżej wymienionego przepisu zwrot "w szczególności" oznacza, iż katalog przychodów zostały wymieniony jedynie przykładowo. Przychodem z innych źródeł są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika przysporzeniem majątkowym, nie stanowiące przychodu ze źródeł określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przy czym, zgodnie z art. 42a ustawy stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wzór informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C) został określony przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2003 r., nr 224, poz. 2225 z późn. zm.).

Należy przy tym zaznaczyć, iż przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie zobowiązują Spółki - jako płatnika - do poboru zaliczek na podatek dochodowy ani zryczałtowanego podatku dochodowego od wartości spełnionego nieodpłatnego świadczenia. Natomiast art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na nią obowiązek sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C) ustalonego przez § 1 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Jak wykazano powyżej z przychodów zaliczanych do art. 20 ust. 1 wyłączone są przychody z działalności gospodarczej (art. 14 ustawy). Stąd ewentualny przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania przez przedsiębiorców ze składników majątkowych udostępnionych przez Spółkę nie mieści się w katalogu przychodów z tego źródła. Na Spółce nie ciąży zatem obowiązek sporządzania deklaracji PIT-8C.