Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zgromadzone przez kontrahenta środki, które następnie zostają wykorzystane na usługi świadczone przez Spółkę, lub otrzymane przez klienta przelewem, nie podlegają opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli dzienna wypłata premii nie przekracza 760 zł.

W przypadku przekroczenia kwoty 760 zł podatek zostanie pobrany od całości tej kwoty w wysokości 10%.

Ad. 2.

Spółka nie będzie zobowiązana więc do sporządzania deklaracji PIT po zakończeniu roku podatkowego.

Uzasadnienie stanowiska Spółki.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 wolne od podatku dochodowego są nagrody związane ze sprzedażą premiową, jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza 760 zł.

Zgodnie z pismem MF z dnia 29.04.1998 r. nr PO 2/HD6065/97/0912 sprzedaż premiowa związana jest z nagrodą w określonej wysokości przyznawaną każdemu nabywcy, który spełni wymagane warunki.

Celem sprzedaży premiowej nie jest obniżenie jednostkowej ceny towaru, usługi lecz zmotywowanie kontrahentów firmy do współpracy.

Celem Spółki jest motywacja kontrahentów do korzystania z jej usług, w związku z czym przyznaje nagrodę w postaci 25 punktów za każde odebrane dwie minuty połączenia lub każdy sms. 1000 punktów = 1zł.

Zgromadzone na swoim koncie punkty klient może wymienić na usługi świadczone przez Spółkę lub złożyć dyspozycję do wypłaty gotówki.

Jeżeli dzienna wypłata nagród nie przekroczy kwoty 760 zł i wypłata ta nie dotyczy działalności gospodarczej prowadzonej przez klienta, wypłaty te na podstawie ww. powołanego przepisu, korzystają ze zwolnienia przedmiotowego.

W przypadku przekroczenia dziennej wypłaty w wysokości 760 zł, od całości tej wypłaty zostanie pobrany zryczałtowany podatek w wysokości 10%.

Spółka nie będzie zobowiązana do sporządzenia rocznej deklaracji o podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, do źródeł przychodów zalicza się przychody z innych źródeł, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie w szczególności dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustalenie wartości przychodu otrzymanego przez podatnika w postaci nieodpłatnego świadczenia reguluje art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą, która związana jest z doradztwem w zakresie informatyki. W przyszłości Spółka planuje rozpocząć działalność w zakresie telekomunikacji, która miałaby polegać na świadczeniu usług telekomunikacyjnych na rzecz osób fizycznych. Aby zachęcić konsumenta do korzystania z usług, Spółka przedstawi swoim klientom promocję: w zamian za każde dwie minuty połączenia (lub każdy sms) przychodzący na numer klienta (udostępniony przez Spółkę), klient otrzymuje premię w wysokości 25 punktów. Klient zgromadzone punkty może zamienić na usługi świadczone przez Spółkę, bądź otrzymać je przelewem. 1000 punktów = 1 zł. Zgodnie z regulaminem Spółki warunkiem otrzymania premii przez kontrahenta będzie doprowadzenie do wysłania sms na numer telefonu udostępniany przez Spółkę lub doprowadzenie do odbioru przynajmniej dwuminutowego połączenia. Minimalna kwota wypłaty to 10 zł. Wypłata zostaje zrealizowana po złożeniu dyspozycji przez klienta. Do tego czasu punkty są gromadzone na koncie klienta.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Co do zasady, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 w wysokości 10% wygranej nagrody.

Należy podkreślić, iż o zasadności kwalifikacji świadczeń podatników nie może decydować nazwa określonej czynności prawnej, nadana przez strony. Przesądzające znaczenie ma rzeczywisty charakter danego zdarzenia gospodarczego (czynności prawnej).

Aby wartość nagród związanych ze sprzedażą premiową zwolniona była z podatku dochodowego, spełnione muszą być warunki:

• nagroda związana być musi ze sprzedażą premiową,

• jednorazowa wartość nagrody nie może przekroczyć kwoty 760 zł,

• sprzedaż premiowa nie dotyczy nagród otrzymanych przez osoby w związku z prowadzoną przez nie pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Pomimo, że ustawodawca posłużył się w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażeniem sprzedaż premiowa, to jednak nie sformułował tego pojęcia w ustawie. Sprzedaż premiowa nie została również uregulowana w ustawie Kodeks cywilny, jako jeden ze szczególnych rodzajów sprzedaży. W związku z powyższym dla potrzeb zastosowania przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy konieczne jest ustalenie definicji sprzedaży premiowej w oparciu o dostępne reguły wykładni.

Stosując wykładnię językową wyrażenia sprzedaż premiowa zauważyć należy, iż składa się ono z dwóch elementów, wymagających zdefiniowania, mianowicie terminu sprzedaż oraz premiowa.

Pojęcie umowy sprzedaży zostało zdefiniowane i uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) i tak treść art. 535 i następnych stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedawcy cenę. Sprzedaż jest zatem umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Z istoty swej umowa ma charakter odpłatny. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa.

Termin premia, premiowa nie został zdefiniowany w przepisach podatkowych, ani też cywilnoprawnych. Z uwagi na powyższe koniecznym jest dokonanie wykładni językowej przedmiotowego pojęcia. Za premię uznać należy nagrodę za coś, dodatkowe wynagrodzenie za wykonanie czegoś (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Innymi słowy pojęcie to służy dla określenia świadczenia, które otrzymuje ktoś, kto zachował się w sposób określony przez przyznającego premię. Przymiotnik premiowy należy zatem rozumieć jako odnoszący się do powyżej zdefiniowanej premii. Należy także zwrócić uwagę na przepis art. 353 § 1 ustawy Kodeks cywilny, który stanowi, że zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Natomiast zgodnie z § 2 art. 353 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Zatem strony umowy sprzedaży mogą wzbogacić treść łączącego je stosunku w granicach swobody kontraktowania, tzn. mogą wprowadzić do niego określone postanowienia, których treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) sprzedaży, ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Do tego rodzaju postanowień należy zobowiązanie sprzedawcy do spełnienia dodatkowego świadczenia (nagrody) w przypadku zakupu przez kupującego określonego towaru. Postanowienia takie stanowią elementy dodatkowe, zastrzeżone w treści umowy przez strony.

Co do zasady, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 w wysokości 10% wygranej lub nagrody.

W związku z tym, mając na uwadze powyższe ustalenia i powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, iż sprzedaż premiowa jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii.

W świetle powyższego akcję promocyjną, jaką Spółka zamierza przeprowadzić w celu zachęcenia klientów do korzystania z usług Spółki można uznać za sprzedaż premiową. Jednakże, z uwagi na to, że w przedmiotowej sprawie klienci Spółki będą otrzymywać premię w postaci punktów zamienianych następnie na usługi świadczone przez Spółkę, bądź otrzymane przelewem, jeżeli dzienna wypłata premii nie przekroczy 760 zł, nie można zatem uznać, że zostaną spełnione przesłanki do zastosowania przedmiotowego zwolnienia, bowiem dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy jednorazowa, a nie dzienna wartość nagrody nie może przekroczyć kwoty 760 zł.

W konsekwencji, otrzymywana przez klienta Spółki nagroda nie będzie podlegała zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowić będzie przychód podlegający opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zgodnie z treścią powołanego powyżej art. 30 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy.

Na Spółce, jako płatniku ciążył będzie obowiązek wynikający z treści art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5 oraz 10.

Stosownie do art. 42 ust. 1-1a ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-8AR).

Reasumując, w świetle powołanych powyżej przepisów prawa i przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wartość zgromadzonych przez klienta Spółki punktów w zamian za połączenia przychodzące oraz sms, a potem wykorzystanie ich na usługi świadczone przez Spółkę lub otrzymanie ich przelewem, w sytuacji gdy dzienna wypłata premii nie przekracza 760 zł podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych, z uwagi na to, że dla skorzystania ze zwolnienia w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednorazowa, a nie dzienna wartość nagrody nie może przekroczyć kwoty 760 zł. Spółka, jako płatnik obowiązana będzie do poboru zryczałtowanego 10% podatku dochodowego od przedmiotowej nagrody. Tym samym, po zakończeniu roku podatkowego na Spółce nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia deklaracji PIT dla klientów Spółki, bowiem zgodnie z treścią art. 42 ust. 1a ww. ustawy Spółka zobowiązana będzie do sporządzenia i przesłania do właściwego urzędu skarbowego rocznej deklaracji PIT-8AR.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 376 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie