Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 12.05.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków pokrytych uzyskaną dotacją z Urzędu Pracy w ramach Funduszu EFS na rozpoczęcie działalności gospodarczej

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 12.05.2005r. wystąpił Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków pokrytych uzyskaną dotacją z Urzędu Pracy w ramach Funduszu EFS na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że otrzymał Pan z Urzędu Pracy w ramach Funduszu EFS dotację na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Otrzymana dotacja została zaliczona do przychodów z działalności gospodarczej, a koszty pokryte z dotacji do kosztów uzyskania przychodów z tejże działalności.

W dniu 25 kwietnia 2005r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów). Zaniechanie ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004r. do dnia 31 grudnia 2005r. i obejmuje przychód z dotacji otrzymanej przez Pana.

Z uwagi na powyższe w złożonym wniosku zadał Pan pytanie: czy poniesione koszty pokryte środkami z uzyskanej dotacji stanowią koszty uzyskania przychodów.

Uważa Pan, że poniesione przez niego koszty stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż spełniają warunki określone w art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 tejże ustawy.

Na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 kwietnia 2005r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) zarządza się zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od przyznanych bezrobotnemu środków z Funduszu Pracy, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b i c rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz.U. Nr 196, poz. 2018), stanowiących pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz. Urz. WE L 10 z dnia 13.01.2001) i udzielonych zgodnie z przepisami tego rozporządzenia.

Zaniechanie, o którym mowa w § 1 rozporządzenia, ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r.

Pojęcie kosztu określone zostało w treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity z 2000r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu decydującym dla uznania danego wydatku za koszt podatkowy jest zaistnienie łącznie dwóch przesłanek: aby uznać dany wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu podatkowego, oraz nie może to być koszt wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, nie uznawanym ustawowo za koszt podatkowy.

Sformułowana w tym przepisie definicja oznacza w praktyce, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej wyżej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wydatek ten powinien być racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Ustawodawca wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów.

Zamknięty katalog kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów przedstawiony w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyłączenia dot. finansowania wydatków środkami przyznanymi przez Fundusz Pracy.

W związku z powyższym wydatki związane z rozpoczęciem działalności gospodarczej, spełniające powyższe warunki stanowią koszty uzyskania przychodów pomimo, że zostały pokryte ze środków pieniężnych, od których zarządzono zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ponadto należy zauważyć, że odmiennie przedstawia się sytuacja w przypadku nabycia środków trwałych z otrzymanej dotacji.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym jeżeli nastąpi nabycie środków trwałych z otrzymanej dotacji, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów ani wydatków poniesionych na ich nabycie, ani też dokonywanych od tego majątku odpisów amortyzacyjnych. Podstawą dla nie uznania tych odpisów za koszty uzyskania przychodów jest fakt, iż przez wypłatę otrzymanej dotacji faktycznie nastąpił zwrot poniesionych na ten cel wydatków.

Mając na uwadze powyższe przedstawiony wyżej stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.