Temat interpretacji

Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że muszą być spełnione równocześnie dwa warunki:

1) aby uznać wydatek za koszt podatkowy musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu oraz
2) nie może to być koszt wymieniony w katalogu negatywnym tj. w ustawowym wykazie kosztów nie uznanych za koszt podatkowy (art. 23 cyt. ustawy).

Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu między tym wydatkiem, a uzyskanym przychodem musi istnieć związek tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu bądź na funkcjonowanie firmy.

Kosztami takimi są koszty zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że wydatki związane z opłatami dotyczącymi nieruchomości wykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej - opłacony podatek od nieruchomości, opłata za wyłączenie części gruntu z produkcji rolnej, ponoszone od daty rozpoczęcia działalności gospodarczej stanowią dla podatnika koszty uzyskania przychodu w działalności gospodarczej.

Warunkiem niezbędnym jednak jest to aby nieruchomości związane były z działalnością gospodarczą, aby na ich obszarze działalność gospodarcza była prowadzona.

W przypadku gdyby tylko część posiadanej nieruchomości była wykorzystywana w działalności gospodarczej, opłaty za jej użytkowanie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko w części tj. od powierzchni używanej w działalności gospodarczej.

Dla podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, sposób udokumentowania wydatków aby stanowiły one podstawę zapisu w księgach, określony został w § 12 ust. 3, § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 175 ze zm.).

Zgodnie z przepisem § 12 ust. 3 podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1) faktury VAT, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, tj. art. 32 ustawy z dnia 08.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz art. 35 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.03.2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 37, poz. 268 ze zm.), lub
2) inne dowody wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej :
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie z § 13 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. za dowody księgowe uważa się również:

1) dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2) noty księgowe, sporządzone w celu zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3) dowody przesunięć,
4) dowody opłat pocztowych i bankowych,
5) inne dowody, w tym dokonanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

§ 14 ust. 1 ww. rozporządzenia mówi "na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku)".

Dowody wewnętrzne mogą dotyczyć wyłącznie:

1) zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych lub zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym,
2) zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i roślin dziko rosnących,
3) wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli,
4) zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych,
5) kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej,
6) zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne z wyjątkiem zakupu metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów oraz ich części składowych,
7) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą: podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cel,
8) opłat uiszczonych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i notarialnych,
9) wydatków związanych z parkowaniem samochodu, w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami nie zawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Jeżeli na poniesione wydatki będzie Pan posiadał dokumenty, o których mowa wyżej to będą one mogły być podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.