Temat interpretacji

Jaką datę należy przyjąć jako właściwą za datę nabycia nieruchomości dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z odpłatnego zbycia nieruchomości, w przypadku nabycia ich w wyniku działu spadku (od dzieci, które nabyły spadek ustawowo), które przed śmiercią współmałżonka stanowiły majątek wspólny małżonków?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości:

• w części dotyczącej udziałów nabytych w drodze dziedziczenia po zmarłej małżonce jest prawidłowe,
• w części dotyczącej udziałów nabytych w 2015 r. w wyniku działu spadku od dzieci jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 4 grudnia 1989 r. aktem notarialnym S.K. przekazała gospodarstwo rolne swojemu synowi Wnioskodawcy oraz jego żonie M.K. Gospodarstwo to składało się z działek nr 836/1 i nr 836/2.

Decyzją z 11 października 1994 r. Urząd Gminy zatwierdził podział ww. działek w następujący sposób: działka nr 836/1 została podzielona na działki nr 836/3, nr 836/4 oraz nr 836/5, natomiast działka nr 836/2 została podzielona na działki nr 836/6, nr 836/7, nr 836/8, nr 836/9 oraz nr 836/10.

W dniu 4 kwietnia 2014 r. zmarła żona Wnioskodawcy. Postanowieniem z 19 listopada 2015 r. Sąd stwierdził, iż spadek po M.K., nabyli na podstawie ustawy wprost: mąż Wnioskodawca oraz trójka dzieci po &¼ części spadku. Jednocześnie Sąd ustalił, iż przedmiotem postępowania o dział spadku po M.K. oraz o podział majątku wspólnego zgromadzonego w trakcie trwania związku małżeńskiego J.K. i M.K. jest:

1. prawo własności nieruchomości składającej się z działek nr 836/6, 836/7 oraz 836/9;
2. prawo własności nieruchomości składającej się z działek nr 836/3, 836/4;
3. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego.

Sąd dokonał podziału majątku wspólnego zgromadzonego w trakcie trwania związku małżeńskiego Wnioskodawcy oraz działu spadku po M.K. w taki sposób, iż przysądził na rzecz Wnioskodawcy własność nieruchomości opisanych powyżej w pkt 1 i 2 oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (ww. pkt 3), w całości bez spłat i dopłat.

W dniu 22 lutego 2016 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości, składającej się z działek 836/6, 836/7 oraz 836/9 za kwotę 100.000 zł. Następnie 16 maja 2016 r. dokonał sprzedaży nieruchomości składającej się z działek nr 836/3 oraz 836/4 za cenę 30.000 zł. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Nieruchomości, których sprzedaży dokonał Wnioskodawca w 2016 r. zostały przez niego nabyte po raz pierwszy w 1989 r., w wyniku darowizny od matki. Stały się one wtedy własnością jego i żony M.K. na warunkach współwłasności ustawowej małżeńskiej. Po śmierci żony w 2014 r., w wyniku dziedziczenia nabył on &¼ z &½ części oraz w wyniku działu spadku nabył &¾ z &½ części nieruchomości.

I ponownie przedmiotowe nieruchomości, w części stanowiącej współwłasność małżeńską M.K. stały się znowu formalnie własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca złożył PIT-39 za 2016 r., w którym wykazał do opodatkowania przychód ze sprzedaży ww. nieruchomości w części, nabytej przez niego w wyniku działu spadku [&¾ (po &¼ części nabytych w wyniku dziedziczenia przez dzieci) z &½ części należącej do żony].

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy takie postępowanie było prawidłowe? Jaką datę należy przyjąć jako właściwą za datę nabycia nieruchomości dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z odpłatnego zbycia nieruchomości, w przypadku nabycia ich w wyniku działu spadku (od dzieci, które nabyły spadek ustawowo), które przed śmiercią współmałżonka stanowiły majątek wspólny małżonków?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno udział &¼ nabyty przez niego w drodze dziedziczenia po M.K., jak i &¾ nieruchomości nabyte w drodze działu spadku od dzieci nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Współwłasność małżeńska stanowiąca szczególny rodzaj współwłasności, jest współwłasnością bezudziałową (niewyodrębnioną), a w czasie jej trwania małżonkowie samodzielnie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Nadto współwłasność łączna, w tym przypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu właścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej. Z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które podatnik oraz odrębnie współmałżonek posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie. Wadliwy zatem jest pogląd, zgodnie z którym, w wyniku śmierci jednego z małżonków znajdującego się w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej z art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, drugi małżonek nabywa w drodze spadku po pierwszym małżonku, po raz drugi udział w tej samej nieruchomości, ponieważ z uwagi na istotę wspólności majątkowej małżeńskiej, nie było możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości już podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia (w przypadku Wnioskodawcy w 1989 r.). Skoro małżonkowie nabyli raz nieruchomość do majątku wspólnego, to podatnik (Wnioskodawca) nie mógł nabyć jej powtórnie. Wobec powyższego nie można też przyjąć, że pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku przez podatnika.

Wnioskodawca wskazał, że stanowisko takie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 15 maja 2017 r. uchwałą sygn. akt II FPS 2/17. Według Wnioskodawcy stanowisko Sądu będzie miało zastosowanie nie tylko do sytuacji dziedziczenia, ale również do sytuacji przedstawionej we wniosku, gdzie Wnioskodawca stał się ponownie właścicielem części nieruchomości w wyniku działu spadku. Sytuacja ta jest tożsama z nabyciem tej nieruchomości w drodze dziedziczenia po zmarłym współmałżonku. Za powyższym przemawia również fakt, że gdyby pięcioletni termin od nabycia przez małżonków nieruchomości upłynął przed śmiercią jednego z nich i małżonkowie zbyliby wówczas nieruchomość, to uniknęliby negatywnych konsekwencji podatkowych. Reasumując Wnioskodawca uważa, iż w opisanej sytuacji nie powstał obowiązek zapłaty podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości w 2016 r., nabytych do majątku wspólnego małżonków w 1989 r., gdyż uzyskanie w wyniku działu spadku, po śmierci współmałżonka udziałów w przedmiotowych nieruchomościach nie stanowi ponownego nabycia w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo prawidłowe a częściowo nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w 1989 r. Wnioskodawca wraz z żoną otrzymał w drodze darowizny od swojej matki gospodarstwo rolne, składające się z działek nr 836/1 i nr 836/2. Działki te stały się współwłasnością małżonków na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej. Decyzją z 11 października 1994 r. Urząd Gminy zatwierdził podział ww. działek w następujący sposób: działka nr 836/1 została podzielona na działki nr 836/3, nr 836/4 oraz nr 836/5, natomiast działka nr 836/2 została podzielona na działki nr 836/6, nr 836/7, nr 836/8, nr 836/9 oraz nr 836/10. Żona Wnioskodawcy zmarła 4 kwietnia 2014 r. a spadek po niej, na podstawie postanowienia Sądu z 19 listopada 2015 r. nabył Wnioskodawca oraz troje ich dzieci, każdy z nich w udziałach po &¼. Jednocześnie Sąd ustalił, że przedmiotem postępowania o dział spadku po żonie Wnioskodawcy oraz o podział majątku wspólnego, zgromadzonego w trakcie trwania związku małżeńskiego jest: prawo własności nieruchomości składającej się z działek nr 836/6, nr 836/7 i nr 836/9; prawo własności nieruchomości składającej się z działek nr 836/3 i nr 836/4 oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. W wyniku dokonania podziału majątku wspólnego małżonków oraz działu spadku po żonie Wnioskodawcy, Sąd przysądził na rzecz Wnioskodawcy własność ww. nieruchomości oraz spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, w całości bez spłat i dopłat. W dniu 22 lutego 2016 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości, składającej się z działek 836/6, 836/7 oraz 836/9 za kwotę 100.000 zł. Następnie 16 maja 2016 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nieruchomości, składającej się z działek nr 836/3 oraz 836/4 za kwotę 30.000 zł. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej.

Aby zatem dokonać oceny czy sprzedaż (odpłatne zbycie) ww. nieruchomości stanowić będzie dla Wnioskodawcy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu źródło przychodu, niezbędne jest ustalenie momentu ich nabycia. Pod pojęciem nabycie należy rozumieć każde zdarzenie i każdą czynność prawną, w efekcie której dochodzi do przeniesienia prawa własności.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie natomiast z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe

zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości (udziału w nieruchomości) oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r. sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd stwierdził, że: Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Natomiast stosownie do treści art. 1035 ustawy Kodeks cywilny jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Zgodnie z art. 1037 § 1 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców.

Natomiast stosownie do art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Stosownie zaś do art. 211 i art. 212 ww. Kodeksu zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych.

Z instytucją działu spadku mamy więc do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadłyby poszczególnym spadkobiercom.

Tak więc na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jeżeli jednak w drodze działu spadku spadkobierca nabywa udział w majątku ponad wielkość, którą uprzednio nabył w spadku, to nabycie w drodze działu spadku, w części przekraczającej udział w spadku (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem nabycie w wyniku działu spadku części majątku, który należał do innych spadkobierców, co do zasady należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe wyjaśnienie należy stwierdzić, że w omawianej sprawie, za datę nabycia przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości składającej się z działek nr 836/6, nr 836/7 i nr 836/9 oraz udziału w nieruchomości składającej się z działek nr 836/3 i nr 836/4, które przypadły mu w związku z ustaniem wspólności ustawowej małżeńskiej, jak również udziałów w tych nieruchomościach nabytych w drodze dziedziczenia po zmarłej małżonce, należy uznać 1989 r., kiedy to ww. nieruchomości (jeszcze w postaci przed podziałem dokonanym w 1994 r.) nabyte zostały do majątku wspólnego małżonków w wyniku darowizny.

Jednakże zauważyć należy, że pozostałą część udziałów w ww. nieruchomościach Wnioskodawca nabył w 2015 r. w wyniku działu spadku. W analizowanej sprawie oprócz Wnioskodawcy spadkobiercami było również troje dzieci spadkodawcy. Zatem każdemu ze spadkobierców przypadł udział w masie spadkowej po zmarłej. Z uwagi na fakt, że dzieci spadkodawcy w wyniku dziedziczenia nabyły m.in. udziały w przedmiotowych nieruchomościach, a następnie przekazały je na rzecz Wnioskodawcy, nie można stwierdzić, że było to nabycie z majątku wspólnego. Przekazanie bowiem przez dzieci przysługujących im praw w udziałach do nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy jest osobnym zdarzeniem prawnym, stanowiącym w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabycie udziałów w nieruchomościach.

A zatem dokonanie przez Wnioskodawcę sprzedaży 22 lutego 2016 r. nieruchomości składającej się z działek nr 836/6, nr 836/7 i nr 836/9 oraz 16 maja 2016 r. nieruchomości składającej się z działek nr 836/3 i nr 836/4, w części przypadającej zarówno na udziały w tych nieruchomościach, które przypadły Wnioskodawcy w związku z ustaniem wspólności ustawowej małżeńskiej, jak i udziały nabyte w drodze dziedziczenia po zmarłej małżonce, nie stanowi dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie to nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca 1989 r., w którym nastąpiło nabycie.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy należało więc uznać za prawidłowe.

Natomiast pozostały przychód uzyskany ze sprzedaży w 2016 r. nieruchomości składającej się z działek nr 836/6, nr 836/7 i nr 836/9 oraz nieruchomości składającej się z działek nr 836/3 i nr 836/4, przypadający na udziały Wnioskodawcy w tych nieruchomościach nabyte w wyniku działu spadku od dzieci, jako sprzedaży dokonanych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawcę tych udziałów (tj. od końca 2015 r.) stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) cytowanej ustawy i skutkuje, co do zasady, obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Zgodnie z przepisem art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawca poniósł tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyły wszystkich nieruchomości, które w udziałach Wnioskodawca nabył w 1989 r., a więc ponad 5 lat temu oraz w udziałach w 2015 r. Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega wyłącznie zbycie udziałów nabytych w 2015 r. w drodze działu spadku. W związku z tym przychód podlegający opodatkowaniu będzie mógł zostać obniżony wyłącznie o poniesione przez Wnioskodawcę koszty odpłatnego zbycia, przypadające proporcjonalnie na udziały nabyte przez niego w 2015 r. Z kolei pozostała część kosztów odpłatnego zbycia przypada na udziały nabyte w 1989 r., a więc ponad 5 lat temu. Skoro jednak przychód przypadający na te udziały nie podlega opodatkowaniu, to rozliczeniu nie będą też podlegały koszty odpłatnego zbycia przypadające na te udziały.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

W myśl art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. la pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Zgodnie z art. 45 ust. la pkt 3 ww. ustawy w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e. W tym samym terminie płatny jest również należny podatek, wynikający z tego zeznania (art. 45 ust. 4 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Jak stanowią cytowane powyżej przepisy, podstawą obliczenia podatku będzie dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach nabytych w drodze działu spadku (określonym zgodnie z art. 19 ustawy, tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży o ile odpowiada wartości rynkowej pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy.

Wskazać przy tym należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, składając PIT-39 za 2016 r., w którym wykazał do opodatkowania przychód ze sprzedaży ww. nieruchomości w sposób przedstawiony we wniosku, postąpił prawidłowo.

Reasumując należy stwierdzić, że wbrew stanowisku Wnioskodawcy za datę nabycia udziału w nieruchomości składającej się z działek nr 836/6, nr 836/7 i nr 836/9 oraz nieruchomości składającej się z działek nr 836/3 i nr 836/4, który Wnioskodawca w wyniku działu spadku otrzymał od swoich dzieci, tj. udział &¾ z &½ należy uznać 2015 r. Tym samym dochód jaki Wnioskodawca uzyskał z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości, przypadający na udziały Wnioskodawcy w tych nieruchomościach nabyte w 2015 r. od dzieci w wyniku działu spadku, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej