Temat interpretacji

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku nr 14, poz. 176 ze zm. ), nie uważa sie za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio, na podstawie art. 14 w/w ustawy zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Stosownie do art. 23 ust. 2 w/w ustawy za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20 uważa się wierztelności, których nieściągalność została udokumentowana:1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego albo;2. postanowieniem sądu o:a) oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego lubb) umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność o której mowa w lit. a) lub, c) ukończeniu postępowania upadłościowego, albo3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty. W świetle przedstawionego stanu faktycznego, potwierdzonego następującymi dokumentami:- pismem dłużnika, adresowanym do wierzycieli;- postanowieniem sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości dłużnika;- pismem dłużnika skierowanym do Pani;- pozwem o zasądzeniem od dłużnika kwoty wierzytelności wraz z należnymi odsetkami ustawowymi oraz kosztami postępowania sądowego i egzekucyjnego;wykazem faktur VAT dotyczących w/w wierzytelności stwierdzić należy, iz w przedmiotowej sprawie spełniony został warunek o którym mowa w art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku nr 14, poz. 176 ze zm. ). A zatem, jeśli wierztelności wymienione w Pani piśmie zostały uprzednio zaliczone do przychodów, stanowią one - zgodnie z art. 22 ust. 5 i 6 cytowanej wyżej ustawy - koszt uzyskania przychodów roku 2003, to jest roku, w którym ich nieściągalność została uprawdopodobniona i tym samym możliwe stało się zarachowanie przedmiotowych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 oraz art. 23 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych.