Temat interpretacji

Czy zawarcie opisanej w zdarzeniu przyszłym umowy przekazania nieruchomości w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy z zobowiązania do zapłaty należności tytułem zachowku, przed upływem 5 lat lub po upływie 5 lat od dnia nabycia ww. nieruchomości, będzie skutkowało powstaniem dla Wnioskodawcy przychodu i w związku z tym będzie rodziło po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2017 r. (data wpływu 23 listopada 2017 r.), uzupełnionym 16 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z obowiązku wypłaty zachowku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z obowiązku wypłaty zachowku.

Z uwagi na fakt, że od wniosku została uiszczona opłata tylko w kwocie 40 zł a treść wniosku wskazywała, iż Wnioskodawca oczekuje również interpretacji w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych, jednakże wniosek nie spełniał w tym zakresie wymogów formalnych, pismem z 3 stycznia 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4011.375.2017.1.MZ, 0111-KDIB4.4014.391.2017.2.MD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 stycznia 2018 r. poprzez wskazanie m.in., że Wnioskodawca wnosi o rozpatrzenie wniosku i wydanie interpretacji tylko w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Postanowieniem z 6 czerwca 2016 r. Sąd stwierdził, iż Wnioskodawca nabył w całości na podstawie testamentu spadek po swoim bracie, zmarłym 1 czerwca 2015 r. Postanowienie to stało się prawomocne 28 czerwca 2016 r.

W skład spadku nabytego przez Wnioskodawcę wchodzi nieruchomość gruntowa o powierzchni 8,79 ha, dla której Sąd prowadzi księgę wieczystą, zabudowana budynkami gospodarczymi (stodoła i obora).

Z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie doszło do dziedziczenia testamentowego, na podstawie którego jedynym spadkobiercą został Wnioskodawca żona spadkodawcy jest uprawniona do zachowku w wysokości połowy wartości udziału spadkowego, który by jej przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, a zatem &¼ wartości całego spadku.

W dniu 14 listopada 2016 r. żona spadkodawcy wystąpiła do Sądu, przeciwko Wnioskodawcy z pozwem o zapłatę na jej rzecz kwoty 200 000,00 zł tytułem zachowku po zmarłym mężu. Dążąc do polubownego zakończenia ww. sporu, w zamian za zwolnienie się ze swojego zobowiązania do uiszczenia na rzecz żony spadkodawcy przysługującego jej zachowku, Wnioskodawca zamierza przekazać w drodze umowy na rzecz żony spadkodawcy, wchodzące w skład spadku działki ewidencyjne o nr 332 (wraz ze stodołą i oborą), nr 406, nr 407, nr 408 i nr 409, stanowiące część nieruchomości gruntowej, dla której Sąd prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy zawarcie opisanej w zdarzeniu przyszłym umowy przekazania nieruchomości w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy z zobowiązania do zapłaty należności tytułem zachowku, przed upływem 5 lat od dnia nabycia ww. nieruchomości, będzie skutkowało powstaniem dla Wnioskodawcy przychodu i w związku z tym będzie rodziło po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?
2. Czy zawarcie opisanej w zdarzeniu przyszłym umowy przekazania nieruchomości w zamian za zwolnienie Wnioskodawcy z zobowiązania do zapłaty należności tytułem zachowku, po upływie 5 lat od dnia nabycia ww. nieruchomości, będzie skutkowało powstaniem dla Wnioskodawcy przychodu i w związku z tym będzie rodziło po jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowanie zobowiązania z tytułu zachowku poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego w postaci przeniesienia własności nieruchomości, przez osobę, która nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, nie stanowi dla niej przychodu w wysokości zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia, w związku z czym niezależnie od terminu zawarcia umowy przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu z tytułu zachowku, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W uzasadnieniu powyższego Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów, podlegającym opodatkowaniu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, z zastrzeżeniem jednak, iż odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Według Wnioskodawcy, o konieczności uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych przed upływem pięciu lat od nabycia nieruchomości decyduje zatem uznanie danej czynności przekazania nieruchomości za odpłatną.

Należy przy tym zwrócić uwagę, iż jak wskazuje się w orzecznictwie i doktrynie prawa, o możliwości zaliczenia danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje to, czy faktycznie powiększa ono aktywa osoby fizycznej. Z istoty podatku dochodowego wynika bowiem, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego, a zatem przychodem jako źródłem dochodu jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika, może powiększyć jego aktywa. W tym stanie rzeczy stwierdzić zatem należy, iż przeniesienie własności nieruchomości w celu spełnienia innego świadczenia nie powoduje żadnego przysporzenia majątkowego. Przeniesienie własności nieruchomości ma bowiem jedynie na celu zwolnienie się z zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia. Skoro zapłata długu nie rodzi przysporzenia, to także spełnienie świadczenia w celu zapłaty długu także nie rodzi przysporzenia (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z 4 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Rz 559/15).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 21 maja 2014 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 835/12 wskazał, iż istotną cechą odpłatności jest wzajemność, a więc uzyskanie przez zbywającego od nabywcy stanowiącego przysporzenie świadczenia ekwiwalentnego w stosunku do jego świadczenia. W sytuacji natomiast gdy świadczenie zbywającego ma charakter jednostronny, to jest taki, któremu nie odpowiada ekwiwalentne świadczenie wzajemne zbywcy, nie ma ono charakteru odpłatnego. Za ekwiwalentne świadczenie wzajemne nie może przy tym być uznane zwolnienie się z długu wskutek wykonania zobowiązania. Zobowiązanie to może mieć bowiem charakter jednostronny, a więc taki, któremu nie odpowiada jakiekolwiek świadczenie wzajemne wierzyciela.

Wnioskodawca stwierdził, iż z uwagi na brak faktycznego przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy w przypadku zawarcia umowy przeniesienia własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z zobowiązania do zapłaty należności z tytułu zachowku, w niniejszej sprawie nie może być mowy o powstaniu przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez niego na rzecz żony spadkodawcy, nieruchomości tytułem przysługującego jej zachowku zarówno przed upływem pięciu lat jak i po upływie pięciu lat od nabycia nieruchomości, nie rodzi po jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem czynność ta nie ma charakteru odpłatnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie m.in. nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Zatem w przypadku zbycia nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment jej nabycia i zbycia.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że w dniu 1 czerwca 2015 r. zmarł brat Wnioskodawcy. Postanowieniem z 6 czerwca 2016 r. Sąd stwierdził, że Wnioskodawca nabył w całości na podstawie testamentu spadek po swoim zmarłym bracie. Postanowienie to stało się prawomocne 28 czerwca 2016 r. W skład spadku nabytego przez Wnioskodawcę weszła nieruchomość gruntowa o powierzchni 8,79 ha, zabudowana budynkami gospodarczymi (stodoła i obora). Z uwagi na fakt, że doszło do dziedziczenia testamentowego, na podstawie którego jedynym spadkobiercą został Wnioskodawca żona spadkodawcy (szwagierka Wnioskodawcy) jest uprawniona do zachowku w wysokości połowy wartości udziału spadkowego, który by jej przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, tj. &¼ wartości całego spadku. W dniu 14 listopada 2016 r. żona spadkodawcy wystąpiła do Sądu, przeciwko Wnioskodawcy z pozwem o zapłatę na jej rzecz kwoty 200 000,00 zł tytułem zachowku po zmarłym mężu. Dążąc do polubownego zakończenia ww. sporu, w zamian za zwolnienie się ze swojego zobowiązania do uiszczenia na rzecz żony spadkodawcy przysługującego jej zachowku, Wnioskodawca zamierza przekazać w drodze umowy na rzecz żony spadkodawcy, wchodzące w skład spadku działki ewidencyjne o nr 332 (wraz ze stodołą i oborą), nr 406, nr 407, nr 408 i nr 409, stanowiące część ww. nieruchomości gruntowej. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez niego na rzecz żony spadkodawcy, nieruchomości tytułem przysługującego jej zachowku zarówno przed upływem pięciu lat jak i po upływie pięciu lat od nabycia nieruchomości, nie rodzi po jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem czynność ta nie ma charakteru odpłatnego.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zatem, w omawianej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę nieruchomości w spadku po zmarłym bracie nastąpiło w dniu jego śmierci, tj. 1 czerwca 2015 r.

Z kolei termin odpłatne zbycie, użyty w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy podatkowej, oznacza każde przeniesienie prawa własności nieruchomości lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje zatem szeroki zakres umów. W myśl art. 155 Kodeksu cywilnego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Tym samym określenie zbycie odnosi się do wszystkich przypadków przeniesienia własności, nie ogranicza się wyłącznie do sprzedaży czy zamiany, lecz ma zastosowanie do wszystkich czynności prawnych, których skutkiem jest przeniesienie prawa własności do całej rzeczy lub udziału. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć zatem każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w wyniku których dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości lub praw (lub udziału w nich) za wynagrodzeniem. Terminem przeciwstawnym do zbycia odpłatnego jest zbycie nieodpłatne, to jest takie, gdy za zbytą rzecz lub prawo zbywca nie otrzymuje świadczenia wzajemnego, przenosząc ich własność pod tytułem darmym.

Należy podkreślić, że płatność nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego. Płatność może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty ceny w pieniądzu (zwiększenie aktywów zbywcy) płatnością może być również zwolnienie z długu, czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Zgodnie z art. 991 § 1 Kodeksu cywilnego zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach połowa wartości tego udziału (zachowek).

Jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia (art. 991 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z obowiązującymi przepisami zobowiązanym z tytułu zachowku jest spadkobierca, w stosunku do osoby mającej prawo do spadku z mocy ustawy, a której przysługuje roszczenie o zachowek względem wyznaczonych przez spadkodawcę spadkobierców. Uprawniony do zachowku otrzymuje pieniężną rekompensatę. Korzyść ta stanowi równowartość części udziału spadkowego, który przypadałby uprawnionemu, gdyby dziedziczył z ustawy.

W myśl art. 453 Kodeksu cywilnego jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.

Z powyższego wynika, że w przypadku spełnienia przez dłużnika za zgodą wierzyciela świadczenia, w zamian za co zostaje on zwolniony z długu, czynność ta ma charakter odpłatny, gdyż dłużnik za swoje świadczenie zostaje zwolniony z ciążącego na nim długu. Zatem przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub prawa w zamian za zwolnienie z długu stanowi odpłatne zbycie tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca w zamian za przeniesienie na swojego wierzyciela, tj. żonę spadkodawcy prawa własności do nieruchomości działek o nr 332 (wraz ze stodołą i oborą), nr 406, nr 407, nr 408 i nr 409, stanowiących część nieruchomości gruntowej nabytej w spadku po jej mężu (bracie Wnioskodawcy), otrzyma świadczenie wzajemne polegające na zwolnieniu Wnioskodawcy z ciążącego na nim długu z tytułu wypłaty zachowku. Korzyścią jaką osiągnie Wnioskodawca zbywając ww. działki będzie wygaśnięcie zobowiązania z tytułu zapłaty uprawnionemu do zachowku należnego mu świadczenia (zachowku). Zwolnienie z długu będzie miało więc dla Wnioskodawcy określoną wartość majątkową, gdyż nie będzie już on zobowiązany wobec swojego wierzyciela do zapłaty określonej kwoty pieniężnej.

Wnioskodawca zaspokoi zatem roszczenie uprawnionej do zachowku żony spadkodawcy poprzez zbycie nieruchomości stanowiących własność Wnioskodawcy. Przeniesienie własności nieruchomości będzie zatem odpłatnym zbyciem, gdyż wiązało się będzie ze zwolnieniem Wnioskodawcy z długu wobec żony spadkodawcy z tytułu wypłaty zachowku. Tym samym w dniu, w którym zostanie podpisana umowa w formie aktu notarialnego, przeniesienia własności nieruchomości celem zwolnienia ze zobowiązania, nastąpi odpłatne zbycie na rzecz uprawnionej do zachowku szwagierki Wnioskodawcy, nieruchomości nabytych przez Wnioskodawcę w spadku po bracie.

Natomiast odnosząc się do skutków podatkowych zbycia opisywanych nieruchomości należy wskazać co następuje.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę przekazania nieruchomości działek o nr 332 (wraz ze stodołą i oborą), nr 406, nr 407, nr 408 i nr 409, stanowiących część nieruchomości gruntowej nabytej w 2015 r. w spadku po bracie na rzecz żony spadkodawcy, w zamian za zwolnienie się z obowiązku zapłaty na jej rzecz należności tytułem zachowku. Wnioskodawca rozważa zawarcie tej umowy przed upływem 5 lat lub po upływie 5 lat od dnia nabycia ww. nieruchomości.

Jeżeli zatem ww. przekazanie przedmiotowych nieruchomości zostanie dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, przekazanie to będzie stanowić dla Wnioskodawcy źródło przychodu w rozumieniu powołanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z przepisem art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja zbycia mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Reasumując należy stwierdzić, że w przypadku przeniesienia przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości działek o nr 332 (wraz ze stodołą i oborą), nr 406, nr 407, nr 408 i nr 409, stanowiących część nieruchomości gruntowej nabytej w spadku po bracie na rzecz żony spadkodawcy, uprawnionej do zachowku tytułem zaspokojenia roszczeń o jego wypłatę, przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawcę tych działek (tj. od końca 2015 r.) wbrew stanowisku Wnioskodawcy

nastąpi odpłatne zbycie nieruchomości stanowiące źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Zbycie to spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązek uiszczenia podatku dochodowego.

Natomiast w przypadku przeniesienia przez Wnioskodawcę prawa własności ww. nieruchomości na rzecz żony spadkodawcy po upływie 5 lat licząc od końca 2015 r., w którym nastąpiło nabycie, zbycie to mimo że również będzie mieć charakter odpłatny nie będzie stanowić dla Wnioskodawcy źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego terminu określonego w tym przepisie. W takiej sytuacji nie powstanie u Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jednocześnie wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie 5-letni okres, w którym zbycie ww. nieruchomości rodzi obowiązek podatkowy, upływa nie po 5 latach od dnia nabycia spadku, lecz po 5 latach licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, a zatem z dniem 31 grudnia 2020 r.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie przez niego na rzecz żony spadkodawcy, nieruchomości tytułem przysługującego jej zachowku zarówno przed upływem pięciu lat jak i po upływie pięciu lat od nabycia nieruchomości, nie rodzi po jego stronie obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem czynność ta nie ma charakteru odpłatnego, należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych, Organ zaznacza, że przeanalizował rozstrzygnięcia w nich zawarte. Pomimo, że orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, to jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, umocowanych w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 78, poz. 483, ze zm.) nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej