Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 10 marca (data wpływu do organu: 10.03.2005 r.), w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego w złożonym piśmie stanu faktycznego wynika, iż jest Pani osobą niepełnosprawną posiadającą stosowne orzeczenie lekarskie. W roku podatkowym 2005 nabyła Pani konia wierzchowego w drodze kupna z przeznaczeniem do zabiegów hippoterapii.
W bieżącym roku podatkowym ponosi Pani również wydatki związane z jego utrzymaniem, jak np.: opłata za stanowisko w stajni, pasza, badania weterynaryjne itp.
Przy czym, w rozumieniu organu podatkowego użyte we wniosku określenie, iż jest Pani osobą posiadającą ?stosowne orzeczenie lekarskie? oznacza, iż spełnia Pani chociażby jeden z warunków, o których mowa w art. 26 ust. 7d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm), który stanowi, iż warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z przedstawionego stanowiska wynika, iż wydatki te stanowią podstawę do zastosowania ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

Problem w niniejszej sprawie sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii, czy w przedstawionym stanie faktycznym poniesione wydatki na cele rehabilitacyjne są podstawą do odliczenia ich od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie ze wspomnianym art. 26 ust. 1 pkt 6) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu m. in. kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie zaś z treścią art. 26 ust. 7a pkt 3) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6) uważa się wydatki poniesione na:
1) adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2) przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4) zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5) odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6) odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo - leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7) opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 2.280 zł,
8) utrzymanie przez osoby niewidome, o których mowa w pkt 7, psa przewodnika - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty określonej w pkt 7,
9) opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10) opłacenie tłumacza języka migowego,
11) kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12) leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13) odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
a) osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
b) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),
14) używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
15) odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
a) na turnusie rehabilitacyjnym,
b) w zakładach, o których mowa w pkt 6,
c) na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.

Jak wynika z powyższego, przepis ów, zawiera zamknięty katalog wydatków wskazanych przez ustawodawcę, jako uprawniających przy spełnieniu innych warunków określonych w ustawie, do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Skoro w przedmiotowym katalogu ustawodawca nie uwzględnił wydatków poniesionych na cele wskazane przez Panią w złożonym wniosku, to nie mogą być one również przedmiotem ulgi podatkowej, o której mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodać należy, iż wszelkie ulgi podatkowe tworzą wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, a zatem niedopuszczalna jest ich rozszerzająca interpretacja.
Wobec faktu, iż przedstawione przez Panią stanowisko w opisanym stanie faktycznym pozostaje w sprzeczności, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - orzeczono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
1. dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
2. nie jest wiążąca dla podatnika wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
1. Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków?Krowodrza w terminie siedmiu dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.
2. Zgodnie, z art. 222, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej żalenie na postanowienie wydane przez organ podatkowy powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.