Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art.216 par.1, art.14a par.1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz.60), po rozpatrzeniu pisma z dnia 26 czerwca 2005 roku (wpływ do tutejszego Urzędu w dniu 6 lipca 2005 rok) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pana w piśmie dotyczącym możliwości odliczenia w rocznym zeznaniu podatkowym za 2004 rok od dochodu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne wydatków w kwocie 2.280,00zł z tytułu dojazdu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne samochodem osobowym, stanowiącym własność córki - jest nieprawidłowe .

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 26 czerwca 2005 roku zwrócił się Pan do Ministerstwa Finansów w sprawie wyjaśnienia kwestii możliwości odliczenia przez Pana w rocznym zeznaniu podatkowym za 2004 rok wydatków ponoszonych na dojazd na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne samochodem, który stanowi własność córki. Pismo to zostało przesłane do tutejszego Urzędu w dniu 6 lipca 2005 roku, celem udzielenia Panu odpowiedzi.

Jednocześnie ww pismo uzupełnił Pan w dniu 26 lipca 2005 roku.

Z pism tych wynika, że zwraca się Pan w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik jest osobą niepełnosprawną - inwalidą II grupy z uwagi na obciętą kończynę dolną na wysokości łydki. W związku z tym na zabiegi rehabilitacyjne dowożony jest przez córkę, która jest właścicielką samochodu osobowego. Podatnik natomiast nie posiada własnego samochodu. Z uwagi na niskie dochody nie stać Go na jego kupno. Ponadto w piśmie zaznaczono, że podatnik płaci córce za dojazd na zabiegi.

Nie zgadza się Pan, iż w ww okolicznościach nie może Pan dokonać przedmiotowego odliczenia, zważywszy, iż z uwagi na stan zdrowia nie jest Pan w stanie prowadzić samochodu.

Odnosząc się do powyższego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza co następuje.

Zgodnie z art.26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t.Dz.U z 2000 roku Nr 14, poz.176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004 roku, podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art.24 ust.3 i art.28-30 stanowi dochód po odliczeniu wydatków na cele rehabilitacyjne, ponoszonych przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne - w myśl art.26 ust.7a cyt. ustawy - uważa się między innymi:

- wydatki związane z używaniem samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę lub niepełnosprawne dziecko do lat 16, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym (2004) kwoty - 2.280,00zł
W związku z powyższym prawo do odliczenia wydatków z tytułu używania samochodu osobowego na dojazd na zabiegi rehabilitacyjne posiada podatnik , który jest osobą niepełnosprawną zaliczoną m.in. do II grupy inwalidztwa i posiada własny samochód lub prawo do tego odliczenia posiada podatnik, który posiada samochód osobowy i na którego utrzymaniu pozostaje osoba niepełnosprawna np. dziecko własne i przysposobione oraz rodzic o ile dochody osoby niepełnosprawnej nie przekroczą w roku podatkowym (2004) kwoty 9.120,00zł - zgodnie z art.26 ust.7e ustawy.

Jednocześnie zauważa się, iż przy korzystaniu z powyższego odliczenia przez podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną, podatnik musi udowodnić, iż utrzymuje osobę niepełnosprawną (utrzymać - tj. zapewniać środki do życia, ponosić koszty związane z czyimś wyżywieniem, mieszkaniem i innymi potrzebami).

Ustawodawca unormował, że nie jest wymagane posiadanie dowodu poniesienia ww. wydatku, Jednakże zdaniem tutejszego organu podatkowego osoba niepełnosprawna korzystająca z odliczenia winna posiadać inne dowody potwierdzające uczestnictwo w niezbędnych zabiegach rehabilitacyjnych np. skierowanie lekarskie, kartę zabiegową, zaświadczenie o uczestnictwie w zabiegach.

Mając na uwadze opisany przez Pana we wniosku stan faktyczny oraz biorąc pod uwagę obowiązujący stan prawny, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że dojeżdżając na zabiegi rehabilitacyjne samochodem stanowiącym własność córki - przy założeniu, że nie znajduje się Pan na utrzymaniu córki - nie może Pan skorzystać z przedmiotowego odliczenia w rocznym zeznaniu podatkowym za 2004 rok.

Natomiast informuje się, że odliczeniu podlegają również wydatki poniesione na odpłatny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - karetką transportu sanitarnego lub innymi środkami transportu. W przypadku tego odliczenia osoba niepełnosprawna lub podatnik mający na utrzymaniu osobę niepełnosprawną musi posiadać dowody stwierdzające wysokość poniesionych wydatków, które podlegają odliczeniu od dochodu w kwocie faktycznie poniesionej.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko zajęte przez Pana we wniosku jest nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, że niniejsza interpretacja o zakresie zastosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b par.1 ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli płatnik podatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art.14a par.4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art.14a par.4 ustawy - Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie .

Zażalenie zgodnie z przepisami art.236 par.2, art.220 i 223 w związku z art.239 ustawy Ordynacja podatkowa wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu.

Zażalenie winno zgodnie z przepisem art.222 Ordynacji podatkowej zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.