Temat interpretacji

Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika, z dnia 14.03.2005r o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i bieżących kosztów eksploatacji budynku wykorzystywanego do prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej, stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, której przychody opodatkowane są podatkiem liniowym. Do celów rozliczeń podatkowych Podatnik prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Od kwietnia 2005r., na działce budowlanej, stanowiącej jego własność, Podatnik przewiduje rozpoczęcie budowy budynku, który według projektu i wydanego pozwolenia na budowę stanowi budynek mieszkalny jednorodzinny z częścią biurową.

Podatnik zamierza budynek ten w całości wykorzystywać na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Po zakończeniu budowy, Podatnik ustali wartość początkową budynku na podstawie wszystkich faktur związanych z budową. W oparciu o tak ustaloną wartość początkową budynku, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, Podatnik będzie naliczał odpisy amortyzacyjne, a z chwilą rozpoczęcia eksploatacji- w koszty prowadzonej działalności zaliczy wszystkie wydatki związane z eksploatacją budynku.

Ponieważ w pozwoleniu na budowę budynek jest określony jako budynek mieszkalny z częścią biurową, wątpliwość Podatnika sprowadza się do ustalenia, czy wydatki związane z całym procesem budowy będzie mógł uznać za podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych oraz czy do kosztów uzyskania przychodów będzie mógł zaliczyć bezpośrednio wydatki związane z eksploatacją tego budynku.

Zdaniem Podatnika, mimo iż w wydanym pozwoleniu na budowę zatwierdzono projekt budynku jako mieszkalnego z częścią biurową, nie ma przeszkód by budynek ten w całości był wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej. Strona dodała ponadto, iż nikt nie będzie w nim zameldowany, ani nie będzie w nim mieszkał, a wszystkie pomieszczenia w budynku będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w ocenie Podatnika naliczonymi odpisami amortyzacyjnymi budynku, stanowiącego środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej oraz kosztami jego bieżącej eksploatacji będzie mógł obciążać bezpośrednio koszty prowadzonej działalności.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity - Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem tych, które ustawa wymienia w art. 23 ust. 1 ustawy.

Art. 22 ust. 8 stanowi, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22a ustawy, za środki trwałe uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Odpisów amortyzacyjnych, w myśl art. 22a w związku z art. 22g ust. 1 pkt 2) ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środka trwałego, którą w przypadku wytworzenia środka trwałego stanowi koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia, w świetle art. 22g ust. 4 ustawy, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w myśl art. 22h ust. 1 pkt. 1) ustawy, od wartości początkowej środka trwałego, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku, gdy dla celów prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywana jest tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, w myśl art. 22 f ust. 4 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Treść art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów mogą być wydatki, które pozostają w bezpośrednim związku ze źródłem przychodów i zostały poniesione w celu jego osiągnięcia oraz że nie zalicza się do nich kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

W przypadku używania środków trwałych kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne naliczone zgodnie z przytoczonymi przepisami prawa.

Z definicji środków trwałych zawartej w cytowanym art. 22 a ustawy wynika, że środkiem trwałym mogą być budynki stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania i bez znaczenia dla uznania budynku za środek trwały pozostaje okoliczność dokonanej kwalifikacji budynku w projekcie budowlanym.

Ponieważ Podatnik zamierza w prowadzonej działalności wykorzystywać w całości wybudowany budynek, zatem z chwilą, gdy budynek ten będzie kompletny i zdatny do użytku, może być wprowadzony do ewidencji środków trwałych i od miesiąca następnego po miesiącu, w którym zostanie wprowadzony do ewidencji w myśl art. 22 h ust. 1 pkt 1 ustawy, mogą być naliczane odpisy amortyzacyjne od wartości ustalonej według rzeczywistych kosztów jego wytworzenia (wybudowania).

Natomiast wydatki związane z bieżącą eksploatacją stanowić będą koszty prowadzonej działalności gospodarczej na ogólnych zasadach, określonych w art. 22 ust. 1 ustawy.