Temat interpretacji

Zasady amortyzacji środków trwałych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych uregulowane zostały w rozdziale 4: "Koszty uzyskania przychodu". Zgodnie z art. 22a ust. 1 w/w ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi budynki, budowle oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok. Za wartość początkową tych środków trwałych uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny, lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tą wartość w niższej wysokości ( art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ). Zgodnie z w/w ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem koniecznym, umożliwiającym dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest wprowadzenie tych składników majątkowych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Ewidencja ta powinna zawierać co najmniej liczbę porządkową, datę nabycia, datę przyjęcia do używania, określenie dokumentu stwierdzającego nabycie, określenie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, symbol Klasyfikacji Środków Trwałych, wartość początkową, kwotę odpisu amortyzacyjnego za dany rok podatkowy i narastająco za okres dokonywania tych odpisów, w tym także gdy składnik majątku był kiedykolwiek wprowadzony do ewidencji, a następnie z niej wykreślony i ponownie wprowadzony, zaktualizowaną wartość początkową, zaktualizowaną kwotę odpisów amortyzacyjnych, wartość ulepszenia zwiększającą wartość początkową oraz datę likwidacji oraz jej przyczynę albo datę zbycia ( art. 22n ust. 2). Jej nieprowadzenie skutkować będzie - zgodnie z art. 22n ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niemożnością zaliczenia dokonywanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu. Podstawową metodą amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jest metoda liniowa ( w przypadku amortyzacji lokali użytkowych jest to jedyna metoda ). Metoda ta może przybrać formę między innymi:- amortyzacji standardowej ( przy zastosowaniu stawki wynikającej z Wykazu stawek amortyzacyjnych w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych - 2,5% );- amortyzacji przyspieszonej ( przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych ). Podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych ( amortyzacja przyspieszona ) tylko po spełnieniu określonych przez ustawodawcę w art. 22j ust. 1 ustawy warunków, to jest:- środki trwałe muszą być po raz pierwszy wpisane do ewidencji danego podatnika;- środki trwałe spełniają definicję środka trwałego ulepszonego lub używanego.Budynki, lokale i budowle uznaje się za:- ulepszone - jeśli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej;- używane - jeśli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez okres co najmniej 60 miesięcy. Ponadto okres amortyzacji budynków i lokali oraz budowli ( z wyjątkiem budynków handlowo - usługowych, innych budynków niemieszkalnych trwale związanych z gruntem kiosków o kubaturze do 500 m. sześc., domków kempingowych i budynków zastępczych ) przy zastosowaniu indywidualnych stawek nie może być krótszy niż 10 lat. Odpisów amortyzacyjnych - zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy - dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten lub wartość wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje także odpisy, których - zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu. Odpisów amrtyzacyjnych można dokonywać ( art. 22h ust 4 ):- w równych ratach co miesiąc;- w równych ratach co kwartal;- jednorazowo na koniec roku kalendarzowego. przy czym suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.