Temat interpretacji
STAN FAKTYCZNY
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że 14.12.2004r. zakupili Państwo samochód ciężarowy RENAULT KANGOO 2 o ładowności 735 kg i liczbą miejsc 5. Samochód spełniał warunki do dokonania pełnego odliczenia podatku VAT. Samochód wprowadzono jako środek trwały firmy i Spółka skorzystała z prawa odliczenia podatku naliczonego przy jego zakupie. Do amortyzacji tegoż środka trwałego wybrali Państwo metodę degresywną. Obecnie w trakcie przeglądu technicznego chcą Państwo wymontować z pojazdu kratkę. Zmiana ta będzie miała
odzwierciedlenie w dowodzie rejestracyjnym, gdyż w rubryce rodzaj pojazdu i przeznaczenie w miejscu dotychczasowego wpisu: samochód ciężarowy będzie wpisane samochód osobowy.
W tak przedstawionym stanie faktycznym pytanie brzmi: czy zmiana statusu samochodu w dowodzie rejestracyjnym z ciężarowego na osobowy nie pozbawi prawa amortyzacji tegoż samochodu metodą degresywną?
STANOWISKO PODATNIKA
Zdaniem Państwa powyższa czynność nie pozbawi możliwości korzystania w dalszym ciągu z degresywnej metody amortyzacji, gdyż podatnik dokonując wyboru sposobu amortyzacji przy wprowadzeniu środka trwałego do użytkowania ma obowiązek stosować go przez cały okres amortyzacji.
OCENA PRAWNA STANOWISKA PYTAJĄCEGO Z PRZYTOCZENIEM PRZEPISÓW PRAWA
Zgodnie z zapisem art. 22h ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm./ podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l
i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i- 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.
Metoda degresywna amortyzacji środków trwałych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych określona została w art. 22k ust. 1. W myśl postanowień w/w artykułu wg metody degresywnej można amortyzować maszyny i urządzenia zaliczone do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środki transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a.
Zgodnie z definicją samochodu osobowego zawartą w art. 23 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez samochód osobowy rozumie każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.
Jak zatem wynika z przepisów art. 22 k ust. 1 ustawy podatkowej, wg
metody degresywnej nie można amortyzować samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a. Zaś samochód osobowy, o którym mowa w art. 23 ust. 3a, to taki samochód, który spełnia łącznie dwa warunki:
1)nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe,
2) jego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.
Reasumując, w świetle powyższych przepisów, jeśli ładowność samochodu przekracza 500 kg (w przedmiotowej sprawie ładowność samochodu wynosi 735 kg), to pomimo zmiany wpisu w dowodzie rejestracyjnym z samochodu ciężarowego na samochód osobowy, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych przedmiotowy samochód nie jest samochodem osobowym, zdefiniowanym w art. 23. ust. 3a ustawy podatkowej.
Zatem zmiana statusu samochodu w dowodzie rejestracyjnym z ciężarowego na osobowy nie pozbawi więc Państwa prawa do amortyzacji tegoż samochodu wg metody degresywnej.
Mając na uwadze powyższe Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w
Białymstoku podziela stanowisko Państwa w kwestii, iż zmiana w dowodzie rejestracyjnym statusu samochodu z ciężarowego na osobowy nie pozbawi możliwości korzystania w dalszym ciągu z degresywnej metody amortyzacji tegoż samochodu, jednakże z innych przyczyn niż Państwo wskazali. W przedstawionej sprawie nie znajduje zastosowania zastrzeżenie zawarte w art. 22k ust. 1 ustawy podatkowej, bowiem przedmiotowy samochód nie jest samochodem osobowym, zdefiniowanym w art. 23. ust. 3a ustawy podatkowej.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznymi wiąże organy podatkowe do czasu zmiany przepisów.