Temat interpretacji

Kwalifikacja do właściwego źródła przychodów z najmu i opodatkowania ich tym podatkiem w wysokości 8,5% przychodów

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2017 r., (data wpływu 3 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie kwalifikacji do właściwego źródła przychodów z najmu i opodatkowania ich tym podatkiem w wysokości 8,5% przychodów (pytania Nr 4, Nr 5) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2017 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z czym pismem z dnia 15 listopada 2017 r., Nr 0113-KDIPT1-2.4012.674.2017.1.SM, Nr 0113-KDIPT2-1.4011.354.2017.1.RK, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 15 listopada 2017 r. (data doręczenia 20 listopada 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 24 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem .. w dniu 27 listopada 2017 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w dniu 25 maja 2017 r. założyła działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi - PKD 68.20.Z. Są to lokale niemieszkalne, których część nabyła w 2012 r. w drodze spadku, a następnie pozostałą część w 2017 r. w drodze darowizny. W prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności z dniem 26 maja 2017 r. zrezygnowała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla opodatkowania dochodów z najmu lokali niemieszkalnych, Wnioskodawczyni wybrała podatek liniowy 19%. Od kilku lat wynajmuje mieszkanie na cele mieszkaniowe. Te dochody Wnioskodawczyni niezmiennie do dziś opodatkowuje na zasadach ogólnych, według skali podatkowej. Dnia 9 czerwca 2017 r. podpisała umowę najmu kolejnego mieszkania na cele mieszkaniowe, które również częściowo nabyła w drodze spadku w 2012 r., a częściowo w drodze darowizny w 2017 r. Dochody z tego najmu także opodatkowuje wg skali na zasadach ogólnych. Wnioskodawczyni stwierdza, że w działalności gospodarczej uzyskuje przychody z najmu lokali usługowych niemieszkalnych, opodatkowuje je podatkiem VAT 23% oraz podatkiem liniowym 19%. Oprócz tego prywatnie wynajmuje 2 mieszkania na cele wyłącznie mieszkalne. Dochody te opodatkowuje wg skali podatkowej (PIT-36) i korzysta ze zwolnienia z VAT - art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Przychody z najmu mieszkań nie przekraczają obrotu, o którym mowa w art. 113 w pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Obrót z najmu prywatnego mieszkań na cele wyłącznie mieszkalne wykazuje w pozycji 10 deklaracji VAT-7 Dostawa towarów oraz świadczenie usług, na terytorium kraju, zwolnione od podatku.

W piśmie z dnia 24 listopada 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że wszystkie lokale niemieszkalne nabyła w 1/2 części - aktem notarialnym z dnia 2 lipca 2012 r., w kolejnej 1/2 części aktem notarialnym z dnia 30 maja 2017 r.

W drodze spadku i darowizny, Wnioskodawczyni nabyła 3 lokale niemieszkalne i 1 nieruchomość, w której znajdują się 4 lokale niemieszkalne oraz piwnica i poddasze.

Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem nabytych w drodze spadku i darowizny lokali niemieszkalnych. Lokale niemieszkalne nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od lokali niemieszkalnych. Pierwszy dochód z najmu lokali niemieszkalnych uzyskała 1 czerwca 2017 r.

Wnioskodawczyni wskazuje też, że działalność zamierza zakończyć 1 stycznia 2023 r. i zamierza sprzedać trzy lokale niemieszkalne w 2023 r. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni pierwsze mieszkanie na cele mieszkaniowe wynajmuje od 5 lat, drugie mieszkanie zaś od 9 czerwca 2017 r. Pierwsze mieszkanie zostało nabyte w drodze umowy sprzedaży aktem notarialnym z dnia 20 stycznia 2001 r., drugie w drodze spadku (część udziałów), aktem notarialnym z dnia 2 lipca 2012 r., drugą część w drodze darowizny (część udziałów) aktem notarialnym z dnia 30 maja 2017 r., Wnioskodawczyni jest jedynym właścicielem mieszkań.

Dla celów działalności gospodarczej Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(pytania Nr 2- 6 ostatecznie sformułowano w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy prawidłowym jest nieopodatkowywanie podatkiem VAT przychodów z najmu mieszkań na cele mieszkalne, pomimo prowadzenia działalności polegającej na wynajmie lokali usługowych, opodatkowanej podatkiem VAT, a jedynie wykazywanie ich w poz. 10 deklaracji VAT-7?
2. Czy prawidłowym będzie zaliczanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w postaci lokali niemieszkalnych do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności, przekazanych Jej w drodze spadku i darowizny?
3. Czy prawidłowym będzie ustalenie wartości początkowej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lokali niemieszkalnych, nabytych w drodze spadku i darowizny, w wartości z umowy darowizny, jeżeli nie jest ona wyższa od wartości rynkowej z dnia nabycia lokalu?
4. Czy prawidłowym będzie zakwalifikowanie przychodów z najmu prywatnego do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli najem nie będzie zawierany w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy w związku z planowanym przez Wnioskodawczynię zakończeniem działalności gospodarczej i wykreśleniem z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych środków trwałych w postaci lokali niemieszkalnych?
5. Czy prawidłowym będzie opodatkowanie przychodów z najmu prywatnego w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stawką 8,5%, jeżeli najem nie będzie prowadzony w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy?
6. Jakie będą skutki podatkowe sprzedaży środków trwałych w postaci lokali niemieszkalnych, jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do pytań Nr 4 i Nr 5, dotyczących zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Natomiast w zakresie pytań oznaczonych Nr 2, Nr 3 i Nr 6, dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w zakresie pytania oznaczonego Nr 1, dotyczącego podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni odnośnie pytania oznaczonego Nr 4 (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), można potraktować przychody z najmu lokali wycofanych z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w związku z likwidacją działalności gospodarczej, jako najem prywatny określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni odnośnie pytania oznaczonego Nr 5 (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), będzie Ona mogła opodatkować przychody z najmu prywatnego zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w wysokości 8,5%, gdyż przedmiotem najmu nie będą składniki majątku związane z działalnością gospodarczą (umowa najmu nie zostanie zawarta w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, jak również przedmiot najmu nie będzie stanowił składnika majątku związanego z działalnością gospodarczą) - najem lokali niemieszkalnych stanowił będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji powyższego, najem stanowić będzie odrębne źródło przychodów, o którym mowa w art. 6 ust. la ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pkt 3 pozarolnicza działalność gospodarcza,

• pkt 6 najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Z treści tego przepisu wynika, że pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych opiera się na trzech przesłankach, tzn., że działalność winna być prowadzona:

• w celu osiągnięcia dochodu przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;

• w sposób ciągły jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu;

• w sposób zorganizowany co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

Analizowany przepis zawiera ponadto przesłankę negatywną uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Wobec tego w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie składników majątku traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl bowiem tego przepisu, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem nieruchomości, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić zatem należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przypadku, kiedy nieruchomość była wykorzystywana w działalności gospodarczej (stanowiła składnik majątku z nią związany), aby przychód z najmu mógł być zaliczony do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nieruchomość ta musi być uprzednio skutecznie wycofana z tej działalności.

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym o czym stanowi art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a tej ustawy).

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne).

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawczyni od dnia 25 maja 2017 r. prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Dla celów działalności Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a dla opodatkowania dochodów z najmu lokali niemieszkalnych, Wnioskodawczyni wybrała podatek liniowy 19%. W drodze spadku i darowizny, Wnioskodawczyni nabyła 3 lokale niemieszkalne i 1 nieruchomość, w której znajdują się 4 lokale niemieszkalne oraz piwnica i poddasze. Część ww. lokali niemieszkalnych nabyła w 2012 r. w drodze spadku, a następnie pozostałą część w 2017 r. w drodze darowizny. Wnioskodawczyni planuje w 2023 r. zakończyć działalność gospodarczą i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przedmiotowe lokale niemieszkalne wykreślić z tej ewidencji.

Mając zatem na uwadze powyższy stan prawny stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawczyni w związku z planowanym zakończeniem działalności gospodarczej wycofa z ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych środki trwałe w postaci lokali niemieszkalnych i nie będą one składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, a późniejszy najem przedmiotowych lokali nie będzie wykonywany w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych to przychody uzyskiwane z tego tytułu będą mogły być zakwalifikowane do źródła przychodów, jakim jest najem, określony w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te będą mogły być opodatkowane na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w stawce 8,5% jeśli w ustawowym terminie Wnioskodawczyni złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Jednocześnie tutejszy Organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od stanu występującego w rzeczywistości, w szczególności jeżeli najem opisany we wniosku lokali niemieszkalnych wyczerpywać będzie znamiona działalności gospodarczej, wówczas wydana interpretacja, nie chronić będzie Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej