Temat interpretacji

Możliwość skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 24 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 24 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przed złożeniem zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2015 (PIT-37) Wnioskodawca telefonicznie poprosił o informację (Urząd Skarbowy w , Izbę Skarbową w ) czy może skorzystać z tzw. ,,ulgi prorodzinnej na syna C. osoby uczącej się, który pracował sezonowo w Norwegii i uzyskał dochód przekraczający 3089 zł. W odpowiedzi poinformowano Wnioskodawcę, że ,,ulga prorodzinna nie przysługuje. Syn Wnioskodawcy ma 21 lat (ur. 20 kwietnia 1995 r.) i studiuje na Politechnice, a w okresie wakacyjnym w 2015 r. wyjechał do Norwegii, gdzie na podstawie sezonowej umowy o pracę uzyskał wynagrodzenie w wysokości przekraczającej 3089 zł, które wpłynęło na jego rachunek bankowy. Innych dochodów nie uzyskał. Ponadto, Wnioskodawca informuje, że w 2015 r. wykonywał w stosunku do syna władzę rodzicielską i w tymże roku przysługiwało Mu prawo do ulgi z tytułu wychowania dwójki dzieci: syna C. i syna K. urodzonego w dniu 24 maja 2005 r. (synowie uczą się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty i przepisach o szkolnictwie wyższym). Matka synów nie korzystała w 2015 r. z odliczenia od podatku dochodowego z tytułu tzw. ,,ulgi prorodzinnej. Syn C. w Polsce nie uzyskał żadnych dochodów, w związku z tym jego dochody podlegające opodatkowaniu nie przekroczyły kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca wskazuje, że złożony wniosek dotyczy odliczenia ulgi prorodzinnej na syna C., który studiuje na Politechnice. W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2015 (PIT-37) nie uwzględnił ulgi prorodzinnej na synów. Ponadto, Wnioskodawca informuje, że pozostaje w związku małżeńskim. Zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym Wnioskodawca i Jego małżonka składają indywidualnie. Dochód Wnioskodawcy w 2015 r. przekroczył kwotę 56 tysięcy zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może złożyć korektę do zeznania o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2015 i skorzystać z tzw. ,,ulgi prorodzinnej na syna C.?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód syna uzyskany w Norwegii nie powinien być brany pod uwagę przy obliczaniu limitu dochodu dziecka, w zakresie określania prawa do ulgi prorodzinnej, albowiem nie jest on dochodem podlegającym opodatkowaniu według zasad określonych w art. 27 u.p.d.o.f.

Stanowisko Wnioskodawcy opiera się na wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu (sygn. akt I SA/Op 519/15), który stwierdził niedawno, że jeśli dziecko pracowało w państwie, z którego podatek oblicza się metodą zwolnienia z progresją i jednocześnie nie pracowało w Polsce, rodzice mogą skorzystać z ulgi prorodzinnej, nawet jeśli dziecko zarobiło więcej niż 3089 zł. Wynika to z tego, że dochody takie są zwolnione z opodatkowania w Polsce. Do państw, z których dochód oblicza się metodą zwolnienia z progresją należą m.in. Finlandia, Austria, Niemcy, Francja, Grecja, Hiszpania, Irlandia, Wielka Brytania, Szwajcaria, a także Norwegia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Stosownie do art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

W myśl art. 27f ust. 2b ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Z art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że w przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem.

Zgodnie art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

Według art. 27f ust. 4 ww. ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W świetle art. 27f ust. 5 cytowanej ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Treść art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

-w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że syn Wnioskodawcy ma 21 lat (ur. 20 kwietnia 1995 r.) i studiuje na Politechnice , a w okresie wakacyjnym w 2015 r. wyjechał do Norwegii, gdzie na podstawie sezonowej umowy o pracę uzyskał wynagrodzenie w wysokości przekraczającej 3089 zł, które wpłynęło na jego rachunek bankowy. Syn C. w Polsce nie uzyskał żadnych dochodów, w związku z tym jego dochody podlegające opodatkowaniu nie przekroczyły kwoty stanowiącej iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej.

Biorąc pod uwagę fakt, że starszy syn Wnioskodawcy w 2015 r. uzyskał dochody z pracy wykonywanej na terytorium Norwegii należy wskazać, że zasady unikania podwójnego opodatkowania dochodów z tytułu działalności wykonywanej za granicą lub ze źródeł przychodów znajdujących się za granica zostały określone w art. 27 ust. 8, 9 i 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania lub w innych umowach międzynarodowych.

Art. 27 ust. 8 ww. ustawy wskazuje, iż jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 cytowanej ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W myśl art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z powyższego, w prawie podatkowym wyróżnia się dwie metody unikania podwójnego opodatkowania: metodę wyłączenia z progresją i metodę proporcjonalnego odliczenia. Zostały one uregulowane w art. 27 ww. ustawy, a zatem dochody zagraniczne podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27. Podkreślenia wymaga fakt, że gdyby nie postanowienia wymienionych przepisów to dochody uzyskane za granicą mogłyby podlegać podwójnemu opodatkowaniu.

Ponadto, jeżeli nawet dochody uzyskane za granicą są zwolnione z opodatkowania, to jednakże stosownie do normy zawartej w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wpływają bądź mogą mieć wpływ na opodatkowanie dochodów uzyskanych w Polsce.

Mając na uwadze przestawiony stan faktyczny oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w przypadku gdy starszy syn Wnioskodawcy w 2015 r. uzyskał dochody z pracy wykonywanej na terytorium Norwegii przekraczające ustawowy limit w wysokości 3089 zł, do których nawet w sytuacji zwolnienia ich z podatku zgodnie z umową międzynarodową przewidującą metodę wyłączenia z progresją, zastosowanie mają zasady określone w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do dokonania odliczenia od podatku w ramach ulgi prorodzinnej na starszego syna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy