Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubinie stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 07.07.2005 r. (data wpływu 08.07.2005 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej księgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów towarów przyjętych w komis oraz przychodów uzyskanych ze sprzedaży komisowej - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 08.07.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W złożonym wniosku wskazano, iż podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego artykułami dziecięcymi, którą zamierza rozszerzyć o przyjmowanie towarów na warunkach komisu od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.
Regulacja prawna umowy komisu zawarta jest w art. 765 - 773 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
W myśl art. 765 Kodeksu Cywilnego przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.
Komisant świadczy zatem usługę komisową na rzecz komitenta, będąc jedynie sprzedawcą tej usługi. Przyjęty przez niego od komitenta towar, w celu dalszej sprzedaży na warunkach umowy komisu pozostaje nadal własnością komitenta, aż do czasu sprzedaży go finalnemu nabywcy, w związku z czym nie podlega wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.
W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych przyjęcie towaru w komis nie powoduje powstania kosztów uzyskania przychodów z tego tytułu, ponieważ komisant nie ponosi żadnych wydatków na nabycie towarów wystawionych w jego komisie, gdyż faktycznie tych towarów nie nabywa.
Przychodem komisanta dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych jest tylko część (odpowiadająca prowizji, marży) kwoty należnej, jaką płaci osoba kupująca towar w komisie, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Wobec powyższego u komisanta kwotą należną z tytułu zawartej umowy komisu jest prowizja (marża) pomniejszona o podatek od towarów i usług i ta kwota jest przyjmowana do ustalenia wysokości przychodu.
Wymóg prowadzenia ewidencji przyjęcia w komis towaru i jego sprzedaży nie znajduje uregulowania na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Zatem stanowisko podatnika zawarte w zapytaniu w zakresie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należy uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.