Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubaniu stwierdza, że stanowisko Podatnika prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej - przedstawione we wniosku z dnia 23.09.2005 r., który wpłynął dnia 26.09.2005 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia dźwigu osobowego (windy), zakupionego i zamontowanego przez podatnika wewnątrz budynku stanowiącego cudzą własność, do środków trwałych rodzaj 640 KŚT ?Dźwigi osobowe i towarowe? oraz ustalenia dla tego środka rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% ? jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 26 września 2005 r., do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubaniu wpłynął wniosek Podatnika o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w sprawie dotyczącej zaliczenia dźwigu osobowego (windy), zakupionego i zamontowanego przez podatnika wewnątrz budynku stanowiącego cudzą własność, do środków trwałych rodzaj 640 KŚT ?Dźwigi osobowe i towarowe? oraz ustalenia dla tego środka rocznej stawki amortyzacyjnej w wys. 10%.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cyt. ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że s. c., w której Podatnik jest wspólnikiem, na przełomie lat 1999 i 2000 poczyniła nakłady w budynku, w którym prowadzi działalność gospodarczą, niestanowiącym jej własności. Powyższe nakłady obejmowały: budowę szybu na windę, zakup i zamontowanie wewnątrz budynku dźwigu osobowego i inne prace budowlane związane z przebudową budynku. Zamontowana winda prowadzi od parteru bezpośrednio do lokalu, w którym spółka prowadzi działalność gospodarczą. Po zakończeniu inwestycji w roku 2000 oddano do użytkowania szyb wraz z windą, wprowadzając je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jako odrębne środki trwałe, tzn. dźwig osobowy (winda) ? jako grupa 6 KŚT ?Urządzenia techniczne?, rodzaj 640 KŚT ?dźwigi osobowe i towarowe?, przyjmując stawkę amortyzacji 10% w skali roku, natomiast przebudowę lokalu/budynku ? jako inwestycję w obcych środkach trwałych, przyjmując stawkę amortyzacji 10% w skali roku.

Pytanie podatnika dotyczy zakupionej i zamontowanej przez spółkę windy wewnątrz budynku niebędącego jej własnością, tj. czy w tym przypadku winda stanowi środek trwały wyszczególniony w grupie 6 KŚT ?Urządzenia techniczne?, rodzaj 640 KŚT ?Dźwigi osobowe i towarowe? i podlega amortyzacji 10%, czy też stanowi środek trwały zwany inwestycją w obcym środku trwałym i podlega amortyzacji 10% ?
Zdaniem podatnika zakupiony dźwig stanowi odrębny środek trwały zakwalifikowany do rodzaju ?Urządzenia techniczne? grupa 6 KŚT i amortyzowany jest stawką 10% w skali roku. Wątpliwości powstały wobec faktu, iż dźwig nie funkcjonuje samodzielnie bez budynku, a po zamontowaniu stanowi integralną część z budynkiem, zapewniając możliwość jego użytkowania.

Zgodnie z § 2 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r., w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6 poz. 35 z późn. zm. - obowiązującego do dnia 31.12.2000 r.), za środki trwałe uznaje się, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania :
1) nieruchomości (grunty, budowle i budynki, w tym także lokale będące odrębną własnością),
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty,
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
Do środków trwałych podatnika zalicza się również, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?.

Zgodnie z § 5 ust. 1 i § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnicy <...> dokonują z zastrzeżeniem ust. 4 i 6, odpisów amortyzacyjnych od zaktualizowanej, zgodnie z rozporządzeniem wydanym na podstawie ustawy wymienionej w § 1 ust. 1, wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 2 i 3. Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem § 9 ust. 4, 4a, 7-9 oraz § 8 ust. 1-3 i 5 cyt. rozporządzenia, dokonuje się stosując stawki amortyzacyjne określone w wykazie stawek amortyzacyjnych, z uwzględnieniem przepisów § 7 ust. 1.
Od dnia 01.01.2001 r. odpowiednie przepisy dotyczące amortyzacji umieszczono w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w art. 22a ust. 1, 22f i art. 22i, które nie zmieniają zasad i stawek amortyzacyjnych przedmiotowego środka trwałego.

Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30.12.1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 1999 r. Nr 112 poz. 1317 z późn. zm.), obowiązującym od 01.01.2000 r., do grupy 6 rodzaj 640 zalicza się dźwigi osobowe i towarowe. Już to wyszczególnienie sugeruje możliwą odrębność ewidencyjną wymienionych urządzeń. Zawarte w ww. przepisach sformułowanie ?kompletne i zdatne do użytku? nie oznacza samodzielne. W KŚT ujęte są także inne maszyny i urządzenia, które nie mogą funkcjonować samodzielnie np. przyczepa, naczepa czy wagony kolejowe i tramwajowe, lecz nikt nie odbiera im z tego powodu przymiotu środków trwałych.
Ponadto dźwig osobowy nie musi być przypisany tylko do jednego budynku. Sama winda jest urządzeniem kompletnym, które może być zamontowane także w innych budynkach. Poza tym przedmiotowa winda prowadzi tylko do lokalu, w którym prowadzi działalność spółka i wobec tego nie jest ona elementem niezbędnym do funkcjonowania całego budynku, w którym prowadzą działalność inne podmioty, które nie mogą z niej korzystać.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika, iż wydatki związane z zakupem i montażem dźwigu stanowią wartość początkową środka trwałego zaliczonego do rodzaju 640 KŚT ?Dźwigi osobowe i towarowe? i amortyzowane są stawką 10% - poz. 45 załącz. Nr 1 do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17.01.1997 r., a od 01.01.2001 r. ? poz. 6 załącz. Nr 1 do ustawy z 26.07.91r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wobec powyższego, zdaniem Naczelnika tut. Urzędu, w sytuacji przedstawionej przez Podatnika zakupiony dźwig osobowy jest odrębnym środkiem trwałym amortyzowanym wg stawki 10% - grupa 6 KŚT ?Urządzenia techniczne?.
Zatem stanowisko Strony w przedmiotowej sprawie należy uznać za słuszne.

Zgodnie z art. 14a § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli podatkowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.