Temat interpretacji

Gmina dofinansowanie wyjazdów z ZFŚS dla pracowników szkół podstawowych i gimnazjów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z póżn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2019 r. (data wpływu 19 czerwca 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 lipca 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu ze stosunku pracy jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu ze stosunku pracy.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 2 lipca 2019 r., znak 0112-KDIL3-1.4011.154.2019.1.IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 lipca 2019 r., wniosek uzupełniono w dniu 9 lipca 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jako JST jest organem prowadzącym dla szkół podstawowych i gimnazjum położonych na terenie gminy.

Poszczególne zakłady pracy, tj. szkoły organizują w ciągu roku dla pracowników, emerytów oraz uprawnionych członków rodzin różnego rodzaju wyjazdy (wyjścia). Są to wyjazdy jednodniowe np. do teatru lub wycieczki kilkudniowe krajowe i zagraniczne.

Oba rodzaje wyjazdów (wyjść) mają na celu integrację pracowników oraz budowanie pozytywnych relacji między nimi. Organizowane wyjazdy (wyjścia) moją charakter rekreacyjno-kulturalny. Opierają się na zasadzie powszechnej dostępności i dobrowolności, a wysokość dofinansowania ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych uzależniona jest od kryterium dochodowego.

Cena wyjazdu (wyjścia), w zależności od długości trwania wycieczki, obejmuje koszty przejazdu, noclegu, wyżywienia organizacji dodatkowych wyjść krajoznawczych, opiekę pilota i przewodnika, bilety wstępu itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wartość dofinansowania wyjazdów (wyjść) ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi dla otrzymujących je pracowników podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy? Czy w związku z tym ciąży na Gminie jako płatniku obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych?

Treść pytań wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na wykładnię nieodpłatnych świadczeń dokonaną przez Trybunał Konstytucyjny z dn. 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 wyjazdy (wyjścia) jednodniowe lub wycieczki kilkudniowe krajowe i zagraniczne u pracowników nie powodują powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Uzyskane przez pracownika dofinansowanie wyjazdu (wyjścia) ze środków ZFŚS nie generuje u niego przychodu podatkowego z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń. Udział w wyjeździe jest dobrowolny. Nie można zakładać, że gdyby nie wyjazd organizowany i dofinansowany przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Tym samym po stronie pracownika nie dochodzi do uzyskania przysporzenia majątkowego warunkującego powstanie przychodu ze stosunku pracy.

W efekcie na Gminie jako płatniku nie ciąży obowiązek obliczenia i pobrania od jego wartości zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Własne stanowisko Wnioskodawcy wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040), pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1316, z późn. zm.), ustawa określa zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, zwanego dalej Funduszem, i zasady gospodarowania środkami tego Funduszu, przeznaczonego na finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu, na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych oraz na tworzenie zakładowych żłobków, klubów dziecięcych, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego.

W myśl natomiast art. 2 pkt 5 tej ustawy osoby uprawnione do korzystania z Funduszu to pracownicy i ich rodziny, emeryci i renciści byli pracownicy i ich rodziny oraz inne osoby, którym pracodawca przyznał, w regulaminie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, prawo korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Przepis art. 9 ust. 1 tej ustawy stanowi, że pracodawcy mogą prowadzić wspólną działalność socjalną na warunkach określonych w umowie. Przepisy art. 8 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z treści powyższych przepisów prawa, środki zgromadzone na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przeznaczone są na świadczenia dla obecnych i byłych pracowników (emerytów i rencistów). Zatem w efekcie podmiotem dokonującym tych świadczeń (wypłacającym) nie jest Wnioskodawca lecz jest nim obecny lub były pracodawca, tj. dana placówka oświatowa.

Z przepisu art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) wynika, że płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wskazuje przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej zakładami pracy, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako JST jest organem prowadzącym dla szkół podstawowych i gimnazjum położonych na terenie gminy. Poszczególne zakłady pracy, tj. szkoły organizują w ciągu roku dla pracowników, emerytów oraz uprawnionych członków rodzin różnego rodzaju wyjazdy (wyjścia). Są to wyjazdy jednodniowe np. do teatru lub wycieczki kilkudniowe krajowe i zagraniczne. Oba rodzaje wyjazdów (wyjść) mają na celu integrację pracowników oraz budowanie pozytywnych relacji między nimi. Organizowane wyjazdy (wyjścia) moją charakter rekreacyjno-kulturalny. Opierają się na zasadzie powszechnej dostępności i dobrowolności, a wysokość dofinansowania ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych uzależniona jest od kryterium dochodowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ciążących na Gminie obowiązków płatnika, w związku z tym należy wyjaśnić, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, płatnikiem podatku dochodowego z tytułu ww. świadczeń otrzymanych z ZFŚS, kwalifikowanych odpowiednio do przychodów ze stosunku pracy są poszczególne szkoły podstawowe i gimnazja położone na terenie gminy, nie zaś Wnioskodawca.

Zatem, to nie Wnioskodawca, lecz poszczególne jednostki, tj.: szkoły podstawowe i gimnazja, zobligowane są do wykonywania obowiązków płatnika w związku ze świadczeniami finansowanymi z własnego ZFŚS, gdyż to one dokonują tych świadczeń.

W tym stanie rzeczy bezpodstawna jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu dla pracowników w związku z otrzymaniem świadczeń ze środków ZFŚS.

Niezależnie bowiem od tego czy taki przychód powstanie, czy nie, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, ponieważ to nie Wnioskodawca dokonuje świadczeń na rzecz pracowników w szkołach podstawowych i gimnazjum.

Podsumowując, tutejszy organ zgadza się z Wnioskodawcą, że na Gminie nie będą ciążyły obowiązki płatnika, jednakże z uwagi na błędną argumentację prawną stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej