Temat interpretacji

Odnosząc wydatki do kosztów uzyskania przychodów należy uwzględnić w tym zakresie uregulowania wynikające z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. nr 14, poz. 176 ze zm.). Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Wydatki na kształcenie właściciela firmy nie zostały przez ustawodawcę wymienione w art. 23 cyt. ustawy wśród tych, które nie mogą być kosztami dla celów podatkowych. Nie świadczy to jednak o tym, że takimi kosztami bezwarunkowo są. Podjęcie działalności przez podatnika w wielu dziedzinach nakłada na niego obowiązek zdobycia odpowiedniego wykształcenia (np. kierowca, lekarz, pielęgniarka itp.). Przedsiębiorca wykonując działalność gospodarczą winien kierować się zasadami uczciwej konkurencji, poszanowania dobrych obyczajów, słusznych interesów klientów. Winien więc podejmując działalność posiadać odpowiednie uprawnienia i kwalifikacje zawodowe. Należy zatem odróżnić wykształcenie ogólne od poszerzania posiadanej już wiedzy ogólnej poprzez dokształcania, podnoszenie posiadanych kwalifikacji zawodowych w drodze różnorodnych szkoleń i kursów odpowiadających profilowi działalności podatnika. Zdobycie wykształcenia ogólnego jest sprawą osobistą podatnika i inwestowaniem w samego siebie. Dlatego też wydatki poniesione na kształcenie na studiach zaocznych nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy. Natomiast można uznać za koszty w rachunku podatkowym wydatki poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na poszerzanie wiedzy w drodze kursów i szkoleń, poprzez dokształcanie, podwyższanie zdobytych wcześniej kwalifikacji o niezbędne w celu uzyskania lub zwiększenia przychodu.