Temat interpretacji

Opodatkowanie przychodów z najmu podatkiem liniowym

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 2 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu podatkiem liniowym jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 października 2017 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.344.2017.1.EJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 października 2017 r. (data doręczenia 17 października 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił wniosek pismem z dnia 23 października 2017 r. (data wpływu 30 października 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 24 października 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem kilku nieruchomości mieszkalnych, które wynajmuje osobom fizycznym na cele mieszkalne. Wnioskodawca zamierza dokupić jeszcze nieruchomości mieszkalne oraz lokale użytkowe i uczynić najem nieruchomości swoim podstawowym, stałym źródłem przychodu. W tym celu planuje zarejestrować działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, nieruchomości ujawnić w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywać odpisów amortyzacyjnych.

W piśmie z dnia 23 października 2017 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że osiąga przychody z najmu od 2008 r., a nieruchomości mieszkalne wynajmuje od 2012 r. Jest wyłącznym właścicielem:

• 6 nieruchomości mieszkalnych, w tym 5 jest wynajmowanych,

• domku letniskowego (wynajmowany),

• lokalu użytkowego oraz hangaru na samoloty (wynajmowane).

Wnioskodawca planuje dokupić jeden lokal użytkowy i 4 nieruchomości mieszkalne, a hangar na samoloty sprzedać. Nieruchomości będą wynajmowane tym samym najemcom, a także są i będą wynajmowane przedsiębiorcom. Jedna z nieruchomości będzie wynajmowana w ramach najmu krótkookresowego. Przychody uzyskane z najmu nie staną się jedynym, ale głównym i stałym źródłem utrzymania Wnioskodawcy, dotychczas przychody te opodatkowane były ryczałtem ewidencjonowanym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy najem, będący stałym i podstawowym źródłem przychodu u przedsiębiorcy zgłoszonego w CEIDG, może być traktowany jako źródło dochodu z działalności gospodarczej i opodatkowany na zasadach określonych w art. 30c ustawy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, dotyczącego opodatkowania przychodów z najmu podatkiem liniowym. Natomiast w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego, dotyczącego kwestii zaliczenia przychodów z najmu do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), najem wykonywany przez przedsiębiorcę w sposób zorganizowany, ciągły i stanowiący podstawowe źródło dochodu może stanowić źródło dochodu z tytułu działalności gospodarczej i być opodatkowany stawką jednolitą w sposób przewidziany w art. 30c ustawy.

W art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność gospodarczą zdefiniowano m.in. jako polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych, prowadzoną we własnym imieniu bez względu na rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10. Zaś art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy, jako najem definiuje przychody uzyskiwane z umów niedotyczących składników majątku związanego z działalnością gospodarczą. Z ustawy zatem wynika, że podatnik ma pewną swobodę w kwalifikacji i sposobie rozliczania przychodu z najmu.

Najem kilku mieszkań i lokali użytkowych oraz planowany najem krótkoterminowy może stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik rejestrując działalność gospodarczą w CEIDG, określając przedmiot działalności pod kodem 68.20.Z (wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi) oraz wpisując posiadane nieruchomości, jako składniki majątku związane z prowadzoną działalnością, jednoznacznie spełnia kryteria uznające wynajem takich nieruchomości jako dochód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 5a pkt 6 ustawy.

Na podstawie art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (z działalności gospodarczej) opodatkowane są w sposób przewidziany w art. 27. Jednak podatnik, na mocy art. 9a ust. 2, może wybrać sposób opodatkowania przewidziany w art. 30c i zastosować stawkę jednolitą. Katalog wyłączeń zastosowania stawki jednolitej nie obejmuje najmu jako przedmiotu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zatem, do dochodów z tytułu najmu zaliczonych do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, można zastosować opodatkowanie wg 19% stawki podatku, o której mowa w art. 30c ust. 1 ww. ustawy, bądź opodatkować je wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wybór sposobu opodatkowania należy do podatnika.

W myśl art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Deklarując wybór 19% podatku liniowego podatnik musi uwzględnić przesłanki określone w art. 9a ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem: 6 nieruchomości mieszkalnych, domku letniskowego, a także lokalu użytkowego oraz hangaru na samoloty. Uzyskane z wynajmu przychody opodatkowuje ryczałtem ewidencjonowanym. Wnioskodawca zamierza dokupić jeden lokal użytkowy i 4 nieruchomości mieszkalne, a hangar na samoloty sprzedać. Planuje uczynić najem nieruchomości podstawowym i stałym źródłem przychodu. W tym celu, Wnioskodawca zarejestruje działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Natomiast nieruchomości ujawni w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także zacznie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Po zarejestrowaniu działalności gospodarczej nieruchomości wynajmowane będą tym samym najemcom co dotychczas, a także są i będą wynajmowane przedsiębiorcom. Jedna z nieruchomości zostanie wynajmowana w ramach najmu krótkookresowego.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca rozważa podjęcie aktywności gospodarczej, polegającej na prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie najmu, to nie ma przeszkód aby uzyskane przez Wnioskodawcę przychody z najmu przedmiotowych nieruchomości były rozliczane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i opodatkowane 19% podatkiem liniowym, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w art. 9a ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k - 14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego .., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej