Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 16.05.2005 roku, który wpłynął w dniu 17.05.2005 r., (uzupełnionym pismem z dnia 06.06.2005 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości rozliczania i wpisywania do księgi kosztów korzystania z lokalu w zamian za świadczone usługi terapeutyczne jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E
W dniu 17.05.2005 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek ten uzupełniono pismem z dnia 06.06.2005 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z przedmiotowego wniosku wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług terapeutycznych. Działalność prowadzona jest w gabinecie na terenie Domu Dziennego Pobytu Ośrodka Pomocy Społecznej. W celu wykonywania działalności zawarł podatnik porozumienie z Dyrektorem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (MOPS) o możliwości korzystania z ww. gabinetu w zamian za świadczenie usług dla podopiecznych MOPS. Zatem nie płaci za wynajem gabinetu, ale w zamian za to prowadzi spotkania z podopiecznymi MOPS przez 6 godzin w miesiącu.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego, podatnik uważa, że należy wycenić wartość jego pracy tj. 6 godzin przepracowanych w zamian za wynajęcie gabinetu i w tej sytuacji wyliczoną kwotę zaksięgować w księdze przychodów i rozchodów jako przychód i jednocześnie jako koszt uzyskania przychodu z tyt. prowadzonej działalności.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że zajęte przez podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe, co wynika z przytoczonych niżej przepisów prawa podatkowego.
Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust.1 pkt 3 uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielnych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Natomiast za koszty uzyskania przychodów uważa się - w świetle art. 22 ust. 1 tej ustawy - wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
W ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) ustawodawca uregulował instytucję umów dwustronnie obowiązujących.
W myśl art. 487 § 2 cytowanej ustawy umowa jest wzajemna, gdy obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej. Umowa wzajemna mieści się w ramach odpłatnych czynności prawnych i charakteryzuje się tym, że każda ze stron uzyskuje jakąś korzyść majątkową - niekoniecznie w postaci pieniężnej, lecz mogą to być także świadczenia innego rodzaju (usługi, rzeczy, inne prawa), byleby podlegały ocenie pieniężnej.
Z kolei w art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego ustawodawca uregulował kwestię umowy najmu. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Zgodnie z § 2 powyższego artykułu, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Zatem jak wynika z cytowanego przepisu, najem jest umową, na mocy której obie strony zobowiązują się wzajemnie spełniać na swoją rzecz świadczenia: wynajmujący zobowiązuje się oddać rzecz najemcy do używania, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Czynsz ten może być oznaczony w pieniądzu jak też w świadczeniach innego rodzaju np. w formie świadczenia usług, świadczenia rzeczy zamiennych (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego). Z powyższego wynika, że umowa najmu jest umową odpłatną i wzajemną.
Z opisanego w piśmie stanu faktycznego wynika, że w zamian za korzystanie z gabinetu podatnik świadczy usługi terapeutyczne, a zatem należy uznać, iż jest to umowa najmu odpłatna i wzajemna a między świadczeniami obu stron występuje ścisły związek. Taka zaś umowa, niezależnie od formy płatności należnego czynszu (w tym przypadku ekwiwalent należnego czynszu stanowi wartość świadczonej wzajemnie usługi), jest umową najmu lokalu.
Oznacza to, że MOPS i podatnik są zobowiązani do wyceny świadczonych usług i dokonania z tego tytułu rozliczenia w zakresie podatku dochodowego. Jednakże sama wycena tych usług nie stanowi podstawy wpisywania do księgi podatkowej przychodów i kosztów z tytułu zawartej umowy wzajemnej.
Zasady dokonywania zapisów w księdze reguluje rozporządzenie Ministra Finansów 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475).
Zgodnie z § 12 pkt 3 tego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:
1) faktury VAT, w szczególności faktury VAT, marża, faktury VAT RR, faktury VAT KOMIS, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące,
2) inne dowody wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych,
- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
Z kolei w § 14 wymienione są rodzaje wydatków, na które mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Dowody takie mogą dotyczyć wyłącznie:
1) zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2) zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3) wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4)zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5) kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6) zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8) opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i notarialnych;
9) wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
Jak wynika z powyższego dowód wewnętrzny wystawiany jest samodzielnie przez podatnika tylko w okolicznościach ściśle określonych przez rozporządzenie. Nie może być zatem wystawiony w celu udokumentowania transakcji wynikającej z zawartej przez podatnika umowy najmu. Koszt z tytułu zawartej umowy najmu powinien być zatem udokumentowany dowodem wymienionym z § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia czyli fakturą lub rachunkiem wystawionym przez wynajmującego, lub innym dowodem wymienionym w § 13 pkt 5 rozporządzenia. W przypadku bowiem nie zachowania wymogów określonych dla sposobu dokumentowania wydatków nie jest możliwe zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu na podstawie wszelkich innych reguł dowodzenia okoliczności poniesienia wydatków.
Zgodnie z § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur za które uznaje się również rachunki wystawiane przez podatników nie obowiązanych do wystawiania faktur - co wynika z § 20 pkt 5 rozporządzenia Min. Fin. z dnia 25.05.2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania (...) (Dz. U. Nr 95, poz. 798). Zatem określoną przez podatnika wartość usług terapeutycznych wykonanych dla MOPS powinien on udokumentować rachunkiem i na tej podstawie dokonać zapisu w księdze przychodów i rozchodów.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.