Temat interpretacji

DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie działając w trybie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.) w związku z zażaleniem z dnia 08 września 2005 roku (data wpływu do US 15.09.2005 r.) na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z dnia 31 sierpnia 2005 roku, nr PDF-3/415-32/OSRA (doręczone Stronie dnia 5.09.2005 roku) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznychodmawia zmiany postanowienia organu pierwszej instancji, ponieważ zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2005 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto z prośbą o udzielenie interpretacji prawa podatkowego w kwestii dotyczącej opodatkowania jednorazowej odprawy pieniężnej, otrzymanej w związku z przejściem na wcześniejszą emeryturę. W dniu 19.07.2005 r. wniosek został uzupełniony o Pana stanowisko, iż przedmiotowe świadczenie pieniężne stanowi formę odszkodowania, w związku z czym powinno korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do akt zostało dołączone pismo z (...)., zawierające m. in. informację o rozwiązaniu z Panem umowy o pracę na mocy porozumienia stron, oraz o wypłacie odszkodowania w wysokości 15-miesięcznego wynagrodzenia, na podstawie uprawnień wynikających z pakietu socjalnego, w związku z przejściem na wcześniejszą emeryturę.

W dniu 31.08.2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto wydał postanowienie, w którym uznał stanowisko zawarte w Pani wniosku za nieprawidłowe.
Organ podatkowy wyraził pogląd, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto przyznanie Panu przedmiotowego odszkodowania nie wynika z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, lecz z zawartej umowy t. j. Pakietu Gwarancji Socjalnych, i jako takie stanowi przychód określony w art. 12 ustawy podatkowej.
Na powyższe postanowienie do tut. Izby wpłynęło zażalenie z dnia 8.09.2005 r., w którym zarzuca Pan organowi podatkowemu niewłaściwe wyjaśnienie zagadnienia dotyczącego opodatkowania świadczeń pieniężnych (odpraw, odszkodowań) przyznanych pracownikowi z tytułu odejścia z pracy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, po zapoznaniu się ze stanem faktycznym zaprezentowanym we wniosku oraz postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Stare Miasto, nr PDF-3/415-32/OSKA z dnia 31.08.2005 r. nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska zajętego przez organ pierwszej instancji.Z akt sprawy wynika, iż będąc pracownikiem ... S.A., postanowił Pan odejść na tzw. wcześniejszą emeryturę. Z tego tytułu, z dniem 5.04.2005 roku, na mocy porozumienia stron, nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę. W następstwie powyższego, zakład pracy przyznał Panu prawo do uprawnień wynikających z punktu 12b rozdziału IV Pakietu Gwarancji Socjalnych, wypłacając odszkodowanie w wysokości 15-miesięcznego wynagrodzenia, w ostatnim dniu zatrudnienia. Powyższa odprawa pieniężna w wysokości 140.000 zł. miała charakter jednorazowy. Elektrownia ..., jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, od powyższej kwoty potrąciła zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Pana zdaniem, powyższe świadczenie pieniężne, nazwane we wniosku z dnia 31.05.2005 r. o pisemną interpretację prawa podatkowego odprawą, a w zażaleniu z dnia 8.09.2005 r. na postanowienie wydane przez organ I instancji odszkodowaniem, winno korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14 poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:
a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
b) odpraw pieniężnych wypłaconych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane nazasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1, g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.
Zacytowany w całości przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego jest otrzymane odszkodowanie, pod warunkiem, że jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód. A zatem nie wszystkie świadczenia pieniężne, zwane odszkodowaniami korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na mocy powołanego przepisu.
Pakiet gwarancji pracowniczych, tzw. Pakiet socjalny, na podstawie którego dokonywana jest wypłata odszkodowania, nie ma rangi ustawy, natomiast jest umową o charakterze cywilnoprawnym. Dlatego do rekompensaty wypłaconej na podstawie postanowienia umownego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 3. Tym samym przedmiotowe odszkodowanie winno być opodatkowane na zasadach ogólnych.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Z kolei, stosownie do zapisu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14 poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając powyższe na uwadze do wynagrodzeń i innych świadczeń pracowniczych zaliczają się te, które są bezpośrednio związane ze stosunkiem pracy (służbowym) iktóre może otrzymać tylko ten podatnik, którego łączy z pracodawcą stosunek pracy czy służbowy. Przyznana Panu jednorazowa odprawa pieniężna, w związku z przejściem na wcześniejszą emeryturę jest świadczeniem mającym charakter przychodu ze stosunku pracy, bowiem może ją otrzymać wyłącznie pracownik, zaś datą wymagalności tego świadczenia jest dzień rozwiązania stosunku pracy.
Reasumując, należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie użycie określenia odprawa bądź odszkodowanie, w przypadku wypłaconego świadczenia pieniężnego, nie ma kluczowego znaczenia, co podnosi Pan w zażaleniu na postanowienie organu podatkowego. Przyznana Panu dodatkowa odprawa należna z tytułu tzw. ?pakietu socjalnego", w związku z wcześniejszym odejściem na emeryturę za porozumieniem stron, nie ma cech odszkodowania, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe postanowiono jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.