Temat interpretacji
Stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę:
Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. Posiada Pan własny tabor samochodowy, którym przewozi towary w kraju i za granicą. Część usług wykonuje Pan osobiście a niektóre usługi wykonywane są przez zatrudnionego na umowę o pracę kierowcę, gdzie czas przebywania w podróży służbowej jest niejednokrotnie dłuższy niż 8 godzin. Z powodu tego wypłaca Pan kierowcy odpowiednią część diety wg stawek określonych w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U.Nr 236 poz.1990 ze zm.), a także wg stawek określonych w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.),W dniu 14 czerwca 2005r., złożony wniosek uzupełnil Pan o kserokopię umowy o pracę, z której wynika, że miejscem wykonywania pracy przez pracownika jest siedziba firmy.
Stanowisko w sprawie:
Uważa Pan, że kierowcy będącemu pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy, zatrudnionemu u podatnika świadczącego usługi transportowe, przysługuje dieta z tytułu podróży służbowej, która u tego podatnika stanowi koszt uzyskania przychodu.
Ocena prawna stanowiska:
Zgodnie z art. 22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 w/w ustawy. W odniesieniu do pracowników, żaden przepis art. 23 ust.1 w/w ustawy nie zawiera zakazu, czy też ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę na wypłatę diety z tytułu podróży służbowej.
Jednakże zarówno w przypadku podróży na obszarze kraju czy też poza jego granicami musi zostać spełniony podstawowy warunek, a mianowicie pracownik musi odbyć podróż służbową.
Cyt. wyżej ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia "podróż służbowa pracownika". Wobec tego należy kierować się treścią art. 77 §1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (j.t. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), który stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.Jednocześnie art. 29 § 1 Kodeksu pracy wymaga, aby miejsce wykonywania pracy przez pracownika było zapisane w treści umowy o pracę. Przepisy prawa pracy nie zawierają jednak definicji "stałego miejsca pracy".
W orzecznictwie sądowym dominuje pogląd, że pod pojęciem miejsca pracy rozumie się stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału lub w inny dostatecznie wyrażony sposób, w którym ma nastąpić dopełnienie świadczenia pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 kwietnia 1985r., sygn. akt I PR 19/85).
Z przedłożonej w dniu 14.06.2005r. umowy o pracę wynika, że miejscem wykonywania pracy przez kierowcę są S..., ul. Ł..., a więc siedziba pracodawcy.
Powyższe nie oznacza jednak, że w każdym przypadku wyjazd kierowcy poza siedzibę pracodawcy w związku z wykonywaniem pracowniczych czynności prowadzenia pojazdu stanowi podróż służbową.
Istotę czynności pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy stanowią bowiem stałe wyjazdy do różnych miejscowości, a nie praca w siedzibie pracodawcy. Potwierdza to stan faktyczny przedstawiony przez Pana w złożonym wniosku, z którego wynika, że czynności Pana oraz zatrudnionego w charakterze kierowcy pracownika polegają na przewozie towarów w kraju jak i za granicą.
Wykonywanie powyższych obowiązków stanowi więc istotę świadczonej przez kierowcę pracy i nie może być utożsamiane z podróżą służbową, gdyż w pojęciu tej podróży nie mieści się stałe pokonywanie odległości w związku z wykonywaniem czynności prowadzenia pojazdu.Odmienna interpretacja skutkowałaby tym, że praca kierowców w praktyce sprowadzałaby się do odbywania podróży służbowych.
Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 kwietnia 2001r. (sygn. akt I PKN 350/00) nie jest podróżą służbową stałe wykonywanie zadań w różnych miejscowościach, których wyboru i terminu pobytu dokonuje każdorazowo sam pracownik w ramach uzgodnionego rodzaju pracy.Skoro praca kierowcy nie może być identyfikowana z odbywaniem podróży służbowych, to tym samym brak jest podstaw do wyliczenia diet za czas tych podróży wg zasad określonych w wyżej cyt. rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.
Wypłacane pracownikowi z tego tytułu kwoty powinny być opodatkowane jako przychód pracownika ze stosunku pracy w roumieniu art. 12 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jako wynagrodzenia mogą być zaliczone przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że stanowisko zajęte przez Pana w tej sprawie jest nieprawidłowe.