Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku - Komornika Sądowego w Gdańsku z dnia 25.07.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie czy w przypadku zasądzenia przez Sąd kwot ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w kwocie netto Komornik powinien od kwoty netto pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, czy obowiązek ten ciąży na dłużniku

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Komornik pismem z dnia 25.07.2005 r. wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w praktyce zdarza się, że Komornik otrzymuje wyrok Sądu Pracy zasądzający należności ze stosunku pracy w kwocie netto. Komornik nie ma możliwości zmiany wyroku niezależnego Sądu i egzekwowania wraz z zasądzoną kwotą netto należnych podatków oraz składek (brak podstawy prawnej).

W złożonym wniosku zadano pytanie: czy w przypadku zasądzenia przez Sąd kwot ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym w kwocie netto Komornik powinien od kwoty netto pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, czy obowiązek ten ciąży na dłużniku

Komornik uważa, że w przypadku zasądzenia wynagrodzenia przez Sąd w kwocie netto właściwym do pobrania i przekazania zaliczki na podatek dochodowy jest dłużnik (zakład pracy wierzyciela). Komornik nie ma możliwości ubruttowienia egzekwowanej kwoty, ponieważ wykraczałoby to poza zakres kwot zasądzonych przez Sąd. Również pobrane zaliczki na poczet podatku dochodowego od wyegzekwowanej kwoty netto zdaniem Komornika jest nieprawidłowe i krzywdzące dla wierzyciela, gdy otrzyma wynagrodzenie netto zmniejszone o zaliczkę na poczet podatku dochodowego.

Zgodnie z treścią art. 9 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 31 ustawy z dnia 26.07.1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) osoby fizyczne , osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Jak wynika z przepisu art. 8 w związku z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 - Ordynacja podatkowej (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późniejszymi zmianami) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczania i pobrania od podatnika podatku (zaliczki na podatek) i wypłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Do obliczania zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zobowiązane są tylko i wyłącznie określone podmioty. Jednym podmiotem zobowiązanym i uprawnionym przez przepisy do poboru zaliczek na podatek od dochodu ze stosunku pracy i pokrewnych był jak dotąd zakład pracy. Żaden inny podmiot nie mógł wykonywać obowiązków płatnika zaliczek od dochodów ze stosunku pracy.

Z dniem 01.01.2005 roku ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych po zmianie wynikającej z ustawy z dnia 08.11.2004 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 263, poz. 2619) nałożyła na komorników sądowych nowe obowiązki. Bowiem zgodnie z przepisami art. 42e ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami) w przypadku gdy za płatnika , o którym mowa w art. 31, wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje komornik sądowy lub inny podmiot niebędący następcą prawnym płatnika, przejmujący jego zobowiązania wynikające ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, jest on obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy obliczonej według stawki 19%.

Jak stanowi ust. 2 art. 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy obliczaniu zaliczki uwzględnia się:

1. koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy (tj. 102,25 zł. miesięcznie), składki na ubezpieczenie społeczne, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt. 2 lit. b w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, potrącone w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do ust. 3 art. 42e w/w ustawy zaliczkę obliczoną zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1 i 2 zmniejsza się o kwotę:

- o której mowa w art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

2. składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w danym miesiącu, zgodnie z odrębnymi przepisami, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w/w ustawy (tj. w części nieprzekraczającej 7,75 podstawy jej wymiaru).

Art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1 i 2 w/w ustawy stanowi, iż płatnik przekazuje kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20-go miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrał zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osoba fizyczną według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności przesyłając równocześnie deklarację PIT-4. Zobowiązany jest on również przesłać informację Pit-11/8B podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym. Jeżeli obowiązek poboru zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, obowiązany jest przesyłać informację Pit-11/8B podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka.

Zgodnie z ust. 4 art. 42e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 38 ust. 1 i art. 39 ust. 1 i 2 w/w ustawy stosuje się odpowiednio.

Cytowane przepisy jednoznacznie wskazują, że obowiązek poboru, wpłaty zaliczek na podatek dochodowy a także przesłania deklaracji Pit- 4 oraz informacji Pit-11/8B ciąży na komorniku.

W związku z powyższym komornik - jako płatnik zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych powinien pobrać od kwoty wyegzekwowanej od dłużnika (zakładu pracy). Będzie ona punktem wyjścia do obliczenia wysokości zaliczki (według zasad określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem wskazane jest podzielenie całości wyegzekwowanego dochodu na części odpowiadające należnościom za konkretne miesiące i obliczenie osobno zaliczki na podatek od każdej takiej miesięcznej części wyegzekwowanego przychodu.

Zatem stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.