Temat interpretacji

możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej na niepełnosprawnego brata (pytanie nr 1)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2018 r. (data wpływu 7 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej na niepełnosprawnego brata (pytanie nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 i art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 maja 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.255.2018.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 maja 2018 r. (data doręczenia 28 maja 2018 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 maja 2018 r. (data wpływu 6 czerwca 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 2 czerwca 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Brat Wnioskodawcy od urodzenia jest dorosłą osobą niepełnosprawną. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane na stałe. Jest osobą niezdolną do pracy i wymagającą stałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Obecnie ma 51 lat, posiada rentę rodzinną po zmarłym ojcu oraz dodatek pielęgnacyjny wypłacany z ZUS. Matka, która na dzień złożenia wniosku ma 85 lat, opiekuje się nim, a Wnioskodawca wraz z rodziną jej w tym pomagają. Matka ma rentę zdrowotną w wysokości około 900 zł. W związku z tym, że jest upośledzony fizycznie, jak i umysłowo, jako osoba dorosła nie mógł sam podejmować decyzji i w 1996 r. został ubezwłasnowolniony przez Sąd rodzinny, a jego opiekunem prawnym został Wnioskodawca, jako jego brat, na prośbę matki, która już w tamtym czasie miała problemy ze zdrowiem i bała się, że gdyby jej zabrakło byłby problem co dalej z jej chorym synem. Wiązało się to również ze stawianiem w Sądzie Rodzinnym co jakiś czas i pisaniem sprawozdań na temat egzystencji jej dziecka, co dla starszej osoby jest kłopotliwe.

Wnioskodawca wskazał, że matka nigdy nie zrzekła się praw rodzicielskich, ani nigdy jej tych praw nie odebrano. Dzisiaj, mimo swego wieku, nadal się nim opiekuje, chociaż nie wszystko jest wstanie przy nim zrobić i czasem sama wymaga opieki. Z bratem z wiekiem jest coraz gorzej, ma problemy z krążeniem w nogach, co utrudnia mu poruszanie się, nie ma czucia przy czynnościach fizjologicznych i od kilku lat korzysta z pieluchomajtek. Brat Wnioskodawcy ma również problemy z żołądkiem, co powoduje biegunki. Brat wraz z matką mieszkają w domu, który jest własnością Wnioskodawcy i Jego żony. Ww. prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, a więc ze swoich dochodów Wnioskodawca musi dokładać się do opłacania rachunków oraz remontów.

Wnioskodawca podał, że w marcu 2012 r. musiał zrezygnować z pracy i pomóc w opiece nad bratem, jeszcze bardziej niż zwykle, gdyż matka podupadła na zdrowiu. Taka sytuacja, miała miejsce do marca 2017 r. Wnioskodawca pobrał z opieki społecznej zasiłek opiekuńczy w wysokości 520 zł. Nie mógł zostać opiekunem faktycznym brata, gdyż według ustawy o świadczeniach rodzinnych, jego rodzic żyje, ma prawa rodzicielskie i nie ma orzeczenia o pierwszej grupie (matka Wnioskodawcy ma drugą grupę). Rodzinę Wnioskodawcy utrzymywała praktycznie tylko Jego żona, gdyż te 520 zł to bardzo małe pieniądze a życie było coraz droższe. Wnioskodawca wskazał, że córka studiowała w , więc jak tylko matka podreperowała sobie zdrowie, to w marcu 2017 r. Wnioskodawca podjął ponownie pracę. Ich życie wygląda tak, że Jego matka sama zostaje w tygodniu z bratem, jeden lub dwa dni, bo żona ma pracę turnusową, a czasem, gdy matka źle się czuje, a żona ma dniówkę to płacą starszej pani, która przychodzi i pomaga matce. Wnioskodawca, jak tylko ma wolne dni lub też po pracy, załatwia wszystkie sprawy związane z lekami, dentystami, zakupem pieluchomajtek i resztą spraw związanych z bratem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że dotyczy on 2017 r. Wnioskodawca postanowieniem Sądu z dnia 20 lutego 1996 r. został ustanowiony opiekunem prawnym swojego brata, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności (całkowitej niezdolności do pracy). Brat Wnioskodawcy ma ustaloną rentę oraz od 1991 r. otrzymuje dodatek pielęgnacyjny. Na Wnioskodawcy zgodnie z art. 128 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ciąży obowiązek alimentacyjny. Wnioskodawca, ze względu na ograniczoną możliwość samodzielnej egzystencji brata, zapewnia mu opiekę oraz uczestniczy w procesie jego leczenia, codziennego funkcjonowania. Wnioskodawca uzyskuje dochody opodatkowane wg skali podatkowej, o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie rozlicza się w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani w sposób określony w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazał, że brat otrzymuje dodatek pielęgnacyjny od 1991 r. Wnioskodawca za 2017 r. składał wspólne zeznania podatkowe z małżonką. Małżonka Wnioskodawcy nie jest ustanowiona opiekunem prawnym brata męża. Dochody Wnioskodawcy wraz z małżonką nie przekroczyły w 2017 r. kwoty 112 000 zł. W okresie 2017 r. matka Wnioskodawcy nie korzystała z odliczenia ulgi prorodzinnej na swojego syna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

, sformułowane we wniosku i jego uzupełnieniu:

1. Czy jako opiekun prawny brata, który jest osobą niepełnosprawną Wnioskodawca ma prawo do skorzystania w 2017 r. z ulgi prorodzinnej, o której mowa w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:
2. wykonywał władzę rodzicielską.
3. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało.

- w związku z art. 27f ust. 6 zgodnie z którym, przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego?

1. Czy w przypadku, gdy w latach 2012 2017 Wnioskodawca zmuszony był zrezygnować z pracy i podjąć opiekę nad bratem ze względu na stan zdrowia matki i nie posiadał dochodu i rozliczał się wraz z pracującą żoną, czy może tę ulgę odliczyć od podatku dochodowego swojej żony?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Mu prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej, albowiem spełnia On kryteria formalne oraz materialne uprawniające do odliczenia od podatku kwoty 92 zł 67 gr za każdy miesiąc w roku podatkowym.

Wnioskodawca jest opiekunem prawnym brata, który z Nim zamieszkuje. Brat jest osobą pełnoletnią o orzeczonym stopniu niepełnosprawności, całkowicie ubezwłasnowolnioną, otrzymującą dodatek pielęgnacyjny oraz rentę socjalną.

Brat nie przebywał w instytucjach zapewniających całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Wnioskodawca sprawuje nad bratem faktyczną opiekę, ponieważ nie jest on zdolny do samodzielnej egzystencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosowanie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
2. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
3. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a);

1. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
2. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
3. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
4. 166,67 zł na trzecie dziecko,
5. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przy czym zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c powołanej ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-5, stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 tej ustawy wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawowo zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 powołanej ustawy, zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Powołany wyżej przepis art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na obowiązek przedstawienia przez podatnika dokumentów potwierdzających prawo do skorzystania z ulgi. Poza zaświadczeniami i oświadczeniami wymienia on też inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia. W przypadku pełnoletniego niepełnosprawnego dziecka należy posiadać dokumenty potwierdzające, że dziecko otrzymywało zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, oraz że na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny wobec dziecka i był on wykonywany.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w przypadku wychowywania dziecka pełnoletniego, o którym mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek alimentacyjny zdefiniowany został w art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), jako obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Obowiązek ten obciąża, w myśl art. 129 ww. Kodeksu, zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi. Jednakże, stosownie do art. 130 powołanej ustawy, obowiązek jednego małżonka do dostarczania środków utrzymania drugiemu małżonkowi po rozwiązaniu lub unieważnieniu małżeństwa albo po orzeczeniu separacji wyprzedza obowiązek alimentacyjny krewnych tego małżonka. Z powyższego przepisu wynika, że obowiązek alimentacyjny krewnych małżonka (w tym rodziców) nie powstaje dopóki nie zajdą okoliczności wskazane w art. 132 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią tego przepisu obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności powstaje dopiero wtedy, gdy nie ma osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo gdy osoba ta nie jest w stanie uczynić zadość swemu obowiązkowi lub gdy uzyskanie od niej na czas potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami.

Stosownie do art. 133 § 1 ww. ustawy, rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Natomiast stosownie do art. 133 § 2 tej ustawy, poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 ustawy). Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego, w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego (art. 135 § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy).

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, wykonują obowiązek alimentacyjny względem pełnoletniego dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności utrzymując je, a ponadto zapewniając stałą lub długotrwałą opiekę lub pomoc innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz stale współdziałając na co dzień w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji uprawnione są do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, zaznaczyć należy, że prawo do ulgi w stosunku do pełnoletniego dziecka, które spełnia warunki z art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ma już własne dziecko - będzie miał podatnik, utrzymujący to pełnoletnie dziecko w związku z ciążącym na nim obowiązkiem alimentacyjnym (albo pełniący funkcję opiekuna prawnego lub pełniący funkcję rodziny zastępczej) - pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek określonych w art. 27f.

Z wniosku wynika, że dorosły brat Wnioskodawcy od urodzenia jest osobą niepełnosprawną. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane na stałe. Jest osobą niezdolną do pracy i wymagającą stałej opieki i pomocy innych osób w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Obecnie ma 51 lat, posiada rentę rodzinną po zmarłym ojcu oraz dodatek pielęgnacyjny wypłacany z ZUS. Matka, która na dzień złożenia wniosku ma 85 lat, opiekuje się nim, a Wnioskodawca wraz z rodziną jej w tym pomagają. W związku z tym, że brat Wnioskodawcy jest upośledzony fizycznie, jak i umysłowo, jako osoba dorosła nie mógł sam podejmować decyzji i w 1996 r. został ubezwłasnowolniony przez Sąd rodzinny, a jego opiekunem prawnym został Wnioskodawca, jako jego brat, na prośbę matki, która już w tamtym czasie miała problemy ze zdrowiem i bała się, że gdyby jej zabrakło byłby problem co dalej z jej chorym synem. Brat wraz z matką mieszkają w domu, który jest własnością Wnioskodawcy i Jego żony. Ww. prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, a więc ze swoich dochodów Wnioskodawca musi dokładać się do opłacania rachunków oraz remontów. Wnioskodawca, jak tylko ma wolne dni lub też po pracy, załatwia wszystkie sprawy związane z lekami, dentystami, zakupem pieluchomajtek i resztę spraw związanych z bratem. Na Wnioskodawcy zgodnie z art. 128 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, ciąży obowiązek alimentacyjny. Wnioskodawca, ze względu na ograniczoną możliwość samodzielnej egzystencji brata, zapewnia mu opiekę oraz uczestniczy w procesie jego leczenia, codziennego funkcjonowania. Dochody Wnioskodawcy wraz z małżonką nie przekroczyły w 2017 r. kwoty 112 000 zł.

Zatem, skoro w 2017 r. Wnioskodawca wypełniał ciążący na Nim obowiązek alimentacyjny w stosunku do swojego niepełnosprawnego brata, tj. dostarczał mu środki utrzymania, ponadto zapewniał mu opiekę oraz uczestniczył w procesie jego leczenia, codziennego funkcjonowania spełniając przy tym wszystkie warunki, o których mowa powyżej należy uznać, że Wnioskodawca jest osobą uprawnioną do skorzystania z przedmiotowej ulgi prorodzinnej.

Reasumując stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako opiekun prawny niepełnosprawnego brata, przy spełnieniu wszystkich warunków, o których mowa powyżej, m.in. posiadania dokumentów potwierdzających otrzymywanie przez brata dodatku pielęgnacyjnego, ma prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto dodać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), jest sam przepis prawa. Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że prawo do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej