Temat interpretacji
W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wyminionych w art. 23. Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiekszają wartość środków trwałych, stanowiacą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.
Zgodnie z treścią art. 22g ust. 17 jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Szczególnymi środkami trwałymi są inwestycje w obcych środkach trwałych, o których mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, których wartość początkową ustala się przy zastosowaniu art. 22g ust. 7. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia inwestycji w obcych środkach trwałych. Powszechnie przyjmuje się, iż inwestycjami w obcych środkach trwałych są wydatki poniesione na ulepszenie środków trwałych wykorzystywanych przez podmiot w działalności gospodarczej a nie stanowiące jego własności (zatem używane na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy).
Wobec powyższego do inwestycji w obcym środku trwałym należy zaliczyć wydatki, które wiążą się z jego ulepszeniem w myśl uregulowań art. 22g ust. 17. Jeżeli w czasie prowadzenia prac adaptacyjnych i modernizacyjnych pomieszczeń, jednocześnie są uiszczane opłaty wynikające z umowy dzierżawy, należy rostrzygnąć następujące kwestie:
- - czy dane wydatki są związane z ulepszeniem dzierżawionych pomieszczeń i
- czy wydatki te wpływają na wzrost wartości użytkowej tych pomiesczeń?
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy uznać, że wydatki związane z pracami przeprowadzonymi przez dzierżawcę zmierzające do dostosowania dzierżawionego lokalu do potrzeb działalności gospodarczej (polegającej na usługach hotelarskich), można uznać za adaptację, a więc ulepszenie. Zatem suma tych wydatków winna stanowić wartość początkową środka trwałego o nazwie "inwestycja w obcym środku trwałym" - od której naliczane będą odpisy amortyzacyjne. Do wydatków tych zalicza się m. in. ponoszone w czasie prowadzonych prac koszty zużycia energii elektrycznej, dostawy wody i odbioru ścieków.
Natomiast pozostałe wydatki wynikające z umowy dzierżawy, tj. czynsz, energia cieplna, podatek od nieruchomości, wywóz nieczystości, utrzymanie placów i terenów zielonych są ponoszone w stałej wysokości i są związane z utrzymaniem nieruchomości. Wydatki te nie wpływają na ulepszenie dzierżawionych pomieszczeń i obciążają bezpośrednio koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, którą podatnicy zamierzają poszerzyć o usługi hotelarskie.
Jednocześnie nadmienia się, iż wydatek z tytułu wywozu nieczystości nie zwiększa wartości inwestycji w obcym środku trwałym tylko w takim przypadku, jeżeli nie ma on związku z prowadzonymi pracami adaptacyjnymi.