Temat interpretacji

Stan faktyczny:

Podatniczka wraz z mężem, nie prowadzącym działalności gospodarczej, jest współwłaścicielką lokalu użytkowego i samochodu ciężarowego. Podatniczka wniosła do spółki cywilnej, której jest wspólniczką prawo do nieodpłatnego użytkowania przedmiotowych składników majątku do wykorzystywania przez spółkę w działalności gospodarczej prowadzonej.

Ocena prawa stanu faktycznego:

Zasady działania spółek cywilnych zawarte zostały w art. 860-875 Kodeksu cywilnego.

Stosownie do art. 861 § 1 K.c. wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Wniesione na podstawie umowy użyczenia wkłady niepieniężne wspólnika (prawo używania lokalu użytkowego, samochodu ciężarowego) pozostaje odrębną własnością wspólnika spółki osobowej, Zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony lub nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu rzeczy, zaś w myśl art. 713 K.c., biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynili inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Zatem, wydatki poniesione przez biorącego (spółkę cywilną) do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia składnika majątku, związane z zachowaniem dotychczasowego stanu tych środków bieżącą eksploatacją, mogą być w myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. kosztami uzyskania przychodów. Przy czym, aby używający poniesione wydatki mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, zobowiązany jest do bezpośredniego związku tych wydatków z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli jednak, poniesione przez spółkę cywilną wydatki wpłyną na ulepszenie tego lokalu lub samochodu, budynków stanowiących odrębną własność wspólnika, wówczas poniesione na ulepszenie nakłady stanowią odrębne "środki trwałe", które na zasadzie współwłasności łącznej są własnością spółki.

Wydatki te, w myśl art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, niezależnie od przewidywanego okresu używania, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej - inwestycjami w obcych środków trwałych.

W odróżnieniu od innych środków trwałych - inwestycje w obcych środkach trwałych - będące dla spółki środkiem trwałym podlegają amortyzacji, nawet wówczas gdyby przewidywany okres ich używania był krótszy niż rok.

W prowadzonej przez osoby fizyczne działalności gospodarczej w formie spółki osobowej - odpisom amortyzacyjnym podlegają te środki trwałe, które są składnikiem majątku tej spółki. Majątek spółki stanowi bowiem współwłasność wspólników i jest odrębnym majątkiem od majątku osobistego każdego ze wspólników.

Zatem, w tym stanie faktycznym sprawy środkami trwałymi spółki osobowej mogą być poniesione w oddane do jej nieodpłatnego używania nakłady.