Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2018 r. (data wpływu 7 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym z czterech wspólników spółki jawnej. Uzyskane przez Spółkę przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w spółce, tj. 25% na każdego wspólnika. W spółce prowadzone są księgi rachunkowe. Dochód z tytułu udziału w spółce jawnej stanowi dla Wnioskodawcy (wspólnika spółki jawnej) dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Spółka jest płatnikiem podatku VAT dotyczącym w całości czynności opodatkowanych. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja mebli. Działalność w tym zakresie prowadzona jest ponad dwadzieścia lat. Branża meblarska potrzebuje surowców do produkcji, które są łatwopalne. Z surowców tych wytwarzane są produkty, które generują duże obciążenie ogniowe. Do dnia dzisiejszego zapotrzebowanie na wodę wynosiło 20 m³ na sekundę dla celów przeciwpożarowych, co zapewniał istniejący rurociąg (o średnicy) 150 mm.

Ze względu na rozbudowę Zakładu i zwiększenie produkcji powstaną większe obciążenia ogniowe, które będą miały zapotrzebowanie na wodę 40 m³ na sekundę dla celów przeciwpożarowych. Głównym celem Zakładu jest zapewnienie bezpieczeństwa w zakresie przeciwpożarowym. Zakład musi mieć możliwość zabezpieczenia odpowiedniej ilości wody w razie zagrożenia ogniowego. Istnieją dwa sposoby rozwiązania problemu zagrożenia ogniowego: budowa zbiornika wodnego lub przebudowa istniejącej sieci wodociągowej. Najbardziej rozsądnym i ekonomicznym rozwiązaniem jest przebudowa sieci wodociągowej z przekroju (o średnicy) 150 mm na przekrój (o średnicy) 225 mm. Na podstawie wstępnych wyliczeń wynika, iż przebudowa rurociągu jest korzystniejsza pod względem finansowym i eksploatacyjnym niż budowa zbiornika przeciwpożarowego. Przebudowa jest tańsza niż budowa zbiornika. Kalkulowane koszty budowy zbiornika wraz z posadowieniem to około 250 tys. zł netto, natomiast przebudowa rurociągu to koszt około 100 tys. zł netto. Rurociąg jest własnością Wodociągów Miejskich, w związku z tym Zakład nie ponosi kosztów związanych z jego eksploatacją. Natomiast zbiornik w zimie należy podgrzewać i uzupełniać wodę, a w dłuższych okresach czasu dokonywać wymiany wody. Ponadto zbiornik potrzebuje miejsca, w którym trzeba go usytuować. Powinien stać w odpowiedniej odległości od budynków. Brak miejsca na przepisowe umiejscowienie zbiornika, aby w razie zagrożenia ogniowego móc z niego skorzystać. Wodociągi Miejskie, mając na uwadze potrzeby Spółki w zakresie wielkości, ciągłości i częstotliwości zapotrzebowania na wodę, dostosują sieć wodociągową pod potrzeby Spółki w ten sposób, że dokonają na koszt Spółki wymiany odcinka żeliwnej sieci o przekroju (o średnicy) 150 mm na sieć polietylenową (PE 225) zgodnie z przebiegiem rurociągu żeliwnego (o średnicy) 150. Jednocześnie z chwilą zapłaty za dostosowanie rurociągu pod potrzeby Spółki zrzecze się ona wszelkich roszczeń z tytułu poniesionych nakładów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione w zakresie dostosowania sieci wodociągowej pod potrzeby Spółki, jakie Wnioskodawca poniesie w przypadku wskazanym w niniejszym wniosku, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia tych wydatków, tj. zaksięgowania faktur VAT za realizację przedmiotowego zadania, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w spółce, tj. 25% na każdego wspólnika?

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone koszty w postaci dostosowania sieci wodociągowej pod potrzeby Spółki stanowią koszty uzyskania przychodu o charakterze pośrednim w dacie poniesienia tych kosztów (tj. w chwili zaksięgowania faktur VAT) proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w Spółce, tj. 25% na każdego wspólnika.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i c ww. ustawy wskazano, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych. Przy czym wydatki te stanowić będą koszty uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia, po pomniejszeniu o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie art. 22a ust. 1 oraz ust. 2 tej ustawy wskazuje, że amortyzacji podlegają tylko te środki trwałe, które stanowią własność lub współwłasność podatnika, przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych oraz składniki majątku niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, lecz wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy upoważniającej do używania obcych środków trwałych.

Biorąc pod uwagę regulacje art. 23 ust. 1 pkt 1 określające kryteria warunkujące zaliczenie danego składnika majątkowego do środków trwałych, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na dostosowanie sieci wodociągowej nie mogą być zakwalifikowane do środków trwałych z uwagi na fakt, że sieć wodociągowa, nie stanowi i nie będzie stanowiła własności lub współwłasności Wnioskodawcy, co jest warunkiem koniecznym do zaliczenia danych nakładów do środków trwałych. W ocenie Wnioskodawcy ww. wydatki nie mogą również być zakwalifikowane do inwestycji w obcych środkach trwałych, o których mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z ugruntowaną praktyką przez pojęcie inwestycji w obcych środkach trwałych rozumie się nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest przez podatnika na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. W przedmiotowym przypadku nie zachodzi taka sytuacja, gdyż sieć wodociągowa, która podlegać będzie przebudowie stanowi własność Wodociągów Miejskich. Sieć wodociągowa nie jest i nie będzie użytkowana przez Spółkę na podstawie wskazanych powyżej umów. W konsekwencji powyższego, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać, że ponoszone koszty dostosowania sieci wodociągowej stanowić będą koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w Spółce, tj. 25% na każdego wspólnika.

Zdaniem Wnioskodawcy poniesienie tych wydatków wynika z potrzeb Spółki związanych z charakterem i zakresem działalności gospodarczej, a przede wszystkim zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. musi zostać pokryty z zasobów podatnika oraz jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakiejkolwiek sposób zwrócona.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że jest uprawniony do zaliczenia ponoszonych na ten cel wydatków do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia stosownie do art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie określono, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednym z czterech wspólników spółki jawnej (dalej: Spółka). Uzyskane przez Spółkę przychody oraz poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników proporcjonalnie do ich udziałów w Spółce, tj. 25% na każdego wspólnika. W Spółce prowadzone są księgi rachunkowe. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja mebli. Branża meblarska potrzebuje surowców do produkcji, które są łatwopalne. Z surowców tych wytwarzane są produkty, które generują duże obciążenie ogniowe. Głównym celem Spółki jest zapewnienie bezpieczeństwa w zakresie przeciwpożarowym. Spółka musi mieć możliwość zabezpieczenia odpowiedniej ilości wody w razie zagrożenia ogniowego. Jednym ze sposobów takiego zabezpieczenia jest przebudowa istniejącej sieci wodociągowej. Rurociąg jest własnością Wodociągów Miejskich, w związku z tym Spółka nie ponosi kosztów związanych z jego eksploatacją. Wodociągi Miejskie, mając na uwadze potrzeby Spółki w zakresie wielkości, ciągłości i częstotliwości zapotrzebowania na wodę dostosują sieć wodociągową pod potrzeby Spółki w ten sposób, że dokonają na koszt Spółki wymiany odcinka żeliwnej sieci. Jednocześnie z chwilą zapłaty za dostosowanie rurociągu pod potrzeby Spółki zrzecze się ona wszelkich roszczeń z tytułu poniesionych nakładów.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm.): spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółka jawna, będąca spółką osobową nieposiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.): jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W konsekwencji wspólnik spółki jawnej przychody i koszty podatkowe winien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w spółce i w takim zakresie, w jakim jako wspólnik tej spółki jest upoważniony i obowiązany do rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów tej spółki.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
• musi być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest zidentyfikowanie wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie natomiast do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22a ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy: amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej inwestycjami w obcych środkach trwałych zwane także środkami trwałymi.

Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i c cytowanej ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (lit. b),
• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych (lit. c)

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W niniejszej sprawie, w związku z faktem, że Spółka nie będzie miała żadnych praw do wodociągu, tzn. nie będzie jego właścicielem, a poniesie jedynie koszty wymiany części jego odcinka, które nie zostaną w żaden sposób zwrócone w związku z prowadzoną inwestycją wydatki takie należy analizować pod kątem związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Skoro jak wskazał Wnioskodawca wymiana części odcinka rurociągu jest niezbędna dla właściwego zapewnienia bezpieczeństwa w zakresie przeciwpożarowym dla Spółki przez zabezpieczenie przepływu odpowiedniej ilości wody w sytuacji zagrożenia ogniowego, ponieważ dotychczasowa sieć wodociągowa jest niewystarczająca do zapewnienia odpowiedniej ilości wody należy stwierdzić, że wydatki związane z przebudową sieci wodociągowej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c tej ustawy: koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym, jak stanowi art. 22 ust. 5d ww. ustawy: za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wydatki na przebudowę sieci wodociągowej nie mają charakteru kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami. Będą one przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, wobec czego należy zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że ww. wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie Spółki, pozostające w pośrednim związku z uzyskaniem przychodu z tej działalności. Tym samym mogą zostać ujęte w kosztach podatkowych na podstawie art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w dacie poniesienia.

Reasumując wydatki poniesione w zakresie dostosowania sieci wodociągowej pod potrzeby Spółki, jakie Wnioskodawca poniesie w przypadku wskazanym w niniejszym wniosku, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia tych wydatków tj. zaksięgowania faktur VAT za realizację opisanego zadania, proporcjonalnie do udziału Wnioskodawcy w Spółce, tj. 25%.

Końcowo Organ podkreśla, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, zatem niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej